Drie maal raden waar we zijn!
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Emmy
17 Januari 2010 | Nederland, Amsterdam
Tibet, Shangri-la, het land van de sneeuw, het dak van de wereld... hoe je het ook wilt noemen: een immens plateau gelegen op een hoogte van ruim 4000 meter met als hoogste punt de Mount Everest.
Tibet, een magische plek dat ooit alleen tot de verbeelding sprak. Boeddhisme, Dalai Lama, monniken, kloosters, mystieke bergen, spiritualiteit, vriendelijkheid, cultuur en helaas ook de krachtige hand van China die Tibet van haar onafhankelijkheid beroofd heeft, de spiritueel leider verdreef (meneer Lama dus) en het culturele erfgoed vernietigde.
1.2 miljoen Tibetanen kwamen om het leven en heel veel monniken werden naar de gevangenis gestuurd vanwege hun geloof dat volgens de Chinezen maar onzin was en nog steeds is eigenlijk...
TIBET! We zijn er hoor! De beslissing is genomen!
We hoorden zoveel mooie verhalen dat we het niet langer meer konden negeren. Voor we het wisten zaten we in het vliegtuig. We vlogen met 'China South West Airlines'... een groot toestel.
"Ready for take-off" En daar gingen we hoor! Het blijft toch altijd een bijzondere ervaring... het loskomen van de grond, achterover in je stoel gedrukt worden en het uitzicht!!! Wauw!!!!!!!!!!!!!!!!! Het was heel mistig en bewolkt dus in eerste instantie zagen we helemaal
niks maar toen we boven de wolken uitkwamen... WAUW... het was gewoon
adembenemend mooi! We zagen overal besneeuwde bergtoppen gehuld in wolken, het leek wel een sprookje!
Sonja, een meisje uit Florida dat we die dag hadden leren kennen was helemaal in een soort trance. Ze bleef maar zeggen: "I can't believe it! I just can't believe it!"
Het was ook echt supermooi! Echt waar... onvoorstelbaar...
De vlucht duurde nauwelijks 2 uur en vloog daarmee letterlijk voorbij.
Tibet… toen we het vliegtuig uitstapten werden we verrast door een zeer frisse wind zoals we die het afgelopen half jaar (jaja, zo lang alweer!) nog niet gevoeld hebben. Niet bepaald een warm onthaal dus maar wel supergaaf want we waren wel ff mooi in Tibet! Tibet!!!!
Met een bus reden we door een supermooi landschap met bijna geen begroeiing en bewoning. Alleen maar kale vlakten, kale bergen, hier en daar een meer en heel af en toe wat huisjes of tenten. Echt heel apart! Volgens mij heb ik dit al vaker gezegd maar het lijkt wel of er geen grens bestaat aan hoe mooi en indrukwekkend de natuur kan zijn. Ik heb mijn ogen flink de kost
gegeven en me zitten bedenken dat het gewoon supergaaf is dat ik dit mag meemaken, echt geweldig!! En het gaat alleen nog maar gaver worden!
Maar goed, eenmaal in Lhasa (de hoofdstad van Tibet) hebben we ons gesetteld in een heel gezellig guesthouse waar we nu enkele dagen de tijd nemen om te acclimatiseren (hoe schrijf je dat eigenlijk?). Het is namelijk niet zomaar wat om op 4500 meter hoogte te zitten. Er kunnen allerlei akelige dingen met je gebeuren als je niet goed op jezelf past.
De geringe hoeveelheid aan zuurstof in de lucht kan klachten veroorzaken zoals hoofdpijn, overgeven, duizeligheid, verlies van eetlust, niet kunnen slapen, flauwvallen en in geval van te snel stijgen kan het zelfs dodelijk zijn...
Je mag boven de 3000 meter namelijk niet meer dan 300 meter per dag stijgen want meer kunnen je longen gewoon niet aan!
Dit is onze tweede dag in Tibet en ik merk het wel hoor moet ik zeggen. Gisteren had ik lichtelijk hoofdpijn en last van mijn buik. Bovendien voelde ik me een beetje vreemd. Kan niet precies uitleggen hoe maar het is gewoon het gevoel dat je niet helemaal stabiel op de grond staat. Bijna elke stap die ik verzette was er 1 te veel.
