En toen waren er nog maar twee...
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Emmy
17 Januari 2010 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Zaterdagochtend 16 augustus: de dag waarop Helga en ik afscheid namen van Marlon...
Al hobbelend in een bus, over iets dat nauwelijks een weg genoemd mag worden, heeft Marlon Cambodja verlaten. Vanuit Bangkok zou ze de 17e het vliegtuig terug nemen naar Amsterdam. Helga en ik hebben op dezelfde ochtend (de 16e) een binnenlandse vlucht
genomen van Siem Reap terug naar Phnom Penh, waar we een week eerder vandaan kwamen.
Het vliegtuig rook vreselijk naar bamischijf omdat de lading mensen die eruit kwam alleen maar uit Chinezen bestond. Koreanen kan ook maar ja, wie ziet het verschil?! Of trouwens... ik! Koreanen zijn die mensen die op elke hoek van de straat staan te poseren voor op de foto (zo stijf mogelijk alles in de plooi) echt vreselijk!
Maar goed, we hadden dit keer echt even geen zin om uren achter elkaar te stuiteren in een bus, dus drie kwartier later werden we bij het vliegveld van Phnom Penh weer met open armen ontvangen door op-geld-beluste-brommerrijders.
Het was een rare dag. Het afscheid van Marlon (we missen je!) viel toch iets zwaarder dan gedacht en we hielden er allebei een raar gevoel aan over. Ik besefte me ineens dat het voor mij nog ongeveer 9 maanden duurt voordat ik weer in Nederland ben... best lang eigenlijk!
Dus daar zaten we dan, boven op het dak van ons guesthouse in hartje Phnom Penh, ondergaande zon maar allebei een beetje triestig...
Maar!!!!! Wij zijn bikkels en hebben het alweer volop naar onze zin in het land der landen (verzin ik ook ter plekke; moet het toch een beetje spannend houden nietwaar?) namelijk: VIETNAM! Met de boot over de Mekong (ja alweer, kan het ook niet helpen dat die rivier zo verrekte lang is!) naar Chau Doc gevaren. Heel aparte plaats aan het water, net over de grens in Vietnam. Vrijwel geen toerist te vinden maar daarom juist wel leuk.
Toch zijn we de volgende ochtend meteen weer vertrokken. We hadden ons namelijk opgegeven voor een 2-daagse tour door de Mekong delta, inclusief hotelovernachting.
Als eerste stond een boottocht door een drijvend dorp op het schema. Had erg leuk kunnen zijn was het niet dat er een man bij mij in het bootje zat die aan 1 stuk door tegen me bleef praten, werd er echt helemaal gek van!! Normaal blijf je iemand uit beleefdheid aankijken maar bij deze man had ik echt op een gegeven moment zoiets van: Laat maar!
Had eigenlijk gehoopt dat hij de hint wel zou snappen maar niet dus... terwijl mijn blik afdwaalde bleef hij gewoon doorratelen!!!
"When I was young..." blablabla "...anyway, I said to him..." blablabla "I've never seen anything like that..." blablabla "...just marvelous!" blablabla "I couldn't believe it!" blablabla.....
Aaaarghh! Echt vreselijk! Bloed onder mijn nagels! Blegh!!! Ik heb van die hele floating village bijzonder weinig gezien. Het irritantste was misschien nog wel dat hij:
Punt 1: niks interessants te melden had.
Punt 2: hij bij elk on-interessant onderwerp afdwaalde naar nog minder interessante aanverwante onderwerpen.
Punt 3: hij heeeeeeeeel erg langzaam praatte.
Punt 4: het schuim erbij op zijn mond stond wat ik echt vreselijk onsmakelijk vind!
Punt 5: dat de verschijning op zich me in het geheel niet aan stond.
En nu heb ik dus verdorie de halve mail aan die vreselijke man besteed, dus... de tempel was mooi maar wel erg zwaar om te beklimmen, de wierrookfabriek was ook erg interessant en het vogelreservaat was uitermate indrukwekkend.
Had ik al verteld dat er een vreselijke man bij mij in de boot zat die ook DE REST VAN DE DAG VAN DE PARTIJ WAS?!?!?!?!!!!!!!!!!!! AAAAAAAAAAAAAA!!!!!!
