I was on top of the world!!!!
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Emmy
17 Januari 2010 | Nepal, Kathmandu
Hallo mensen!!!
Tibet is gaaf!!!! Ik ga deze keer niet proberen uit te leggen hoe geweldig mooi de natuur kan zijn. Ik dacht dat ik alles gezien had maar Tibet slaat ECHT alles! Ik kan niet wachten totdat ik een scanner vind en jullie enigszins een indruk kan geven van hoe mooi Tibet is! Nee, ik ga het deze
keer niet proberen uit te leggen...
Ik ga niks vertellen over reusachtige bergen, gletsjers die afsteken tegen een knalblauwe lucht, turquoise meren, kabbelende beekjes door uitgestrekte valleien, kuddes met schapen die tegen de bergwand staan te grazen, yaks die aan de kant van de weg imposant staan te wezen, kleine
watervalletjes die vanuit de bergen omlaag komen... nee... die moeite bespaar ik me deze keer!
Laat ik het daarentegen eens hebben over hoe we de trip van start zijn gegaan.
De avond voordat we vanuit Lhasa zouden vertrekken zijn we met een groep mensen gaan eten. Halverwege de avond werd Emil (1 van de twee Canadezen met wie we de trip gemaakt hebben) aangesproken door wat mensen die werkzaam zijn in de televisiewereld van Singapore. Ze vertelden dat ze bezig waren met het maken van een documentaire over westerse toeristen die in Tibet reizen... Of wij het goed vonden als ze ons zouden volgen? De documentaire gaat, als het af is, wereldwijd uitgezonden worden...
Hier het verslag van de trip door Tibet.
DAG 1: Lhasa naar Gyantse
Met wallen onder onze ogen kwamen we 's ochtends vroeg ons bed uitgerold.
We hadden namelijk de avond ervoor tot diep in de nacht in een karaoke-bar gezeten. Heel fout maar wel leuk!
Maar goed, het camera-team...
Heel spontaan gaat het allemaal hoor. We zijn een stuk of 3 keer dezelfde trap op en af gelopen met een loodzware backpack op om er maar zeker van te zijn dat de opstelling goed was.
Eenmaal buiten moesten we zo nonchalant mogelijk naar de parkeerplaats lopen waar de 4-wheel drive landcruiser klaar stond voor vertrek. Ook in dit geval hebben we een hele marathon gelopen. Eenmaal bij de auto werden er wat vragen aan ons gesteld over het hoe en het waarom van het reizen in Tibet. We waren omringd door het hele camerateam en een boel nieuwsgierige Tibetanen. Ik voelde me niet echt gemakkelijk en hoop dat ze me overal uitknippen eigenlijk...
We konden gaan. Het camera-team bleef achter in Lhasa aangezien ze daar nog meer moesten filmen. Het kon zijn dat ze ons gedurende de trip weer op zouden komen zoeken maar dat is uiteindelijk niet gebeurd. Maar goed, met z'n zessen (1 bestuurder, 1 gids, onze Canadese vrienden en wij zelf) gingen we op weg naar Gyantse.
Zoals ik eerder in deze mail al vertelde ga ik niet uitleggen wat ik allemaal gezien heb. Wel wil ik wat kwijt over de doodsangsten die we de eerste dag uitgestaan hebben!
Om wat meer begrip te kweken wil ik jullie alvast vertellen dat we over een hele smalle stoffige weg reden door de bergen (+/- 5000 meter), met altijd een gapende diepte aan 1 zijde van de auto. Daarbij wil ik ook vertellen dat een rijbewijs 'ja of nee' er geen bal toe doet; onverantwoord rijden doen ze toch bijna allemaal wel.
Echt scheuren joh met die 4-wheel drive! Vooral in bochten (nogmaals: hele hoge hoogte, diepe afgrond, geen reling, etc etc) hadden we nog wel eens het gevoel dat de grip van de banden op de weg ver te zoeken was.
De schrik sloeg daarbij extra om het hart toen er plots een tegenligger om het hoekje kwam. Omdat we ineens uit moesten wijken, reden we zo ongeveer recht op de afgrond af...
