Educatieve mail van Emmy

Saigon... niet de vieze stad die ik verwacht had. Gezellig druk is het wel. Veel hoogbouw, winkelstraten en enkele monumentale gebouwen zoals de Notre dame (Als de Fransen iets doen dan doen ze het ook goed). Neonverlichting, kroegen en eettentjes, internetcafés, stalletjes op straat, brommerverkeer en een variant van de tuk-tuk; een soort bakfiets die we in Cambodja ook al gesignaleerd hadden. Erg handig, vooral als je graag bestolen wordt! Buiten het zicht van de politie word je afgezet en blijkt er over de prijs ineens een misverstand te zijn ontstaan. Als je vervolgens geen gepast geld hebt dan gaan ze er gewoon met het grote geld vandoor! Zo werd ons ritje ineens 3,5 USD p.p. i.p.v. 1 USD samen!!! Steek die bakfiets de volgende keer ook maar in je reet denk ik dan!

Ook het verzenden van een postpakket kost enige moeite. Wat zeg ik? We zijn er een uur mee bezig geweest!! Eerst krijg je een berg formulieren waar je zeer nauwkeurig op in moet
vullen wat je zoal wilt verzenden. Dan krijg je een doos waar je met veel zorg je spulletjes in probeert te proppen. Eenmaal klaar met deze arbeidsintensieve bezigheid wordt alles er vervolgens op de volgende balie weer uitgehaald!!! Wat zullen we nu dan beleven, dacht ik bij mezelf! Ik had een boek over Pol Pot... nou... dat ding werd van voor tot achter doorgebladerd, door 20 verschillende mensen bekeken, mee naar achter genomen, etc, etc. Na een kwartier hadden ze besloten dat het verzonden mocht worden. De rest van m'n spullen hebben ze gek genoeg niet meer bekeken terwijl bij Helga echt alles uitgekamd werd. Brochures, foto's... ze gebruikten er nog net geen infrarood-apparaten en drugshonden bij. Uiteindelijk mocht haar boek over de oorlog in Vietnam niet verzonden worden. Zal wel iets te maken hebben met negatieve reclame voor Vietnam ofzo.

Ze zijn hier sowieso erg goed in het ophouden van de schijn. Met "ze" bedoel ik de regering, die met name geleid wordt door de Vietnamese Communistische Partij. Alle overheidsinstellingen zijn gericht op het communisme... zelfs musea benaderen alles vanuit een communistische invalshoek waardoor het lijkt alsof het iets geweldigs is. Maar dat is niet altijd het geval, zo bleek gisteren…

Gisteren hebben we ons ondanks de beroving van laatst, toch weer op een bakfiets gewaagd. Door 2 mannetjes werden we de hele dag van de ene naar de andere bezienswaardigheid gebracht. Mijn mannetje vertelde er heel veel bij en dat was echt heel interessant.

Ik wil toch ff in het kort iets vertellen over de geschiedenis van Vietnam. Wie het niet wil lezen kan dit hele stuk overslaan! Maar ik vind zelf alles interessanter als ik weet hoe de vork in de steel zit en misschien sommigen van jullie ook wel. Dan volgt dus nu het educatieve gedeelte...

BEGIN EDUCATIEVE GEDEELTE...

Vietnam heeft eeuwenlang gestreden voor een nationale identiteit tegen steeds nieuwe vijanden. De ergste vijand was China, dat ruim 1000 jaar in het noorden van Vietnam heeft overheerst. Eind 10e eeuw werd noord Vietnam onafhankelijk van China. Op cultureel gebied had het echter wel veel overgenomen (is nog steeds goed te zien overal).
Onder de nieuwe 'Le'-dynastie begon Vietnam zich uit te breiden naar het zuiden, waar de Cham en de Khmer (de huidige bewoners van Cambodja) verslagen werden. Het meest zuidelijke punt werd eind 18e eeuw behaald en toen... toen kwamen die verrekte Fransen met hun pootjes binnenwalsen.

De Hollanders hadden in de 16e eeuw trouwens ook al ff een kijkje genomen maar ze vonden dat er niet veel te halen viel in Vietnam dus zijn de ze rest van Azië gaan verkennen.

