Um mani padme um...

Tashi delek!

Ik voel me vreemd en volgens mij komt het niet door de ijle lucht. Het is de atmosfeer. Het is heel vreemd om hier te zijn geloof ik...
Het is waarschijnlijk alles bij elkaar; de omgeving (wauw!!!), de mensen, de gebruiken en nou ja... ik heb ook eigenlijk geen flauw idee hoe het komt. Het is net als met muziek. Je kunt soms niet uitleggen waarom een bepaald nummer iets met je doet. Oké, soms is het een herinnering maar soms IS het gewoon...

Maar goed, wat hebben we feitelijk gedaan sinds we in Tibet zijn?

Zaterdag 11 oktober hebben we de omgeving van ons guesthouse verkend. Vlakbij was een klooster (Jokhang) dat we wilden bezichtigen. Het bleek een speciale dag te zijn die zich 1 keer maandelijks voordoet. Wat er zo speciaal aan is weet ik nog steeds niet maar 1 ding was me wel duidelijk: DRUK!!! DRUK!!!! Het was druk dus...
Alles in en rondom het klooster zat bomvol met biddende mensen. Bidden gebeurt op verschillende manieren:

* methode 1: de 'sta-lig-sta-lig' methode

Het is een beetje te vergelijken met het bidden van de moslims alleen beginnen de Tibetanen vanuit een staande positie. Dan heb je 3 etappes waarin men tot de lighouding komt. Kort gezegd gaat het als volgt:
Sta... kniel... lig. Deze beweging wordt ook in reverse gemaakt. Het totale plaatje ziet er dus als volgt uit: sta... kniel... lig... kniel... sta...
It's as simple as that!!!

Er was ook een klein jongetje dat deze methode hanteerde. Het grappige daaraan was dat hij zo'n typisch broekje aan had met een gat in de achterkant om het 'toiletteren' te vergemakkelijken. Het jongetje stond met z'n rug naar ons toe dus bedenken jullie zelf maar
wat voor uitzicht wij hadden elke keer als hij door de knieën ging.

* methode 2: de prayer-wheel

De prayer-wheel is een ronddraaiend rad in verschillende soorten en maten.
Ik zelf heb het handformaat gekocht maar je hebt ze dus ook levensgroot. Het bidden gebeurt door het in de richting van de klok ronddraaien van het rad. Dat is dus ook wat je overal... ik bedoel dus ook echt OVERAL op straat ziet: biddende mensen! En als mensen er niet mee in de hand lopen dan lopen ze er wel omheen! (het reuzenrad dus, hihi)
Echt heel interessant om te zien, vooral omdat ze er ook bij murmelen. Dit murmelen is eigenlijk het opzeggen van gebeden maar het enige dat je hoort is: mmmm mmmmm mmmmm. Maar als je Tibetaans spreekt zou je het volgende moeten horen: "um mani padme um", dat 'parel in de lotus' betekent.

Ik heb me suf gerammeld aan mijn eigen prayer-wheel maar het heeft me geen goed gedaan.
De 3e nacht in Lhasa, dat trouwens niet op 4500 meter ligt (en ook niet op 3200 meter Patrick) maar op 3500 meter, was vreselijk! Heb geen oog dicht gedaan vanwege de knallende koppijn, de buikpijn, de misselijkheid en de duizeligheid. Hoe ik ook ging liggen, het maakte allemaal niks uit! Ik lag wakker tot aan het moment dat de eerste zonnestralen onze prachtige kamer
verlichtten.
Yep, de verschijnselen van AMS (acute mountain sickness) zijn bij mij niet bepaald ver te zoeken. Helga daarentegen, die zich helemaal suf rookt (beetje aandikken) heeft nergens last van... NERGENS!!!!!!!! It's not fair.

Maar na aanleiding van een goede tip heb ik speciale thee gekocht tegen hoogteziekte en het werkt, wonderbaarlijk genoeg!
Heb de 4e nacht 'bijna' als een roos geslapen was het niet dat Sonja, onze kamergenoot (meisje uit vliegtuig die het allemaal niet kon geloven, zie vorige mail) midden in de nacht dronken thuis kwam en steentjes tegen ons raam begon te gooien omdat de voordeur dicht zat.
Maar, om mijn punt nog 1 keer duidelijk te maken... die thee is goed!!!

Vandaag ben ik, zo fit als een veertje (??? hoentje???) met Helga, Emil en Jeremy naar de 'Pothala' geweest; het voormalig onderkomen van de Dalai Lama. Pothala, dat "paradijs" betekent, ligt op een heuvel van 130 meter hoogte. Het beklimmen van deze zogeheten 'Marpo Ri' ging uiteraard weer gepaard met de nodige momenten van ademnood. Tsjongejonge, toch best vervelend hoor!
Deze heuvel werd door Dalai Lama nummer 5 gekozen als de ultieme plek om te gaan wonen. Het werd tevens de plaats waar de Tibetaanse regering zich zetelde. Het Pothala werd uitgebreid met kapelletjes, een school voor religieuze training en graftombes voor overleden Lama's. Hierdoor werd de Pothala een wereld op zich.
Toen de Chinezen Tibet in de jaren '50 annexeerden (grrr), is de huidige Dalai Lama (nummer 14) samen met zijn regering naar India gevlucht, waar hij momenteel nog steeds zit.

En ik zit momenteel al weer veel te lang in het internetcafé dus ik ga er maar weer eens mee stoppen. De aankomende tijd zullen jullie denk ik niet zo veel van me horen. Woensdag trekken Helga, de 2 Canadezen (Emil en Jeremy) en ik met een landcruiser het Himalaya-gebergte in. Ik heb er heeeeeel veeeeeel zin in. Vind het wel een beetje spannend aangezien we alleen nog maar gaan stijgen maar het gaat vast ook supergaaf worden!

Tot mails en liefs Emmy!!!!

ps: wisten jullie trouwens dat je radio 3fm kunt downloaden en live mee kunt luisteren? Ik zit hier nu met een koptelefoon op te genieten van jaren-90-muziek!!!!