"No, no!!!!" hoor ik Helga nu nog gillen...
Met 1 ruk aan het stuur zaten we weer aan de goed kant van de weg en beseften we dat ons iets heel ergs had kunnen overkomen... pffff... hartkloppingen van hier tot gunder!
Op deze manier hebben we de hele dag een beetje door gescheurd. Ik probeer er meestal niet te veel bij stil te staan wat er kan gebeuren en probeer gewoon te vertrouwen op de rijvaardigheid van de bestuurder, dat scheelt namelijk echt. Bovendien ben ik meestal te veel afgeleid door al het natuurschoon om me heen, waarvan ik uiteraard niet de moeite neem om uit te leggen HOE mooi het dan wel niet was...
Na ongeveer 6 uur rijden waren we bijna op de plaats van bestemming. Ik zeg 'bijna' want op het laatste stukje naar Gyantse kregen we de schrik van ons leven.
Onze bestuurder scheen ineens nog meer haast te hebben dan dat ie al had en scheurde met een snelheid van 90 km per uur over een grindweg met allemaal uit school komende kinderen erop. Gas minderen???? Ho maar!
Wonder boven wonder ging het steeds goed. Totdat er ineens van links, vlak voor een brug, een auto tevoorschijn kwam...
Wij vol op de rem, de auto slipte alle kanten uit en gleed uiteindelijk in de richting van de brug. Daar wilden we natuurlijk al helemaal niet tegenaan knallen dus het stuur werd omgegooid. We slipten nu LANGS de brug een niet ondiepe helling af (de brug ging over een rivier). De auto hing helemaal schuin en ik dacht echt "hier gaan we dan..."
Op dat moment kwamen we tot stilstand. In een reflex wilde ik de auto uitstappen omdat ik bang was dat de auto om zou vallen. Maar de bestuurder had de auto al in z'n achteruit gezet en reed terug naar de 'normale' weg.
Achteraf maar beter ook want als ik was uitgestapt had het gewicht zich nog meer richting afgrond verplaatst...
Ja, adrenaline van hier tot Tibet! Niet te geloven! Een uur later was ik nog steeds een beetje zweverig van de spanning. We hebben natuurlijk wel even duidelijk gemaakt dat dit zo niet langer kon. Mijn god, 6 dagen lang in doodsangst leven, NO WAY!! We spraken af dat hij veiliger moest gaan rijden anders zouden we op zoek gaan naar een nieuwe bestuurder.
DAG 2: van Gyantse naar Lhatse
De bestuurder reed gelukkig een stuk rustiger dan de dag ervoor. We zijn vanuit Gyantse naar Shigatse gereden. Onderweg weer de meest gave dingen gezien waarvan ik niet ga uitleggen hoe mooi het was.
In Shigatse hebben we een heel oud klooster bezocht. Helga en ik waren de enige westerlingen tussen een hele berg monniken! Was wel leuk want ze namen ons mee naar binnen waar ze net met een groepje gingen eten. Een stuk of 15 monniken in een klein donker kamertje, veel kaarsjes, veel wierrook, veel hypnotiserend gezang; blijkbaar een standaard ritueel voor het eten. Was heel interessant om te zien maar ook een beetje ongemakkelijk tussen al die mannen. We zijn niet al te lang gebleven. Vanuit Shigatse zijn we dezelfde dag nog doorgereden naar Lhatse, waar we zouden overnachten.
Voor het eten zijn Helga en ik rondgelopen door het dorp, was geweldig!
Allemaal hele schattige (en ook vieze) kinderen, een man die dronken was van z'n eigen gemaakte bier, een zon die onderging en de bergen om ons heen alleen nog maar mooier maakte, Helga die meehielp met het scheppen van hooi, oudere mensen die fluisterend vroegen om een foto van de Dalai Lama... ja, het was een leuke wandeling!
