De laatste mail uit Cambodja...

Hi mensen!

Wat betreft de deelname aan het verkeer in Phnom Penh, kan ik zeggen dat we begonnen zijn aan de cursus voor gevorderden. Op een mooie zomerdag hebben we een fiets gehuurd en zijn de wijde wereld ingetrokken. Vooral kruispunten zorgden voor de nodige spanning en sensatie. Links, rechts, voor, achter, boven, beneden... overal komen ze vandaan! Auto's, brommers, tuk-tuks, soort bakfietsen en andere raar spul op wielen. Maar... ik heb ontdekt wat de truc is: gewoon gaan! Is echt spannend en daarom eigenlijk ook erg leuk! Tegen beter weten in de straat oversteken en merken dat het onmogelijke mogelijk wordt! Echt bizar hoe iedereen zich langs elkaar heen manoeuvreert!

We zijn naar de Russische markt gefietst waar geen Rus te bekennen was. Daarentegen wel veel bedelende kinderen en mensen zonder ledematen. Toen we ergens op een stoepje zaten te drinken kwam er een vrouw bedelen. Omdat we niks gaven (je blijft bezig anders) bleef ze een kwartier staan! Je wilt niet weten hoe ongemakkelijk dat is! Je bent je op zulke momenten
zo bewust van je rijkdom en je voelt je hoe langer hoe schuldiger dat je niks geeft...ik durfde die vrouw niet eens meer aan te kijken!

Dit soort momenten maak ik hier vaak mee; kinderen die aan je tafel komen staan voor geld, mensen zonder benen die naar je toe kruipen met een vragende blik en een petje ophoudend. Mensen zijn hier echt zo arm! Op toeristische plekken word je altijd overvallen door mensen die je op hun brommer willen vervoeren.
Toen we aankwamen in Phnom Penh bijvoorbeeld, kwamen we de bus letterlijk niet uit omdat de brommerrijders stonden te dringen voor de uitgang. We hebben onszelf echt een weg naar buiten moeten proppen terwijl er aan alle kanten aan ons getrokken werd.

Maar, hoe irritant ik het ook vind, ik neem het de mensen niet echt kwalijk; ze kunnen niet anders. Het is soms ook best moeilijk te verkroppen dat mensen hier zo arm zijn. Vooral het contrast met mezelf...
Ik durf ook bijna niet te vertellen dat we heel decadent hebben liggen doen door te gaan zwemmen in het duurste hotel van heel Cambodja. Een kamer daar was geloof ik per nacht iets van 220 dollar!!! Voor een beetje poedelen betaalden wij 6 dollar, best belachelijk maar wel leuk voor een keer.

Vanuit Phnom Penh zijn we vertrokken naar het noorden van Cambodja, in het specifiek Siem Reap, waar 1 van de wereldwonderen te vinden is, namelijk de Angkor Wat. (tempel van Angkor) Angkor was de hoofdstad van het Khmerrijk tussen de 9e en 12e eeuw na Christus. Er woonden destijds meer dan 1 miljoen mensen. Koningen lieten grote tempels bouwen en legden waterwegen aan. Het rijk Angkor heeft lange tijd gedomineerd over Cambodja, Thailand, Vietnam en Laos, zowel militair, economisch en cultureel gezien.

Tot zover het educatieve gedeelte...
We hebben er een hele dag voor uitgetrokken om de tempels van het vroegere Angkor te bekijken. We hebben ook een aantal tempels beklommen waaronder de Angkor Wat zelf... het waren heeeeeele steile, smalle, stenen trappen... mijn god, eenmaal bovenaan leek het alsof je aan de rand van een afgrond stond. Boog je dan je hoofd iets verder naar voren dan zag je pas weer dat het om een trap ging. Dodelijk eng! Met trillende knieën ben ik er weer vanaf gegaan. Snap ook niet dat ik me nog twee maal op dergelijke trappen gewaagd heb. Maar ja, het was het uitzicht steeds weer waard!

In totaal hebben we een uurtje of 12 (!!!) rond gelopen op het complex, kun je nagaan hoe groot het is (sommige mensen spenderen er 3 dagen). Vooral ook veel bedelende kinderen van me af moeten slaan. Iedereen wil je wat verkopen en van grote afstand hoor je ze vaak al schreeuwen: "Miss, miss, you want a drink?" "Miss, you come inside please!" "Madame, need postcards?" "Miss, please buy!"

Oh, echt vermoeiend maar je krijgt er wel handigheid in. Negeren is het beste maar desalniettemin niet leuk om te doen. Het zijn eigenlijk allemaal hele lieve kinderen die hun dagen niet op deze manier door zouden moeten brengen. In grote getale komen ze op je afgerend met hele zielige gezichten en pruillippen in de hoop dat ze hun spulletjes kunnen slijten... Soms zou ik willen dat er geld op mijn rug groeide want dan zou ik iedereen heeel veeeeel geven!

Over een paar dagen gaat Marlon weer naar huis en blijven Helga en ik weer met z'n tweetjes over. Wij gaan dan naar Vietnam.
Ik moet zeggen dat ik Cambodja een erg indrukwekkend land vond. Heel veel arme mensen maar allemaal supervriendelijk! Hoe ze het voor elkaar krijgen om na al die jaren van ellende (waar eigenlijk nog steeds geen eind aan gekomen is) te blijven lachen is me echt een groot raadsel. Tot op de dag van vandaag hebben mensen te kampen met corruptie, raken mensen ledematen kwijt door de landmijnen (zo'n 60 per maand gemiddeld) en is het elke dag weer keihard bikkelen om aan geld te komen (25 dollar per maand is niet heel vreemd)
Soms pijnlijk maar toch erg bijzonder om hier geweest te zijn...

Liefs Emmy

ps: Anne Lee, naar welk adres kan ik voortaan de kaartjes sturen?