Ziek, beter, ziek, beter.......

Hai everybody!

Zo blij als ik de vorige keer was over het feit dat ik niet meer aan de dunne was, zo hard heb ik liggen balen toen ik de dag erna met koorts, spierpijn en hoofdpijn op bed lag! Ik had 38,5 graden koorts en was daarmee totaal lamgeslagen. Helga en ik hadden, al voordat we de jungletrek gingen doen, besloten dat we bij terugkomst in Chiang Mai, naar de film wilden. In Rotterdam heb je jaarlijks het filmfestival met allerlei cultfilms uit verre landen. In Thailand kennen ze iets dergelijks dus ook maar dan met films gemaakt in de EU. Er zou die dag een Nederlandse film draaien ("Friendship" en we wilden daar allebei graag heen. Helga is uiteindelijk alleen gegaan. Bij terugkomst bleek de film ook nog eens keer in Rotterdam opgenomen te zijn en Helga had allemaal vertrouwde stukjes herkend (het Luxor Theater kwam ook nog in beeld voor de ex-collega's onder jullie!!) Nou ja, ik baalde dus alleen maar harder en ik voelde mezelf heeeeeeel zielig!

De dag erna was ik natuurlijk weer beter! We hebben onze paspoorten bij het guesthouse achtergelaten omdat we een visum voor Laos moesten regelen. Daarna zijn we per bus vertrokken naar het plaatsje Pai. Dit plaatsje ligt een stukje noordelijker en wat meer naar het oosten, vlakbij de grens met Birma. Op zich een klein stukje vanaf Chiang Mai maar omdat het erg bergachtig is hier, duurde de rit uiteindelijk 3,5 uur! En jullie willen niet weten in wat voor schroothoop (stukje metaal op wielen, hoe je het ook wilt noemen) wij gezeten hebben! De remmen piepten aan alle kanten en toen we onderweg een stop hielden werd er een klomp hout voor het achterste wiel gelegd zodat de bus niet weg zou rollen! Maar het feest werd pas compleet toen de hooikoorts ineens de kop op stak! Ik heb me toch een potje zitten niezen onderweg. Bij aankomst in Pai zat mijn hele hoofd vol snot! (aan de binnenkant dan...)
Pai op zich, was een erg leuk plaatsje. Heel veel knusse restaurantjes en toestanden maar ook heel veel van die winkeltjes waar ze handycrafts verkochten. Kan erg leuk zijn maar niet als je ziek bent... Ja, jullie lezen het goed... de hooikoorts is bij mij overgeslagen in keelpijn,
hoofdpijn, etcetera, ETCETERA!!!!! Ik was dus WEER ziek!!!!!!!!!!!!!!!! Heb nog geprobeerd om het te negeren en ben met Helga meegegaan achter op de motorbike naar 1 of andere hotspring. 'Hot' was ie zeker maar 'springen' deed het niet dus die hele hotspring kon me gestolen worden. Ik had meer zin om weer een potje te janken omdat ik zo vreselijk baalde van het feit dat ik nu al een aantal weken, bijna non-stop, ziek ben. Ik voelde me echt verrot dus heb ik een potje gejankt op een bankje, totdat er ineens een raar beest op de boom zat. Een soort knalblauw, leguaanachtig ding maar dan kleiner. Daarna met de motorbike terug naar de bewoonde wereld genaamd Pai (onderweg nog ff een canyon bekeken, was mooi maar verder niet het over naar huis schrijven waard) Ik heb de rest van de dag niet veel meer gedaan.