Daarna zijn we met z'n vieren in een toko wezen eten. Het was op zich prima, jammer alleen dat er glas in het eten zat. Logisch natuurlijk dat we om discount vroegen maar vond die vrouw van de toko niet echt logisch. De discussie laaide steeds hoger op en de taalbarrière hielp daarbij ook niet echt. Uiteindelijk 2 Yuan per persoon korting gekregen. Is ongeveer 25 dollarcent, is 20 eurocent, is 50 cent in guldens... IK MIS DE GULDEN!!!!
In kloosters ligt altijd overal geld en heb sinds lange tijd weer briefjes van 10 gezien.. mooi toch hoor!
's Avonds zijn we met z'n vieren in een graanveld sterren wezen kijken.
Weten jullie wel hoe cool dat is??? Een graanveld in Tibet!!!
Er was ook bijna geen licht dus we hadden een supermooi uitzicht!
Oja, heb trouwens voor het eerst yak-butter-tea gedronken; smaakte naar champignonsoep.
DAG 3: Lhatse naar Mount Everest Basecamp
Rijden, rijden, rijden in een wagentje... en als je dan niet rijden kan dan hebben wij pech.
De chauffeur was de bijna-dood-ervaring van de eerste dag geloof ik al weer een beetje vergeten en scheurde met een noodvaart door bochten gelegen op ruim 5000 meter hoogte... ZONDER RELING!!! Je kon de banden onder de auto gewoon voelen slippen.
Maar we hebben het weer gehaald hoor: Mount Everest Basecamp!!!!
Er zijn in totaal 4 basecamps op weg naar de top van de Everest, wij zaten op de eerste. Wauw! Heb de eerste paar uur in een soort extase doorgebracht omdat ik maar niet kon geloven dat we ons op deze plek bevonden. Ik bedoel: de MOUNT EVEREST!!!!
En het basecamp op zich, laat ik het daar eens over hebben. 1 Grote kale droge steenvlakte, daar omheen heeeeel veeeeel kale bergen, een klein half bevroren beekje en uiteraard de Mount Everest, die met z'n besneeuwde top torenhoog boven alles uitstak. 8850 meter is dat ding hè! Echt heel erg imposant, vooral als de zon ondergaat en het oranje kleurt... wauw... echt heel mooi! Maar goed, het basecamp had de naam 'basic' camp kunnen hebben.
Een aantal tenten, een gore w.c. that's it! Maar zo gaaf!!!!
En koud...
We wilden 's avonds weer sterren kijken en gingen met z'n vieren boven op een heuvel liggen naast de tent. Ik had 3 broeken over elkaar aan, 3 truien met daarover een fleece-vest, dikke sokken en mijn stevige wandelschoenen, ik had een sjaal om en lag onder een deken die ik had meegesleept uit onze tent... 15 minuten later ben ik als een ijsblokje terug gegaan naar de tent
omdat ik er niet meer tegen kon: KOUD!!!
Ook 's nachts heb ik liggen vernikkelen in bed. Het was die nacht 13 graden onder nul. Toen ik de volgende ochtend wakker werd kon ik over het beekje lopen. Niet te geloven...
Dit hele Mount Everest-gebeuren is zowel letterlijk als figuurlijk het hoogtepunt van het afgelopen half jaar! Echt geweldig!
DAG 4: Mount Everest Basecamp
Een relax-dagje. Beetje geschreven en niks gedaan. 's Avonds de Everest gefotografeerd bij zonsondergang en mijn toekomst laten verspellen door onze gids.
DAG 5: Mount Everst Basecamp en Rongphu-monastery
Emil en Jeremy wilden deze dag de Everest gaan beklimmen tot aan het tweede basecamp. Ik had het ook wel leuk gevonden maar liet me weerhouden door de hoge kosten. Als je gezien wordt buiten het eerste basecamp moet je namelijk 200 dollar betalen aan "entree-kosten" Had geen zin om dit te riskeren dus ben samen met Helga naar een klooster gelopen 2 uur verderop.
Twee uur lang door een verlaten vlakte. Een stoffige weg met overal rotsen, stenen en zand. Ook bergen uiteraard maar dat mag duidelijk zijn aangezien we in de Himalaya zaten.