Maar goed, zo ver mogelijk uit z'n buurt blijven heeft aardig geholpen...
Na een zeer vermoeiende dag kwamen we aan in ons hotel. Wauw! Echt geweldig! I.p.v. een ranzige kamer met 1 tweepersoons bed en een ventilator hadden we nu allebei een eigen bed, een bureau, een radio, een tv, een föhn, een koelkast plus inhoud (waaronder witte-zwammen-drank), 2 relaxstoelen, kapstok, grote spiegel, airconditioning, ventilator, een grote schone badkamer met hot-shower en uitzicht over de bruisende stad Can Tho.
Niet te geloven!!!! Hallo, wij zijn backpackers! Wij horen tussen een berg insecten in te liggen onder een krakende ventilator die nauwelijks werkt waardoor we alsnog ons bed uit drijven. De wc hoort te stinken, de schimmel hoort op de muren te staan en het slot van de deur hoort niet te werken. Het uitzicht hoort een stenen muur te zijn van het naastgelegen gebouw!
Tsja, wat hebben we toch een zwaar bestaan! Een klein beetje luxe op z'n tijd mag best, vinden jullie niet?
Vandaag hebben we onze 2-daagse tour beëindigd in Saigon, oftewel Ho Chi Minh city!!!! We zijn wederom terechtgekomen in een oord vol met luxe, echt relaxed! Mijn eerste indruk van Ho Chi Minh city is druk maar gezellig. Ons guesthouse is te vinden in een steegje dat uitkomt in een hele drukke straat vol met restaurantjes, cafeetjes, winkeltjes, etc... heel gezellig dus.
De neonverlichting maakt het plaatje compleet. Ho Chi Minh city wordt wel eens vergeleken met Bangkok, wat ik ergens wel begrijp. Ik geloof alleen dat ik Ho Chi Minh leuker vind. Maar wie ben ik... heb de stad alleen nog maar bij nacht gezien en bovendien nog maar een betrekkelijk klein gedeelte.
Of het echt wat is dat horen jullie een volgende keer wel weer!
Liefs Emmy.
Al hobbelend in een bus, over iets dat nauwelijks een weg genoemd mag worden, heeft Marlon Cambodja verlaten. Vanuit Bangkok zou ze de 17e het vliegtuig terug nemen naar Amsterdam. Helga en ik hebben op dezelfde ochtend (de 16e) een binnenlandse vlucht
genomen van Siem Reap terug naar Phnom Penh, waar we een week eerder vandaan kwamen.
Het vliegtuig rook vreselijk naar bamischijf omdat de lading mensen die eruit kwam alleen maar uit Chinezen bestond. Koreanen kan ook maar ja, wie ziet het verschil?! Of trouwens... ik! Koreanen zijn die mensen die op elke hoek van de straat staan te poseren voor op de foto (zo stijf mogelijk alles in de plooi) echt vreselijk!
Maar goed, we hadden dit keer echt even geen zin om uren achter elkaar te stuiteren in een bus, dus drie kwartier later werden we bij het vliegveld van Phnom Penh weer met open armen ontvangen door op-geld-beluste-brommerrijders.
Het was een rare dag. Het afscheid van Marlon (we missen je!) viel toch iets zwaarder dan gedacht en we hielden er allebei een raar gevoel aan over. Ik besefte me ineens dat het voor mij nog ongeveer 9 maanden duurt voordat ik weer in Nederland ben... best lang eigenlijk!
Dus daar zaten we dan, boven op het dak van ons guesthouse in hartje Phnom Penh, ondergaande zon maar allebei een beetje triestig...
Maar!!!!! Wij zijn bikkels en hebben het alweer volop naar onze zin in het land der landen (verzin ik ook ter plekke; moet het toch een beetje spannend houden nietwaar?) namelijk: VIETNAM! Met de boot over de Mekong (ja alweer, kan het ook niet helpen dat die rivier zo verrekte lang is!) naar Chau Doc gevaren. Heel aparte plaats aan het water, net over de grens in Vietnam. Vrijwel geen toerist te vinden maar daarom juist wel leuk.