We hebben vandaag dan ook heel rustig aan gedaan. Ik heb een goede zonnebril gekocht en een warme trui. Ook een soort van onderbroek tot aan mijn enkels. Het is geen thermisch ondergoed ofzo maar je kunt het onder een normale broek dragen voor extra warmte. Maar goed, wat interesseert jullie het ook...
Vanavond hebben we met een groep mensen gegeten en opeens kreeg ik me toch een koppijn! Ik zei dat ik maar ff op bed ging liggen maar ik was amper boven toen ik opeens opspelingen kreeg in mijn buik. Ik wist niet hoe snel ik weer naar beneden moest komen! Ik ben de wc gewoon ingestormd!
Toen ik, helemaal buiten adem van de geringe hoeveelheid aan zuurstof, weer boven kwam ben ik in bed gaan liggen. Ik kon mijn hart gewoon horen kloppen in m'n oren en het koude zweet brak me uit. Drie tellen later begon mijn buik weer op te spelen en nog 3 seconden later kwam ik de wc weer ingerend... tsjemig zeg! En dat alles door een beetje hoogteverschil!
Na het nemen van een Ibuprofen ging het al snel iets beter en ben ik gaan internetten. Dat is dus NU.
Ja, ik heb dus ook niet veel meer te vertellen dan dat er momenteel een stel Tibetanen naast me zit die naar Yak-butter-tea ruiken (bleg).
Ter verduidelijking: de yak is een groot koe-achtig dier maar dan anders.
Heb vanavond een soort tortilla gegeten met Yak-vlees. Was erg lekker moet ik zeggen! Het smaakte gewoon een beetje naar gehakt eigenlijk.
Ja, je eet soms vreemde dingen terwijl je aan het reizen bent. Ik had ook graag slang willen proberen in Vietnam maar dat is er nooit meer van gekomen omdat we ineens in China zaten. We zijn nog wel mensen tegengekomen die het gedaan hadden. Nu ik het er toch over heb kan ik het niet nalaten om te vertellen hoe dat in z'n werk gaat. De slang wordt namelijk voor je neus opengesneden. Dan wordt eerst de lever eruit gehaald geloof ik en nog wat andere ingewanden. Ook het nog steeds kloppende hart wordt eruit gehaald en in een glaasje gedaan met wat slangenbloed. Dat wordt dan in z'n geheel achterovergeslagen!!! Het schijnt goed te zijn
voor de potentie van de man... nou, als je het drinken van een nog kloppend hart daar voor over hebt...
Het meest rare dat ik tot nu toe gegeten heb is hagedis... maar wie weet wat er nog gaat komen, hihi.
Ik heb het idee dat die ijle lucht me een beetje vreemd maakt want het gaat helemaal nergens meer over in deze mail. Tijd om te stoppen dus!!!
Ik bedenk me alleen dat ik niet weet of er in de rest van Tibet ook nog internetmogelijkheden zijn dus ik zal toch voor alle zekerheid een korte samenvatting geven van onze plannen! (zodat jullie je geen zorgen hoeven te maken enzo)
Het is de bedoeling dat we met een landcruiser of iets dergelijks gaan toeren. We zullen enkele dagen onderweg zijn en zullen daarom ook regelmatig stoppen om dingen te bekijken en te overnachten. We gaan met een stuk of 5 mensen en we moeten nog overleg plegen over waar we precies willen stoppen etcetera. Maar 1 ding is al zeker: we zullen 2 dagen doorbrengen in het 'Mount Everest Basecamp'.
Vanuit het Basecamp zullen we onze weg vervolgen tot aan de grens met Nepal. Wat we in Nepal precies gaan doen is ook nog vaag maar uiteindelijk is het de bedoeling dat we vanaf Kathmandu weer terugvliegen naar Bangkok om van daaruit onze weg naar het zuiden te vervolgen. Dit alles binnen een tijdsbestek van ongeveer een maand.