We bleven in het klooster slapen en hebben nog even in de zorgen gezeten om Emil en Jeremy aangezien het wel erg lang duurde voordat zij ook arriveerden. Later bleek dat de gids die met hun mee was gegaan een shortcut wist terug naar het eerste basecamp. Dit bleek een steile bergwand te zijn met losliggend gesteente. Als ik de verhalen moet geloven hebben de
jongens echt doodsangsten uitgestaan en hebben bij terugkomst de gids de huid vol gescholden en natuurlijk minder betaald dan de afspraak was.
DAG 6: Mount Everest naar Zhangmu
Na een derde en ijskoude nacht op de Mount Everest zijn we vertrokken naar Zhangmu, een plaatsje vlakbij de grens met Nepal. Vraag me niet hoe we er gekomen zijn want we hebben weer een aantal bijna-dood-ervaringen gehad.
De chauffeur scheurde met volle vaart door de bochten zonder reling en sloeg zichzelf in z'n gezicht om wakker te blijven. Ondertussen keek ik uit het raam en begon me af te vragen hoe het moet zijn als je zo'n ravijn in stort...
Voelde me niet bepaald veilig maar gelukkig heeft Emil nogal een grote bek af en toe en aarzelt ook niet om de chauffeur eens ff op te voeden: "Slow down dammit! Do you wanna kill us?!?!?! I'm serious...slow down!!!! Now!!!"
Ik werd zelfs bijna een beetje bang van de toon waarop ie het zei maar het hielp gelukkig...
Heb daarom nog enigszins kunnen genieten van het 'Lord-of-the-rings-landschap' Voor degenen die de film gezien hebben... ik overdrijf niet! We waren inmiddels al weer een stuk lager en er was weer begroeiing te zien, echt heel mooi.
De volgende dag zijn we de grens met Nepal overgestoken. Over bergwegen zijn we afgereisd naar Kathmandu, waar ik nu ben. Het zit hier vol met restaurantjes, barretjes, hotels, winkeltjes, etc, etc... heel gezellig en ideaal om ff bij te komen van onze avonturen.
Heb alle lagen kleren van me afgeworpen en loop weer rond in m'n wikkelrok en prachtige sandalen. Heerlijk... life is good!!!
Liefs Emmy.
Tibet is gaaf!!!! Ik ga deze keer niet proberen uit te leggen hoe geweldig mooi de natuur kan zijn. Ik dacht dat ik alles gezien had maar Tibet slaat ECHT alles! Ik kan niet wachten totdat ik een scanner vind en jullie enigszins een indruk kan geven van hoe mooi Tibet is! Nee, ik ga het deze
keer niet proberen uit te leggen...
Ik ga niks vertellen over reusachtige bergen, gletsjers die afsteken tegen een knalblauwe lucht, turquoise meren, kabbelende beekjes door uitgestrekte valleien, kuddes met schapen die tegen de bergwand staan te grazen, yaks die aan de kant van de weg imposant staan te wezen, kleine
watervalletjes die vanuit de bergen omlaag komen... nee... die moeite bespaar ik me deze keer!
Laat ik het daarentegen eens hebben over hoe we de trip van start zijn gegaan.
De avond voordat we vanuit Lhasa zouden vertrekken zijn we met een groep mensen gaan eten. Halverwege de avond werd Emil (1 van de twee Canadezen met wie we de trip gemaakt hebben) aangesproken door wat mensen die werkzaam zijn in de televisiewereld van Singapore. Ze vertelden dat ze bezig waren met het maken van een documentaire over westerse toeristen die in Tibet reizen... Of wij het goed vonden als ze ons zouden volgen? De documentaire gaat, als het af is, wereldwijd uitgezonden worden...
Hier het verslag van de trip door Tibet.
DAG 1: Lhasa naar Gyantse
Met wallen onder onze ogen kwamen we 's ochtends vroeg ons bed uitgerold.
We hadden namelijk de avond ervoor tot diep in de nacht in een karaoke-bar gezeten. Heel fout maar wel leuk!
Maar goed, het camera-team...
Heel spontaan gaat het allemaal hoor. We zijn een stuk of 3 keer dezelfde trap op en af gelopen met een loodzware backpack op om er maar zeker van te zijn dat de opstelling goed was.
