Illegale mango...
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Emmy
17 Januari 2010 | Australië, Sydney
"We live in a beautiful world" (Don't panic, Coldplay)
Mijn favoriete song sinds ik reis. En eigenlijk hebben ze helemaal gelijk maar je moet het wel willen zien. Ik mag dan wel steeds klagen over dat ik geen werk kan vinden enzo maar
hé... ik zit hier wel ff mooi in Australië en heb de afgelopen maanden al zoveel gave dingen gezien en gedaan dat ik eigenlijk niet het recht heb om te klagen.
Terwijl ik dit schrijf zit ik op het balkon van mijn guesthouse in het gezelschap van 2 gitaarspelende jongens. Opeens realiseer ik me dat het zo geweldig is om steeds maar nieuwe mensen te ontmoeten. Niet alleen hele muzikale mensen maar ook superintelligente mensen, artistieke mensen, geestelijk enigszins gestoorde mensen, etc, etc... mensen van over de hele wereld met elk hun eigen ideeën en visies op dingen.
Zo heb ik Fiona weer gezien; een meisje dat we in Laos al ontmoet hadden en die ook, net als ik, in Melbourne bleek te zitten. Gezellig koffie drinken op een terras, kunst kijken in de Art Gallery en daarna relaxen in het naastgelegen park met op de achtergrond de wolkenkrabbers van Melbourne. Heerlijk!
Beter dan afwassen in een restaurant waar een bruiloft plaatsvindt.. Tjesis! Heb voor 77 man de afwas staan doen... 5 GANGEN PER PERSOON!!!!! Ik dacht dat ik gek werd! Had na die tijd serieus blaren op mijn handen staan!
Time to hit the road again!
Snel ben ik een ticket gaan halen bij die 'vreselijk aardige mensen' van de buscompany.
(Een simpel "hallo" of "tot ziens" kan er nog niet eens vanaf, ik haat dat!)
Dinsdagavond 20 januari om 21.00 uur zou mijn bus vertrekken naar Sydney, nog een volle dag te besteden dus. Samen met Kevin, een aardige jongen die ik ontmoet had, zijn we Melbourne rondgescheurd in zijn campervan. Ik voelde me een soort papparazzi-iemand. Met mijn fototoestel hing ik steeds uit het raam om de stad van alle kanten vast te leggen. Melbourne is toch ook wel erg mooi hoor!
De snelweg van Melbourne ook. De bus die mij in 15 uur tijd van Melbourne terug zou brengen naar Sydney begaf het al na een minuut of 20. Alle 'belts' (ik weet serieus niet wat een fatsoenlijke Nederlandse naam ervoor is... kabels?) onder de bus waren geknapt en lagen overal op de weg. De bus reed niet meer... pompidompidom... ff een half uurtje wachten op een nieuwe bus en we konden weer hoor. En ik maar denken dat die bussen in Azië van die schroothopen waren...
En die regels hier!!! Ik heb het al eens eerder gezegd maar tjesis! Die regels hier!! Bij het inchecken voor de busrit vroeg ik of ze mijn kleine tas bovenop konden leggen omdat er eten in zat. "Oh, what kind of food?" vroeg de vrouw van die vreselijke buscompany aan me...
"Oh well… ehh... cornflakes, a mango, a..." Ik kon mijn zin niet afmaken omdat die vrouw van de vreselijk buscompany er doorheen tetterde: "MANGO! You can't bring a mango over the border!"
Je mag geen fruit meenemen van de ene staat naar de andere!!! Verbazingwekkend dat die bussen nog rijden zeg!
Maar oké, doodmoe kwam ik dan eindelijk aan in Sydney. Terug bij af. Wat een hitte!
In Melbourne wist je het nooit: de ene dag liep het zweet van je lijf en de andere dag liep je erbij alsof het hartje winter was. Sydney is gewoon altijd warm (in de zomer dan).
Na een snelle douche ben ik afgereisd naar Mosman, een suburb van Sydney waar Helga verblijft (bij die soort van tante). Raar dat het na enkel twee weken toch voelt alsof je elkaar een eeuwigheid niet gezien hebt!
We zijn meteen 's avonds de kroeg ingedoken met onze Engelse vriend Joe en weer een vriend van hem: Neil. Was heel gezellig, vooral op het eind toen we liedjes van de Beatles zongen samen met een zwerver. Ook kwamen we een verveelde politieagent tegen met een gitaar, die op de motorkap van een auto lovesongs aan het spelen was. Erg grappig!
Mensen zijn hier toch een stuk relaxter dan in Nederland. In Melbourne had ik dat gevoel helemaal sterk. Zo vriendelijk en meer ontspannen.
Sydney is alleen veel te duur en ik wil hier niet gaan werken. Het scala aan mogelijkheden maken me in de war. Ik reis in een paar dagen door naar Brisbane en hoop daar weer wat rust te vinden. De paar dagen die ik hier nog heb gebruik ik om gezellige dingen te doen.
Gisteren ben ik met Helga mee geweest die voor haar werk een nieuw organisch drankje moest promoten in Manly (een gezellige suburb aan het strand). De hele dag rondscheuren in de auto van Bernadette en eettentjes afstruinen. Was wel leuk en 's avonds naar de film: Love Actually...