Nou, dus als jullie tijdelijk niks van me horen dan weten jullie ongeveer waar ik uithang… (mmm)
Vanaf hoge hoogte heel veel liefs van Emmy!
Tibet, een magische plek dat ooit alleen tot de verbeelding sprak. Boeddhisme, Dalai Lama, monniken, kloosters, mystieke bergen, spiritualiteit, vriendelijkheid, cultuur en helaas ook de krachtige hand van China die Tibet van haar onafhankelijkheid beroofd heeft, de spiritueel leider verdreef (meneer Lama dus) en het culturele erfgoed vernietigde.
1.2 miljoen Tibetanen kwamen om het leven en heel veel monniken werden naar de gevangenis gestuurd vanwege hun geloof dat volgens de Chinezen maar onzin was en nog steeds is eigenlijk...
TIBET! We zijn er hoor! De beslissing is genomen!
We hoorden zoveel mooie verhalen dat we het niet langer meer konden negeren. Voor we het wisten zaten we in het vliegtuig. We vlogen met 'China South West Airlines'... een groot toestel.
"Ready for take-off" En daar gingen we hoor! Het blijft toch altijd een bijzondere ervaring... het loskomen van de grond, achterover in je stoel gedrukt worden en het uitzicht!!! Wauw!!!!!!!!!!!!!!!!! Het was heel mistig en bewolkt dus in eerste instantie zagen we helemaal
niks maar toen we boven de wolken uitkwamen... WAUW... het was gewoon
adembenemend mooi! We zagen overal besneeuwde bergtoppen gehuld in wolken, het leek wel een sprookje!
Sonja, een meisje uit Florida dat we die dag hadden leren kennen was helemaal in een soort trance. Ze bleef maar zeggen: "I can't believe it! I just can't believe it!"
Het was ook echt supermooi! Echt waar... onvoorstelbaar...
De vlucht duurde nauwelijks 2 uur en vloog daarmee letterlijk voorbij.
Tibet… toen we het vliegtuig uitstapten werden we verrast door een zeer frisse wind zoals we die het afgelopen half jaar (jaja, zo lang alweer!) nog niet gevoeld hebben. Niet bepaald een warm onthaal dus maar wel supergaaf want we waren wel ff mooi in Tibet! Tibet!!!!
Met een bus reden we door een supermooi landschap met bijna geen begroeiing en bewoning. Alleen maar kale vlakten, kale bergen, hier en daar een meer en heel af en toe wat huisjes of tenten. Echt heel apart! Volgens mij heb ik dit al vaker gezegd maar het lijkt wel of er geen grens bestaat aan hoe mooi en indrukwekkend de natuur kan zijn. Ik heb mijn ogen flink de kost
gegeven en me zitten bedenken dat het gewoon supergaaf is dat ik dit mag meemaken, echt geweldig!! En het gaat alleen nog maar gaver worden!
Maar goed, eenmaal in Lhasa (de hoofdstad van Tibet) hebben we ons gesetteld in een heel gezellig guesthouse waar we nu enkele dagen de tijd nemen om te acclimatiseren (hoe schrijf je dat eigenlijk?). Het is namelijk niet zomaar wat om op 4500 meter hoogte te zitten. Er kunnen allerlei akelige dingen met je gebeuren als je niet goed op jezelf past.
De geringe hoeveelheid aan zuurstof in de lucht kan klachten veroorzaken zoals hoofdpijn, overgeven, duizeligheid, verlies van eetlust, niet kunnen slapen, flauwvallen en in geval van te snel stijgen kan het zelfs dodelijk zijn...
Je mag boven de 3000 meter namelijk niet meer dan 300 meter per dag stijgen want meer kunnen je longen gewoon niet aan!
Dit is onze tweede dag in Tibet en ik merk het wel hoor moet ik zeggen. Gisteren had ik lichtelijk hoofdpijn en last van mijn buik. Bovendien voelde ik me een beetje vreemd. Kan niet precies uitleggen hoe maar het is gewoon het gevoel dat je niet helemaal stabiel op de grond staat. Bijna elke stap die ik verzette was er 1 te veel.