Eenmaal buiten moesten we zo nonchalant mogelijk naar de parkeerplaats lopen waar de 4-wheel drive landcruiser klaar stond voor vertrek. Ook in dit geval hebben we een hele marathon gelopen. Eenmaal bij de auto werden er wat vragen aan ons gesteld over het hoe en het waarom van het reizen in Tibet. We waren omringd door het hele camerateam en een boel nieuwsgierige Tibetanen. Ik voelde me niet echt gemakkelijk en hoop dat ze me overal uitknippen eigenlijk...
We konden gaan. Het camera-team bleef achter in Lhasa aangezien ze daar nog meer moesten filmen. Het kon zijn dat ze ons gedurende de trip weer op zouden komen zoeken maar dat is uiteindelijk niet gebeurd. Maar goed, met z'n zessen (1 bestuurder, 1 gids, onze Canadese vrienden en wij zelf) gingen we op weg naar Gyantse.
Zoals ik eerder in deze mail al vertelde ga ik niet uitleggen wat ik allemaal gezien heb. Wel wil ik wat kwijt over de doodsangsten die we de eerste dag uitgestaan hebben!
Om wat meer begrip te kweken wil ik jullie alvast vertellen dat we over een hele smalle stoffige weg reden door de bergen (+/- 5000 meter), met altijd een gapende diepte aan 1 zijde van de auto. Daarbij wil ik ook vertellen dat een rijbewijs 'ja of nee' er geen bal toe doet; onverantwoord rijden doen ze toch bijna allemaal wel.
Echt scheuren joh met die 4-wheel drive! Vooral in bochten (nogmaals: hele hoge hoogte, diepe afgrond, geen reling, etc etc) hadden we nog wel eens het gevoel dat de grip van de banden op de weg ver te zoeken was.
De schrik sloeg daarbij extra om het hart toen er plots een tegenligger om het hoekje kwam. Omdat we ineens uit moesten wijken, reden we zo ongeveer recht op de afgrond af...
"No, no!!!!" hoor ik Helga nu nog gillen...
Met 1 ruk aan het stuur zaten we weer aan de goed kant van de weg en beseften we dat ons iets heel ergs had kunnen overkomen... pffff... hartkloppingen van hier tot gunder!
Op deze manier hebben we de hele dag een beetje door gescheurd. Ik probeer er meestal niet te veel bij stil te staan wat er kan gebeuren en probeer gewoon te vertrouwen op de rijvaardigheid van de bestuurder, dat scheelt namelijk echt. Bovendien ben ik meestal te veel afgeleid door al het natuurschoon om me heen, waarvan ik uiteraard niet de moeite neem om uit te leggen HOE mooi het dan wel niet was...
Na ongeveer 6 uur rijden waren we bijna op de plaats van bestemming. Ik zeg 'bijna' want op het laatste stukje naar Gyantse kregen we de schrik van ons leven.
Onze bestuurder scheen ineens nog meer haast te hebben dan dat ie al had en scheurde met een snelheid van 90 km per uur over een grindweg met allemaal uit school komende kinderen erop. Gas minderen???? Ho maar!
Wonder boven wonder ging het steeds goed. Totdat er ineens van links, vlak voor een brug, een auto tevoorschijn kwam...
Wij vol op de rem, de auto slipte alle kanten uit en gleed uiteindelijk in de richting van de brug. Daar wilden we natuurlijk al helemaal niet tegenaan knallen dus het stuur werd omgegooid. We slipten nu LANGS de brug een niet ondiepe helling af (de brug ging over een rivier). De auto hing helemaal schuin en ik dacht echt "hier gaan we dan..."
Op dat moment kwamen we tot stilstand. In een reflex wilde ik de auto uitstappen omdat ik bang was dat de auto om zou vallen. Maar de bestuurder had de auto al in z'n achteruit gezet en reed terug naar de 'normale' weg.
Achteraf maar beter ook want als ik was uitgestapt had het gewicht zich nog meer richting afgrond verplaatst...