De tweede dag in Pai heb ik voor het eerst op de motorbike gereden. Was even wennen maar eigenlijk wel leuk. Dus de volgende keer kan ik er zelf ook 1 huren i.p.v. bij Helga achterop.
's Avonds zijn we naar de sauna gegaan omdat ik graag al die vieze stinkbacteriën en virussen uit mijn lijf wilde hebben. Is aardig gelukt, ik voel me vandaag de dag al stukken beter! (Nog niet helemaal 100 maar goed genoeg om weer enigszins mee te draaien in het reisgebeuren)
Vanuit Pai zijn we op de derde dag vertrokken richting Soppong omdat er in de buurt een grot moest zijn die we wilden bezichtigen. En weer zo'n vreselijke schroothoop! Maar deze keer was het ook nog eens slecht wegdek waardoor Helga en ik de hele weg op de achterbank hebben liggen stuiteren! (Helga heeft geprobeerd een foto van me te maken maar vraag me af wat er daadwerkelijk te zien is...)
Vanaf Soppong moesten we nog een kilometertje of 8 naar het guesthouse. Het enige vervoer dat er was, waren motorbikes. Wat een gefriemel en gewroet voordat we eindelijk klaar waren om te vertrekken zeg! Op 1 motorbike zat een bestuurder, een toerist (hihi, Helga of ik dus...) en ergens tussen de benen van de bestuurder stond een joekel van een backpack gepropt, die daarbij ongeveer het hele zicht van de bestuurder wegnam, en in het mandje voor op het stuur zaten dan een paar bergschoenen. Nou ja, je had er bij moeten zijn om te weten hoe stom en onhandig het eigenlijk was...
We zijn beland bij de Cave Lodge, een geweldig mooi guesthouse tegen de rand van een heuvel met een prachtig uitzicht over de omliggende natuur! We hebben daar de eerste avond biertjes gedronken met een Engelse jongen, waardoor Helga en ik de volgende ochtend niet om 6 uur ons bed zijn uitgekomen, zoals eigenlijk de bedoeling was...
We zouden namelijk een ochtendwandeling gaan maken naar de top van een heuvel om vanaf daar de mist in de bergen te zien hangen. Schijnt geweldig mooi te zijn maar helaas.
Wel zijn we wezen kajakken met een stel uit Duitsland en dat was wel aardig. Het water was alleen nog niet zo hoog omdat het regenseizoen nog maar net begonnen is. Het gevolg was, dat voornamelijk Helga, steeds met haar bootje vast kwam te zitten op stenen e.d. Het grappige was, maar helaas heb ik het hele gebeuren niet mogen aanschouwen, dat ze op een gegeven moment vast was komen te zitten in een stel struiken met allemaal stekels erin. Achteraf vertelde ze me dat ze helemaal op haar rug in de boot lag en dat ze niks kon doen om weg te komen want bij elke beweging had ze weer een stel stekels in haar arm ofzo hangen! Ze heeft gewoon net zo lang gewacht totdat de boot vanzelf afvoer naar het midden van de rivier. Toen ik het me probeerde in te beelden moest ik vreselijk lachen! Er was tijdens het kajakken ook een moment dat we een keiharde gil hoorden. Ik dacht: "He, een aap!" Ik keek al gespannen om me heen totdat ik ineens het bootje van Helga de hoek om zag komen die wild spartelend een beest uit haar boot probeerde te krijgen. Het was dus Helga... Maar goed, het kajakken dus...

Later die dag zijn we nog naar de grot gegaan. Nou, dat is niks vergeleken met die dingen in Valkenburg hoor. Het zijn echt van die grote ruimtes met van die pegels aan het plafond en als je praat dan hoor je het twintigduizend keer in echo. Op een gegeven moment hebben we ook een stuk door de grot gevaren om naar een andere grot te komen en dat was ook gaaf! Het bijzondere was trouwens dat we rond zonsondergang gegaan zijn en dat is het moment van de dag waarop er een berg vogels de rots in vliegen om te overnachten. Iets later, als het nog donkerder wordt, vliegen de vleermuizen de grot uit. Gevolg: een heleboel vliegende objecten boven ons hoofd, een boel gekrijs en vooral veel stank! Alles, maar dan ook echt ALLES zat onder de stront!!!! We moesten ook wat trappetjes op en af maar de leuningen kon je gewoon niet vastpakken want alles, maar dan ook echt ALLES zat onder! Getver!

Vandaag zijn we weer met zo'n kl#t#bus gereisd. We zitten nu in het plaatsje Mae Hong Song. Nog een stukje dichter bij de Birmaanse grens. Er leven hier ook een aantal Birmaanse volken die allemaal ringen om hun nek dragen, de beter bekende 'Longnecks'. We wilden 1 van deze volkeren gaan bezoeken maar we hebben nu al meerdere verhalen gehoord dat het eigenlijk
heel zielig is. Het schijnt dat er een aantal maffia-achtige types zijn die Birmanen naar Thailand halen en ze dan dwingen om ringen te dragen zodat er toeristen op af komen. Het geld dat toeristen ervoor betalen gaat rechtstreeks naar deze klootzakken. Een vrouw die we in de Cave Lodge ontmoet hebben, was er geweest en ze zei dat er een vreselijke sfeer hangt in zo'n dorp. Niemand lacht en je voelt gewoon dat die mensen doodongelukkig zijn. Het enige wat ze de hele dag doen, is poseren voor mensen die foto's willen maken. Deze vrouw voelde zich vreselijk! Ze is tegen een boom gaan zitten zei ze, en heeft zich afgevraagd wat ze kon doen voor die mensen. De conclusie is dat je niet veel voor ze kunt doen maar ze had stickertjes bij zich en daar heeft ze uiteindelijk de locale kinderen een hele tijd mee kunnen vermaken en laten lachen. Pas toen voelde ze zich goed en heeft ze het dorp verlaten. Helga en ik zijn daarom aan het twijfelen of we daar nog wel heen gaan. Maar dat zien we morgen wel weer. Het is nu een uurtje of zeven 's avonds en de zon is nu aan het ondergaan. Dit geeft een geweldig mooi plaatje waar ik nu eigenlijk wel wat beter naar wil kijken, dus mensen... tot snel maar weer!!!!

Liefs Emmy!

Jochem: bedankt voor je mailtje maar zoals je net hebt kunnen lezen ben ik dus weer ziek geworden, maar ach... what's new!
Marjorie: ik dacht al zoiets... (hihi, lachen joh!)
Matthijs: al een stage gevonden?
Anne Lee: al zin om weer naar Nederland te gaan?
Iedereen: ik vond een aantal foto's van de Cave Lodge... voor diegenen die willen weten hoe het eruit zag zie attachment!