Zou het gaan lukken?????

Beste vrienden, familie, ex-collega's en ander gespuis wat er rondloopt... ik heb een vraag aan jullie om te testen hoe goed jullie mij kennen: Waar wordt Emmy chagrijnig van? Juist ja... van COMPUTERS!!!! Ik ben nu al 2 dagen bezig om een mailtje te versturen en ik hoop dan toch echt dat het vandaag gaat lukken. Onderstaande mail heb ik gisteren getypt (29 mei) en laat ie alsjeblieft veilig bij jullie allen aankomen zo direct... I keep my fingers crossed!

MAIL GETYPT OP DONDERDAG 29 MEI IN KHORAT:

Ik ben al een uur bezig om foto's te importeren en was ondertussen een mail aan het typen totdat alles ineens vastliep... weg mail... weg foto’s!!! Als ik ergens chagrijnig van word!!!!
Ik stuur dus voorlopig alleen een foto mee die ik van 'the Japanese guy' heb gekregen via de mail. Je ziet Helga, Arr Marley (die gast die zo high was) en mij op het balkon van de strandhut van Gong ( onze Japanse vriend dus...) in Ko Chang. Ik hoop zo meteen nog een extra mailtje te kunnen sturen met nog meer foto’s. Maar goed, waar zal ik nu eerst eens mee beginnen? (Lees: hoe vertel ik zo kort mogelijk alles wat ik net ook al had getypt voordat de computer vastliep)

Vorige week zijn we vertrokken vanuit Khorat naar het grootste nationale park van Thailand, namelijk Khao Yai. Het gebied beslaat ruim 2000 vierkante kilometer en er leven nog heeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeel wilde dieren. Ik heb inmiddels ook ontdekt welke dieren ik helemaal niet aardig vind, maar daarover straks meer... Laat ik beginnen bij het begin.

Ik zal jullie vertellen hoe we, na het betreden van het park, zijn afgezakt in het echte "backpackers-bestaan". Het begon al na de poorten van het park. Daar stonden we dan met onze backpack. In geen velden of wegen leven te vinden maar we moesten toch een slaapplek hebben voor de nacht. Hiervan wisten we dat het ongeveer 14 kilometer verderop was...
De gebruikelijke manier om je binnen het park te verplaatsen is door middel van hitchhiking, oftewel... liften. Ik ben hier niet zo'n fan van maar al snel bleek dat mensen in het park niet beter weten. Je steekt een hand op en er stopt vrijwel meteen een auto (als er 1 voorbij komt dan...) Meestal rijden ze in pick-ups dus je kunt heel gemakkelijk met je spullen achterin springen. Was eigenlijk best leuk, mooi uitzicht en mooie natuur. We werden afgezet bij een dorm, waar we onze eerste nacht zouden doorbrengen. Het was een houten barak met maar liefst 1 matras. Ik heb dus geweldig geslapen op die houten vloer en de Lonely Planet als hoofdkussen... (lees: ik had mezelf opgeofferd en de volgende ochtend kon je me bij elkaar vegen...). Maar goed... je bent een backpacker of je bent het niet!!!

We besloten die ochtend maar meteen een trail te doen in de jungle. Overal waar je keek zag je mensen lopen met van die speciale sokken tot aan de knieën. Die sokken zijn bedoeld als bescherming tegen leeches (bloedzuigers) Helga had daarentegen van iemand gehoord dat het onzin was dus hebben wij die sokken maar niet gekocht.....SPIJT!!!!!!!



De eerste 10 minuten van de wandeling waren leuk. We wurmden ons tussen takken door en klommen over boomstammen heen en genoten van al het moois om ons heen en luisterden naar de geluiden van de jungle in de hoop nog een aap of iets dergelijks te spotten. Maar zover kwam het niet. Als er al een aap in de buurt was geweest dan was het waarschijnlijk keihard weg gerend nadat het mij had horen gillen! Ik meende namelijk iets aan mijn enkel te voelen en deed mijn broek omhoog. Er zat iets bruins op mijn sok maar het kon ook modder zijn. Van leeches wisten we al dat je ze kunt verwijderen door ze in de fik te steken dus ik zei tegen Helga: "Hou eens ff een vuurtje bij mijn sok" en ja hoor!!! Een LEECHE!!!!!!! IEUW!!!!!! AAARGH!!!!!!!
MOORD EN BRAND!!!! Een kronkelend wormpje zat op mijn sok en ik was helemaal aan het
panieken..."Een leeche, een leeche...Helga er zit een leeche, haal het weg...Helga!!!!!"
Oh oh oh, wat een drama. Maar het werd nog erger...