Ja, adrenaline van hier tot Tibet! Niet te geloven! Een uur later was ik nog steeds een beetje zweverig van de spanning. We hebben natuurlijk wel even duidelijk gemaakt dat dit zo niet langer kon. Mijn god, 6 dagen lang in doodsangst leven, NO WAY!! We spraken af dat hij veiliger moest gaan rijden anders zouden we op zoek gaan naar een nieuwe bestuurder.
DAG 2: van Gyantse naar Lhatse
De bestuurder reed gelukkig een stuk rustiger dan de dag ervoor. We zijn vanuit Gyantse naar Shigatse gereden. Onderweg weer de meest gave dingen gezien waarvan ik niet ga uitleggen hoe mooi het was.
In Shigatse hebben we een heel oud klooster bezocht. Helga en ik waren de enige westerlingen tussen een hele berg monniken! Was wel leuk want ze namen ons mee naar binnen waar ze net met een groepje gingen eten. Een stuk of 15 monniken in een klein donker kamertje, veel kaarsjes, veel wierrook, veel hypnotiserend gezang; blijkbaar een standaard ritueel voor het eten. Was heel interessant om te zien maar ook een beetje ongemakkelijk tussen al die mannen. We zijn niet al te lang gebleven. Vanuit Shigatse zijn we dezelfde dag nog doorgereden naar Lhatse, waar we zouden overnachten.
Voor het eten zijn Helga en ik rondgelopen door het dorp, was geweldig!
Allemaal hele schattige (en ook vieze) kinderen, een man die dronken was van z'n eigen gemaakte bier, een zon die onderging en de bergen om ons heen alleen nog maar mooier maakte, Helga die meehielp met het scheppen van hooi, oudere mensen die fluisterend vroegen om een foto van de Dalai Lama... ja, het was een leuke wandeling!
Daarna zijn we met z'n vieren in een toko wezen eten. Het was op zich prima, jammer alleen dat er glas in het eten zat. Logisch natuurlijk dat we om discount vroegen maar vond die vrouw van de toko niet echt logisch. De discussie laaide steeds hoger op en de taalbarrière hielp daarbij ook niet echt. Uiteindelijk 2 Yuan per persoon korting gekregen. Is ongeveer 25 dollarcent, is 20 eurocent, is 50 cent in guldens... IK MIS DE GULDEN!!!!
In kloosters ligt altijd overal geld en heb sinds lange tijd weer briefjes van 10 gezien.. mooi toch hoor!
's Avonds zijn we met z'n vieren in een graanveld sterren wezen kijken.
Weten jullie wel hoe cool dat is??? Een graanveld in Tibet!!!
Er was ook bijna geen licht dus we hadden een supermooi uitzicht!
Oja, heb trouwens voor het eerst yak-butter-tea gedronken; smaakte naar champignonsoep.
DAG 3: Lhatse naar Mount Everest Basecamp
Rijden, rijden, rijden in een wagentje... en als je dan niet rijden kan dan hebben wij pech.
De chauffeur was de bijna-dood-ervaring van de eerste dag geloof ik al weer een beetje vergeten en scheurde met een noodvaart door bochten gelegen op ruim 5000 meter hoogte... ZONDER RELING!!! Je kon de banden onder de auto gewoon voelen slippen.
Maar we hebben het weer gehaald hoor: Mount Everest Basecamp!!!!
Er zijn in totaal 4 basecamps op weg naar de top van de Everest, wij zaten op de eerste. Wauw! Heb de eerste paar uur in een soort extase doorgebracht omdat ik maar niet kon geloven dat we ons op deze plek bevonden. Ik bedoel: de MOUNT EVEREST!!!!
En het basecamp op zich, laat ik het daar eens over hebben. 1 Grote kale droge steenvlakte, daar omheen heeeeel veeeeel kale bergen, een klein half bevroren beekje en uiteraard de Mount Everest, die met z'n besneeuwde top torenhoog boven alles uitstak. 8850 meter is dat ding hè! Echt heel erg imposant, vooral als de zon ondergaat en het oranje kleurt... wauw... echt heel mooi! Maar goed, het basecamp had de naam 'basic' camp kunnen hebben.
