Een klein beetje India...

Nepal. Kwam zomaar een beetje achter Tibet aan omdat dat wel handig leek. Had me er nog maar weinig in verdiept... eigenlijk helemaal niet. Nepal blijkt nu een ontzettend aangename verrassing te zijn.

We waren nog maar net de grens met Tibet over en het was al meteen anders. Wat me als eerste opviel was dat de Nepalezen ontzettend veel op Indiërs lijken en verdomd goed Engels spreken. Ik vind het allemaal hele mooie mensen en die rode stip op het voorhoofd maakt het nog specialer.

Het landschap dat ik zag op weg naar Kathmandu was adembenemend. Alles was zo groen! Vooral met het zonlicht leek het haast fluoriserend geel! En op de achtergrond bergen met besneeuwde toppen. De Himalaya...
Vanuit de bus heb ik genoten van alles dat ik zag. Ik heb in de gauwigheid een glimp kunnen opvangen van het dagelijkse leven van de Nepalezen. Heel eenvoudig allemaal: kleine maar gezellige huisjes, wat geitjes er omheen, 3 generaties familie die met z'n allen aan het kaarten is, de geur van eten en wierrook, kinderen met geweren...

Ja, jullie lezen het goed! Toen ik het voor de eerste keer zag was ik perplex maar na aankomst in Kathmandu was ik al snel gewend aan het zien van grote hoeveelheden aan geweren.
Nepal is momenteel namelijk niet het meest veilige gebied ter wereld aangezien het land te kampen heeft met de zogeheten Maoïsten. Het fijne weet ik er niet van maar het heeft iets met politiek te maken. Vooral 's avonds schijnt deze groepering nogal gewelddadig te worden en mensen te doden. Zo'n twee weken geleden gold er een avondklok maar die is inmiddels
weer opgeheven. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het hier meteen veilig is. Maar goed, maken jullie je maar geen zorgen... toeristen zijn niet het doelwit zover ik weet.

Kathmandu. Ik had er natuurlijk helemaal geen verwachtingen van maar het is echt helemaal geweldig. Je hebt hier echt alles! Het zit hier vol met kleine toko's, restaurantjes, guesthouses, internetcafés, tapijtenwinkeltjes, etc, etc... een echte "lay-back atmosphere". Het stikt daarentegen ook van mannetjes die sneaky naast je komen lopen en "hasj" in je oor sissen. Ja, drugs te over...

Terwijl ik dit schrijf zit ik in m'n uppie in het New Orleans café met een biertje en relaxte jazz-muziek op de achtergrond. Begrijpen jullie wat ik bedoel? Proeven jullie de sfeer??? Ik vind het zo frustrerend dat ik met die ontzettend lange mailtjes van mij niet het gevoel over kan brengen dat ik hier heb. Ik mis iedereen maar ik mis Nederland niet. De reden dat ik jullie mis heeft meer te maken met het feit dat ik deze ervaring met jullie zou willen delen... en dat gaat gewoon niet!! Dus waarom komen jullie niet gewoon met z'n allen hier naartoe? Kunnen we ff bijkletsen! Kunnen jullie ook genieten van de oriëntaalse klanken die momenteel door de straten galmen...

We hebben het trouwens getroffen met het feit dat we rond deze tijd naar Nepal zijn gekomen aangezien momenteel het lichtjesfeest begonnen is: Tihar (ook wel Diwali of Deepawali genoemd) is het meest belangrijke Hindu-festival in India en Nepal, dat eind oktober plaats vindt en 5 dagen duurt.
Elke dag wordt er een ander dier vereerd d.m.v. het brengen van offers zoals bijvoorbeeld rijst en bloemen. Dieren zijn binnen het Hindoeïsme erg belangrijk. Jullie hebben bijvoorbeeld vast wel eens gehoord van de 'heilige koe'. Het is daarom ook niet vreemd dat je zo af en toe op
straat ineens een koe voorbij ziet komen...

De derde dag wordt als de meest belangrijke dag gezien aangezien de consorten van Vishnu (de god van de schepping en de behouding) dan elke woning bezoeken. Om op een 'bezoek' (het is natuurlijk meer symbolisch) voorbereid te zijn staan alle huizen vol met kaarsjes. Een heel spoor loopt tot aan de voordeur en eindigt op straat. We hebben 's avonds met een groep rondgelopen door Kathmandu en het leek haast wel Kerstmis!!! Overal lichtjes! Was heel gemoedelijk...

Ik ben heel blij dat ik in Nepal ben omdat ik het idee heb dat ik op deze manier alvast een klein beetje kan proeven van India. Als ik ooit weer ga reizen dan ga ik als eerste naar India omdat ik daar zoveel geweldige verhalen over gehoord heb. Ik heb het sterke vermoeden dat Nepal een beetje is zoals India. Op zich niet verwonderlijk want het zijn buurlanden.
Tot nu toe waren alle landen die we bezocht hebben Boeddhistisch.
Nepal is Hindoeïstisch. Het Hindoeïsme komt uit India. Ik weet het niet maar de sfeer is hier anders, het eten is anders, het ruikt hier anders, de mensen zijn anders... eigenlijk is alles anders dan hetgeen we tot dusver gezien hebben, het bevalt me wel! Ik weet nu echt zeker dat ik naar India wil... wie gaat er mee?????

Maar goed, zover is het nog niet. In Kathmandu heb ik in ieder geval een zeer relaxte tijd gehad van nix doen, nix doen en nog eens nix doen... heerlijk! Helga en ik hebben veel lol gehad met onze Canadese vrienden maar na ongeveer 3 weken kwam het afscheid.
Emil en Jeremy... the crazy Canadians! Het mooiste was nog toen ze in Lhasa (Tibet) voor ons
guesthouse met z'n tweeën op een stel emmers aan het drummen waren en er een redelijk groot belangstellend Tibetaans publiek aan over hielden. Emil is ook nog met de pet rond gegaan maar ja... van een kale kip kun je natuurlijk niet plukken... Hij moest genoegen nemen met 1 Yuan van een Australiër.

Emil en Jeremy zijn vertrokken naar het Annapurna-gebergte om daar een trekking van een maand te doen. We missen ze nu al maar we komen ongetwijfeld weer nieuwe leuke mensen tegen...

Maar Kathmandu is toch anders zonder hun en daarom vertrekken Helga en ik morgen naar Pokhara. Jullie horen nog van me...

Liefs Emmy.