Actually was dat best een hele leuke film!
Liefs Emmy
Mijn favoriete song sinds ik reis. En eigenlijk hebben ze helemaal gelijk maar je moet het wel willen zien. Ik mag dan wel steeds klagen over dat ik geen werk kan vinden enzo maar
hé... ik zit hier wel ff mooi in Australië en heb de afgelopen maanden al zoveel gave dingen gezien en gedaan dat ik eigenlijk niet het recht heb om te klagen.
Terwijl ik dit schrijf zit ik op het balkon van mijn guesthouse in het gezelschap van 2 gitaarspelende jongens. Opeens realiseer ik me dat het zo geweldig is om steeds maar nieuwe mensen te ontmoeten. Niet alleen hele muzikale mensen maar ook superintelligente mensen, artistieke mensen, geestelijk enigszins gestoorde mensen, etc, etc... mensen van over de hele wereld met elk hun eigen ideeën en visies op dingen.
Zo heb ik Fiona weer gezien; een meisje dat we in Laos al ontmoet hadden en die ook, net als ik, in Melbourne bleek te zitten. Gezellig koffie drinken op een terras, kunst kijken in de Art Gallery en daarna relaxen in het naastgelegen park met op de achtergrond de wolkenkrabbers van Melbourne. Heerlijk!
Beter dan afwassen in een restaurant waar een bruiloft plaatsvindt.. Tjesis! Heb voor 77 man de afwas staan doen... 5 GANGEN PER PERSOON!!!!! Ik dacht dat ik gek werd! Had na die tijd serieus blaren op mijn handen staan!
Time to hit the road again!
Snel ben ik een ticket gaan halen bij die 'vreselijk aardige mensen' van de buscompany.
(Een simpel "hallo" of "tot ziens" kan er nog niet eens vanaf, ik haat dat!)
Dinsdagavond 20 januari om 21.00 uur zou mijn bus vertrekken naar Sydney, nog een volle dag te besteden dus. Samen met Kevin, een aardige jongen die ik ontmoet had, zijn we Melbourne rondgescheurd in zijn campervan. Ik voelde me een soort papparazzi-iemand. Met mijn fototoestel hing ik steeds uit het raam om de stad van alle kanten vast te leggen. Melbourne is toch ook wel erg mooi hoor!
De snelweg van Melbourne ook. De bus die mij in 15 uur tijd van Melbourne terug zou brengen naar Sydney begaf het al na een minuut of 20. Alle 'belts' (ik weet serieus niet wat een fatsoenlijke Nederlandse naam ervoor is... kabels?) onder de bus waren geknapt en lagen overal op de weg. De bus reed niet meer... pompidompidom... ff een half uurtje wachten op een nieuwe bus en we konden weer hoor. En ik maar denken dat die bussen in Azië van die schroothopen waren...
En die regels hier!!! Ik heb het al eens eerder gezegd maar tjesis! Die regels hier!! Bij het inchecken voor de busrit vroeg ik of ze mijn kleine tas bovenop konden leggen omdat er eten in zat. "Oh, what kind of food?" vroeg de vrouw van die vreselijke buscompany aan me...
"Oh well… ehh... cornflakes, a mango, a..." Ik kon mijn zin niet afmaken omdat die vrouw van de vreselijk buscompany er doorheen tetterde: "MANGO! You can't bring a mango over the border!"
Je mag geen fruit meenemen van de ene staat naar de andere!!! Verbazingwekkend dat die bussen nog rijden zeg!
Maar oké, doodmoe kwam ik dan eindelijk aan in Sydney. Terug bij af. Wat een hitte!
In Melbourne wist je het nooit: de ene dag liep het zweet van je lijf en de andere dag liep je erbij alsof het hartje winter was. Sydney is gewoon altijd warm (in de zomer dan).
Na een snelle douche ben ik afgereisd naar Mosman, een suburb van Sydney waar Helga verblijft (bij die soort van tante). Raar dat het na enkel twee weken toch voelt alsof je elkaar een eeuwigheid niet gezien hebt!
We zijn meteen 's avonds de kroeg ingedoken met onze Engelse vriend Joe en weer een vriend van hem: Neil. Was heel gezellig, vooral op het eind toen we liedjes van de Beatles zongen samen met een zwerver. Ook kwamen we een verveelde politieagent tegen met een gitaar, die op de motorkap van een auto lovesongs aan het spelen was. Erg grappig!
Mensen zijn hier toch een stuk relaxter dan in Nederland. In Melbourne had ik dat gevoel helemaal sterk. Zo vriendelijk en meer ontspannen.
Sydney is alleen veel te duur en ik wil hier niet gaan werken. Het scala aan mogelijkheden maken me in de war. Ik reis in een paar dagen door naar Brisbane en hoop daar weer wat rust te vinden. De paar dagen die ik hier nog heb gebruik ik om gezellige dingen te doen.
Gisteren ben ik met Helga mee geweest die voor haar werk een nieuw organisch drankje moest promoten in Manly (een gezellige suburb aan het strand). De hele dag rondscheuren in de auto van Bernadette en eettentjes afstruinen. Was wel leuk en 's avonds naar de film: Love Actually...
Actually was dat best een hele leuke film!
Liefs Emmy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