Een aantal tenten, een gore w.c. that's it! Maar zo gaaf!!!!
En koud...
We wilden 's avonds weer sterren kijken en gingen met z'n vieren boven op een heuvel liggen naast de tent. Ik had 3 broeken over elkaar aan, 3 truien met daarover een fleece-vest, dikke sokken en mijn stevige wandelschoenen, ik had een sjaal om en lag onder een deken die ik had meegesleept uit onze tent... 15 minuten later ben ik als een ijsblokje terug gegaan naar de tent
omdat ik er niet meer tegen kon: KOUD!!!
Ook 's nachts heb ik liggen vernikkelen in bed. Het was die nacht 13 graden onder nul. Toen ik de volgende ochtend wakker werd kon ik over het beekje lopen. Niet te geloven...
Dit hele Mount Everest-gebeuren is zowel letterlijk als figuurlijk het hoogtepunt van het afgelopen half jaar! Echt geweldig!
DAG 4: Mount Everest Basecamp
Een relax-dagje. Beetje geschreven en niks gedaan. 's Avonds de Everest gefotografeerd bij zonsondergang en mijn toekomst laten verspellen door onze gids.
DAG 5: Mount Everst Basecamp en Rongphu-monastery
Emil en Jeremy wilden deze dag de Everest gaan beklimmen tot aan het tweede basecamp. Ik had het ook wel leuk gevonden maar liet me weerhouden door de hoge kosten. Als je gezien wordt buiten het eerste basecamp moet je namelijk 200 dollar betalen aan "entree-kosten" Had geen zin om dit te riskeren dus ben samen met Helga naar een klooster gelopen 2 uur verderop.
Twee uur lang door een verlaten vlakte. Een stoffige weg met overal rotsen, stenen en zand. Ook bergen uiteraard maar dat mag duidelijk zijn aangezien we in de Himalaya zaten.
We bleven in het klooster slapen en hebben nog even in de zorgen gezeten om Emil en Jeremy aangezien het wel erg lang duurde voordat zij ook arriveerden. Later bleek dat de gids die met hun mee was gegaan een shortcut wist terug naar het eerste basecamp. Dit bleek een steile bergwand te zijn met losliggend gesteente. Als ik de verhalen moet geloven hebben de
jongens echt doodsangsten uitgestaan en hebben bij terugkomst de gids de huid vol gescholden en natuurlijk minder betaald dan de afspraak was.
DAG 6: Mount Everest naar Zhangmu
Na een derde en ijskoude nacht op de Mount Everest zijn we vertrokken naar Zhangmu, een plaatsje vlakbij de grens met Nepal. Vraag me niet hoe we er gekomen zijn want we hebben weer een aantal bijna-dood-ervaringen gehad.
De chauffeur scheurde met volle vaart door de bochten zonder reling en sloeg zichzelf in z'n gezicht om wakker te blijven. Ondertussen keek ik uit het raam en begon me af te vragen hoe het moet zijn als je zo'n ravijn in stort...
Voelde me niet bepaald veilig maar gelukkig heeft Emil nogal een grote bek af en toe en aarzelt ook niet om de chauffeur eens ff op te voeden: "Slow down dammit! Do you wanna kill us?!?!?! I'm serious...slow down!!!! Now!!!"
Ik werd zelfs bijna een beetje bang van de toon waarop ie het zei maar het hielp gelukkig...
Heb daarom nog enigszins kunnen genieten van het 'Lord-of-the-rings-landschap' Voor degenen die de film gezien hebben... ik overdrijf niet! We waren inmiddels al weer een stuk lager en er was weer begroeiing te zien, echt heel mooi.
De volgende dag zijn we de grens met Nepal overgestoken. Over bergwegen zijn we afgereisd naar Kathmandu, waar ik nu ben. Het zit hier vol met restaurantjes, barretjes, hotels, winkeltjes, etc, etc... heel gezellig en ideaal om ff bij te komen van onze avonturen.
Heb alle lagen kleren van me afgeworpen en loop weer rond in m'n wikkelrok en prachtige sandalen. Heerlijk... life is good!!!
Liefs Emmy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