Toch zijn we de volgende ochtend meteen weer vertrokken. We hadden ons namelijk opgegeven voor een 2-daagse tour door de Mekong delta, inclusief hotelovernachting.
Als eerste stond een boottocht door een drijvend dorp op het schema. Had erg leuk kunnen zijn was het niet dat er een man bij mij in het bootje zat die aan 1 stuk door tegen me bleef praten, werd er echt helemaal gek van!! Normaal blijf je iemand uit beleefdheid aankijken maar bij deze man had ik echt op een gegeven moment zoiets van: Laat maar!
Had eigenlijk gehoopt dat hij de hint wel zou snappen maar niet dus... terwijl mijn blik afdwaalde bleef hij gewoon doorratelen!!!
"When I was young..." blablabla "...anyway, I said to him..." blablabla "I've never seen anything like that..." blablabla "...just marvelous!" blablabla "I couldn't believe it!" blablabla.....
Aaaarghh! Echt vreselijk! Bloed onder mijn nagels! Blegh!!! Ik heb van die hele floating village bijzonder weinig gezien. Het irritantste was misschien nog wel dat hij:
Punt 1: niks interessants te melden had.
Punt 2: hij bij elk on-interessant onderwerp afdwaalde naar nog minder interessante aanverwante onderwerpen.
Punt 3: hij heeeeeeeeel erg langzaam praatte.
Punt 4: het schuim erbij op zijn mond stond wat ik echt vreselijk onsmakelijk vind!
Punt 5: dat de verschijning op zich me in het geheel niet aan stond.
En nu heb ik dus verdorie de halve mail aan die vreselijke man besteed, dus... de tempel was mooi maar wel erg zwaar om te beklimmen, de wierrookfabriek was ook erg interessant en het vogelreservaat was uitermate indrukwekkend.
Had ik al verteld dat er een vreselijke man bij mij in de boot zat die ook DE REST VAN DE DAG VAN DE PARTIJ WAS?!?!?!?!!!!!!!!!!!! AAAAAAAAAAAAAA!!!!!!
Maar goed, zo ver mogelijk uit z'n buurt blijven heeft aardig geholpen...
Na een zeer vermoeiende dag kwamen we aan in ons hotel. Wauw! Echt geweldig! I.p.v. een ranzige kamer met 1 tweepersoons bed en een ventilator hadden we nu allebei een eigen bed, een bureau, een radio, een tv, een föhn, een koelkast plus inhoud (waaronder witte-zwammen-drank), 2 relaxstoelen, kapstok, grote spiegel, airconditioning, ventilator, een grote schone badkamer met hot-shower en uitzicht over de bruisende stad Can Tho.
Niet te geloven!!!! Hallo, wij zijn backpackers! Wij horen tussen een berg insecten in te liggen onder een krakende ventilator die nauwelijks werkt waardoor we alsnog ons bed uit drijven. De wc hoort te stinken, de schimmel hoort op de muren te staan en het slot van de deur hoort niet te werken. Het uitzicht hoort een stenen muur te zijn van het naastgelegen gebouw!
Tsja, wat hebben we toch een zwaar bestaan! Een klein beetje luxe op z'n tijd mag best, vinden jullie niet?
Vandaag hebben we onze 2-daagse tour beëindigd in Saigon, oftewel Ho Chi Minh city!!!! We zijn wederom terechtgekomen in een oord vol met luxe, echt relaxed! Mijn eerste indruk van Ho Chi Minh city is druk maar gezellig. Ons guesthouse is te vinden in een steegje dat uitkomt in een hele drukke straat vol met restaurantjes, cafeetjes, winkeltjes, etc... heel gezellig dus.
De neonverlichting maakt het plaatje compleet. Ho Chi Minh city wordt wel eens vergeleken met Bangkok, wat ik ergens wel begrijp. Ik geloof alleen dat ik Ho Chi Minh leuker vind. Maar wie ben ik... heb de stad alleen nog maar bij nacht gezien en bovendien nog maar een betrekkelijk klein gedeelte.
Of het echt wat is dat horen jullie een volgende keer wel weer!
Liefs Emmy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