De Fransen echter, vonden het wel heel interessant om wat vingers in de pap te steken: een politieke en een militaire vinger wel te verstaan. Voor iemand "Boe" of "Bah" kon zeggen hadden de Fransen in zuidelijk Vietnam een koloniaal rijk opgebouwd onder de naam Cochinchina. En alsof dat nog niet genoeg was breidden ze hun kolonie uit naar de rest van Vietnam, Cambodja en Laos! Beter bekend onder de verzamelnaam Indochina.
Hoewel de Franse invloed best positief is geweest, had het ook keerzijden. Hoge belastingen verstoorden het traditionele evenwicht op het platteland. Communisme was wat dat betreft de enige remedie tegen de Fransen en Ho Chi Minh wist niet hoe snel hij op het podium moest verschijnen!

Hij ontwikkelde een antikoloniale politiek en richtte de Vietminh op: front voor de onafhankelijkheid van Vietnam. Hij werd hierbij gesteund door Japan, die het voor elkaar kreeg om Vietnam opnieuw onafhankelijk te maken. Ho Chi Minh had nu de touwtjes in handen maar dat vonden de Fransen niet echt leuk. "Non, non!"
De Fransen legden zich niet zomaar neer bij het verlies van hun koloniale bezittingen en de 1e Indochina-oorlog begon. Frankrijk werd hierbij financieel gesteund door de VS en de Vietminh werd gesteund door China en de Sovjet-unie. Frankrijk verloor en tijdens vredesbesprekingen in Geneve besloten beide partijen om zich elk aan een zijde van de 17e breedtegraad terug te trekken... tadaaaaa! Daar hadden we ineens Noord en Zuid Vietnam!

Het noorden was communistisch onder de leiding van Ho Chi Minh en het zuiden was anticommunistisch onder het bewind van Ngo Dinh Diem. Diem was geen aardige man en het noorden besloot dat ze het zuiden moesten 'bevrijden' van deze man en richtte daartoe de Vietcong op: front voor de bevrijding van zuid Vietnam. Het noorden deed hiermee tevens een flinke poging om het communisme alsnog uit te breiden in zuidelijke richting.
Dit vond Amerika niet leuk (die zag het communisme als grote bedreiging) en zo begon de 2e Indochina-oorlog, ofwel de Vietnam-oorlog.
Na jarenlang vechten was het Noord Vietnam die het zuiden versloeg. Saigon werd omgedoopt tot Ho Chi Minh city en iedereen was blij... NOT! Vietnam was weer 1 maar in de praktijk bleek daar weinig van. De anticommunisten van het voormalige zuiden werden naar 'heropvoedingskampen' gestuurd voor 10 jaar of langer. Tienduizenden ambtenaren en soldaten werden de dupe en velen sloegen op de vlucht.

Maar goed, ik heb inmiddels alweer bijna een geschiedenisboek geschreven dus ik kom bij deze weer terug op mijn bakfietsbestuurder...

EINDE EDUCATIEVE GEDEELTE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Mijn bakfietsbestuurder had zelf dus in het Zuid Vietnamese leger gezeten en samen met de Amerikanen gevochten tegen de Vietcong. Hij heeft veel mensen van dichtbij vermoord zien worden en is zelf aan de dood ontsnapt (te zien aan het litteken van een schampschot op zijn slaap). Hij is na de overwinning van het noorden naar een heropvoedingskamp gestuurd en verdient nu de kost met het rondrijden van toeristen. Iedereen wordt zoveel mogelijk dom gehouden hier om te voorkomen dat mensen in opstand komen tegen de regering. Het grootste deel van de inwoners van Vietnam bestaat uit farmers en die weten niet veel van hoe de vork in de steel zit. Mijn bakfietsbestuurder daarentegen wel omdat hij zelf heeft gevochten. Daarom moet hij nu genoegen nemen met dit rotbaantje want anders is hij zijn leven niet zeker. Tenminste, dat vertelde hij... Volgens hem staan er dagelijks mensen in de rij voor de Amerikaanse ambassade in de hoop een visum te krijgen en weg te kunnen uit Vietnam. Echt vreselijk lijkt me dat!

Wij zijn naar het oorlogsmisdadenmuseum geweest, was erg indrukwekkend. Ook zijn we naar het voormalige presidentiele paleis geweest waar, op 30 april 1975, een tank van de Vietcong het terrein op kwam rijden. Een persfoto hiervan is het beroemdste symbool geworden van de val van Saigon. De betreffende tank stond nu nog te pronken op de oprijlaan.

Verder ga ik nu niks meer vertellen want ik vraag me af hoeveel mensen überhaupt nog aan het lezen zijn...

Liefs Emmy.