We besloten allebei om onze broek maar zoveel mogelijk in onze sokken te stoppen in de hoop dat we dan veilig zouden zijn. Maar die beesten, je zult het niet geloven, die gaan overal doorheen!!!! Op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat we ze overal op en in onze schoenen zagen zitten. Twintig aanstekers waren nog niet genoeg geweest om ze te verwijderen want ze liepen echt overal! Het was een beetje het "1 leeche van je schoen betekent 10 leeches erbij op je schoen-principe". Helga en ik hebben volgens mij nog nooit zo hard geschreeuwd als toen. Het leek wel een nachtmerrie waarbij je onder de maden zit ofzo en dat het alleen maar erger wordt! De rangers van het park moeten gedacht hebben dat er een nieuwe diersoort ontstaan was ofzo! Dus wij rennen!
We deden de rode trail maar uiteindelijk zijn we halverwege verder gegaan met de blauwe omdat die korter was. We kwamen uit bij een rivier en daar was het leechevrij dus het leek me een goed moment om de schade te gaan meten. Ik deed mijn schoen uit en mijn sok omlaag en... MIJN HELE BEEN ZAT VOL LEECHES!!!!!!!! En ze waren al een beetje groter geworden door het zuigen! Ik met een aansteker ongeveer mijn hele been in de fik gestoken maar de leeches waren gelukkig wel weg nadien. Toen mijn andere schoen uit... sok uit... LEECHES!!!! Niet nadenken, maar doen! Helga had er maar 1!!!! Misschien was dit de wraak van de natuur aangezien Helga altijd helemaal onder de muggenbulten zat?

Maar goed, we hebben dus meteen een paar sokken gekocht en zijn tevens verhuisd van onze houten barak naar een camping. We hebben daar een aantal nachten gestaan en het was eigenlijk heel erg leuk dat kamperen! We hebben de rest van de week nog een aantal trails gedaan en een paar watervallen gezien, waarvan o.a. de Heaw Suwat waterval, waar een aantal scènes voor de film "The Beach" (met Leonardo di Caprio) opgenomen zijn. Mooie waterval
was het wel alleen niet zo groot. Ook zijn we nog een keer 's nachts dieren gaan spotten. Soms zie je wilde olifanten of andere spannende dieren maar wij hadden minder geluk. We
hebben voornamelijk herten gezien, een klein slangetje dat de weg overstak en een civet (soort katachtige). Op de camping kwamen we trouwens ook vaak herten tegen en we hebben een porky-pine gezien... een soort stekelvarken. Het grappigste eraan vond ik eigenlijk dat Helga het "Porky-pig" noemde.

Na een aantal dagen weer vertrokken uit het park en weer wat meer naar het oosten gegaan, om precies te zijn naar Ban Ta Ko. Dit plaatsje ligt vlakbij een groot tempelcomplex waar we heen wilden maar omdat het al tegen het einde van de dag liep hebben we in Ban Ta Ko overnacht.
Het tempelcomplex was best indrukwekkend. Het is er neergezet door de Khmer, die oorspronkelijk uit Cambodja komen. Ik vind het alleen jammer dat ik er verder niet zo veel van weet. Ik zou best graag een boek willen lezen over de opbouw van Azië, ook als het gaat over verschillende geloven. Als ik het goed begrepen heb waren de Khmer Hindoes. Maar zijn de Cambodjanen dat dan ook? En wat is dan precies het verschil tussen Hindoeïsme en Boeddhisme? Ik heb gekeken of ik er een boek over kon vinden maar het is natuurlijk allemaal in Thai geschreven dus dat schiet niet op...
Als iemand mij hier iets over zou kunnen vertellen... graag!!! Maar goed, het complex lag boven op een berg en vanaf daar kon je in de verte de bergen in Cambodja zien liggen, was wel bijzonder vond ik. Naar eigen inschatting zou het met de auto nog wel een uurtje of 2 rijden zijn
namelijk.

Na de tempel bekeken te hebben zijn we weer naar Khorat vertrokken, waar nu nog steeds zijn. Khorat is niet mijn lievelingsstad maar we wilden even rustig aan doen en onze was doen etcetera. Ze hebben hier hele grote winkelcentra en tot onze vreugde ook een aantal westerse voedselketens! Gisteren zijn we wezen eten bij de McDonalds (erg grappig om te lezen dat
er een "samurai pork burger" op het menu staat...) en gelachen om de openlucht-earobicsles die plaatsvond voor ons raam. Moet je voorstellen... Helga en ik zitten ons vol te proppen met McDonalds-eten (ik had ook veel te veel besteld!) en als we naar buiten kijken zien we hoe heel Thailand is uitgerukt om juist voor ons raam te gaan staan earobicen! Ik voelde me wel een beetje schuldig maar ach... vanavond gaan we naar de Pizzahut, hihihi! Het werd trouwens nog leuker toen Helga tussen de springende mensen ging staan en deed alsof ze ook aan het earobicen was! We hebben daar nog een foto van genomen dus wie weet krijgen jullie het nog wel eens te zien!

Tot zover de belevingen van de afgelopen week. We blijven nog een nacht in Khorat en dan vertrekken we richting het noorden van Thailand. Van daaruit zullen we de grens met Laos oversteken. Als alles goed gaat zullen we in Laos een extra reisgenoot erbij krijgen. Marlon, de beste vriendin van Helga, komt dan vanuit Nederland een maandje naar Azië.

Ik hoop dat ik zo direct nog in staat ben om de foto’s van Ko Chang te mailen en anders is het pech...

Nou dag lieve mensen!

Liefs Emmy!!!

NB: het is vandaag dus 30 mei, we vertrekken zo meteen uit Khorat en gaan dan naar Ayuthaya, de eerste hoofdstad van Thailand. Ik hoop dat deze mail in goede staat bij jullie terechtkomt en als ik nog tijd over hou stuur ik nog wat extra foto’s in een aparte mail. Vergeet niet de foto te bekijken die bij deze mail zit!!!