We hebben vandaag dan ook heel rustig aan gedaan. Ik heb een goede zonnebril gekocht en een warme trui. Ook een soort van onderbroek tot aan mijn enkels. Het is geen thermisch ondergoed ofzo maar je kunt het onder een normale broek dragen voor extra warmte. Maar goed, wat interesseert jullie het ook...
Vanavond hebben we met een groep mensen gegeten en opeens kreeg ik me toch een koppijn! Ik zei dat ik maar ff op bed ging liggen maar ik was amper boven toen ik opeens opspelingen kreeg in mijn buik. Ik wist niet hoe snel ik weer naar beneden moest komen! Ik ben de wc gewoon ingestormd!
Toen ik, helemaal buiten adem van de geringe hoeveelheid aan zuurstof, weer boven kwam ben ik in bed gaan liggen. Ik kon mijn hart gewoon horen kloppen in m'n oren en het koude zweet brak me uit. Drie tellen later begon mijn buik weer op te spelen en nog 3 seconden later kwam ik de wc weer ingerend... tsjemig zeg! En dat alles door een beetje hoogteverschil!
Na het nemen van een Ibuprofen ging het al snel iets beter en ben ik gaan internetten. Dat is dus NU.
Ja, ik heb dus ook niet veel meer te vertellen dan dat er momenteel een stel Tibetanen naast me zit die naar Yak-butter-tea ruiken (bleg).
Ter verduidelijking: de yak is een groot koe-achtig dier maar dan anders.
Heb vanavond een soort tortilla gegeten met Yak-vlees. Was erg lekker moet ik zeggen! Het smaakte gewoon een beetje naar gehakt eigenlijk.
Ja, je eet soms vreemde dingen terwijl je aan het reizen bent. Ik had ook graag slang willen proberen in Vietnam maar dat is er nooit meer van gekomen omdat we ineens in China zaten. We zijn nog wel mensen tegengekomen die het gedaan hadden. Nu ik het er toch over heb kan ik het niet nalaten om te vertellen hoe dat in z'n werk gaat. De slang wordt namelijk voor je neus opengesneden. Dan wordt eerst de lever eruit gehaald geloof ik en nog wat andere ingewanden. Ook het nog steeds kloppende hart wordt eruit gehaald en in een glaasje gedaan met wat slangenbloed. Dat wordt dan in z'n geheel achterovergeslagen!!! Het schijnt goed te zijn
voor de potentie van de man... nou, als je het drinken van een nog kloppend hart daar voor over hebt...
Het meest rare dat ik tot nu toe gegeten heb is hagedis... maar wie weet wat er nog gaat komen, hihi.
Ik heb het idee dat die ijle lucht me een beetje vreemd maakt want het gaat helemaal nergens meer over in deze mail. Tijd om te stoppen dus!!!
Ik bedenk me alleen dat ik niet weet of er in de rest van Tibet ook nog internetmogelijkheden zijn dus ik zal toch voor alle zekerheid een korte samenvatting geven van onze plannen! (zodat jullie je geen zorgen hoeven te maken enzo)
Het is de bedoeling dat we met een landcruiser of iets dergelijks gaan toeren. We zullen enkele dagen onderweg zijn en zullen daarom ook regelmatig stoppen om dingen te bekijken en te overnachten. We gaan met een stuk of 5 mensen en we moeten nog overleg plegen over waar we precies willen stoppen etcetera. Maar 1 ding is al zeker: we zullen 2 dagen doorbrengen in het 'Mount Everest Basecamp'.
Vanuit het Basecamp zullen we onze weg vervolgen tot aan de grens met Nepal. Wat we in Nepal precies gaan doen is ook nog vaag maar uiteindelijk is het de bedoeling dat we vanaf Kathmandu weer terugvliegen naar Bangkok om van daaruit onze weg naar het zuiden te vervolgen. Dit alles binnen een tijdsbestek van ongeveer een maand.
Nou, dus als jullie tijdelijk niks van me horen dan weten jullie ongeveer waar ik uithang… (mmm)
Vanaf hoge hoogte heel veel liefs van Emmy!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
