Dag Ko Chang...
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Emmy
17 Januari 2010 | Thailand, Bangkok
Ja mensen, afscheid nemen is niet altijd makkelijk. Ik had jullie al verteld dat we gedag hebben gezegd tegen Gong (Japanner) en het stel uit Quebec (Craig en Isabella), maar inmiddels hebben we ook afscheid genomen van Ben en Toi en van Ko Chang in zijn geheel. Wat een mooi eiland was dat toch en we hebben er best nog wel leuke dingen gedaan ondanks het weer. De laatste twee dagen waren gelukkig weer een beetje zonnig dus voor we het wisten zaten Helga en ik weer op de motorbike!
(Had ik die anekdote eigenlijk al eens verteld dat we tegen een heuvel opreden en dat we bijna niet vooruit kwamen? Echt spannend was het hoor! Echt, we deden van alles om er maar tegenop te komen: voorover leunen en ik maar schreeuwen "MEER GAS, MEER GAS!" en Helga terugschreeuwen "IK GEEF OOK GAS!" wat bleek? Had ze de rem ingedrukt! Hahahahaha!!!!! Echt lachen!)
Maar goed, weten jullie hoe vervelend het is om dagen achter elkaar maar een beetje op een matje te zitten, Yahtzee te spelen (waarbij ik overigens 1x gewonnen heb van de 10.000 keer dat we het gedaan hebben, grrr) en maar een beetje fruitcocktails te drinken? Heel vervelend! Ik had toch pijn aan mijn kont, dat willen jullie niet weten! Hoe ik ook ging zitten, het voelde aan als een overrijpe banaan waar een olifant ook nog eens 20 keer overheen gelopen heeft. Beurs dus...
Maar goed wij dus op de motorbike voor de afwisseling. Alleen niet bij stilgestaan dat je ook op een motorbike moet ZITTEN!!! Hadden we ook nog bedacht dat het wel leuk zou zijn om het eiland rond te rijden... oftewel... TWEE UUR ZITTEN ACHTER OP EEN MOTORBIKE!!!
Ik dacht dat ik dood ging! Maar gelukkig waren Ben en Toi thuis, waar we nog afscheid van wilden nemen. Deze keer zijn we verwend met gin-tonic en wederom een schijfje lemon.
Ja, het leven is mooi... Nog ff op de foto en snel weer op de motorbike gesprongen (lees: met zuchten, steunen en een boel gevloek) want we hadden nog een afspraak staan…
We zouden namelijk met "Eelco de Gluiperd" gaan koken bij hem thuis. (Lees: paar houten palen met een rieten dak erop.) Het werd 'Sweet and sour chicken with oystersauce'. Echt lekker, heb het recept opgeschreven dus als ik weer in Nederland ben zijn jullie allen uitgenodigd om bij mij te komen eten (Mam: is wel goed toch? hihihi). Na het eten vertrokken we naar de ´Jah Bar´ waar we hebben gepoold. Daarna hadden we genoeg van Eelco de Gluiperd en zijn we naar huis gegaan.
Verder hebben we niet zo veel meer gedaan op het eiland. De laatste dag zijn we gaan zwemmen nadat we eerst een Thaise massage hadden genomen. Heerlijk hoor midden op het strand! Ik had gekozen voor een voetmassage maar Helga had "all-in" zeg maar. Erg grappig kan ik jullie vertellen: als ik soms opzij keek zag ik hoe Helga's benen 3x om haar nek werden
gevouwen en hoe de masseuse er vervolgens met haar volle gewicht aan ging hangen. Ze liep nog net niet over Helga heen! Maar een voetmassage is heerlijk hoor...
20 Mei zijn we dan vertrokken uit Ko Chang. Het heeft 12 uur geduurd om in Khorat te komen, waar we nu zitten te internetten.
* Een uur met de boot van Ko Chang naar het vasteland.
* Met een taxi naar het busstation van Trat een uur verderop.
* Daar een uur wachten tot de bus vertrekt.
* Twee uur in de bus naar Chantaburi.
* In Chantaburi weer een uur wachten.
* En tot slot nog een 6 uur durende rit naar Khorat!
Wat een hel! Vooral voor Helga, ze had echt klompvoeten bij aankomst in Khorat. Pas nu, na twee dagen, zijn ze weer bijna terug tot het normale formaat. En alsof het nog niet erg genoeg is zijn we ook nog eens allebei aan de schijterij, waarschijnlijk iets verkeerds gegeten.
Gisteren zijn we Khorat een beetje gaan verkennen. Welgeteld vier blanken gezien! Dit is de 1 na grootste stad van Thailand maar geen toerist te vinden! Niet dat wij daar naar op zoek zijn maar het is toch opvallend. Alles staat hier ook in Thai beschreven dus de weg naar het postkantoor
heeft ons enkele uren gekost. Maar goed, veel beters hadden we toch niet te doen.
Pakketje naar huis gestuurd, wasje gedaan en de foto’s van Ko Chang laten ontwikkelen... GAAF!!!!! Verder ons leven meerdere malen op het spel gezet doordat we af en toe een straat over moesten steken. Beetje hetzelfde probleem als in Bangkok, het is zo druk met verkeer hier!!! Op een gegeven moment was het zo erg dat we bijna 10 minuten aan de kant van de weg stonden te wachten totdat we konden oversteken, maar het lukte gewoon niet!!! Er bleven maar auto’s komen! Iets links van ons stond een schoolklasje (te herkennen aan het wit met blauwe kostuum, gefabriceerd begin jaren 30 als je het mij vraagt...) en we besloten het klasje te schaduwen... Zodoende is het gelukt om al "bumperklevend" aan de overkant te komen...
Het ergste van de dag kwam nog... het avondeten. Aangezien ze hier nergens ingespeeld zijn op de westerse wereld werden we aangewezen op "eten van de straat". Aangezien we allebei aan de schijterij waren, leek ons dat geen slim idee. "Eenzame planeet" erbij gepakt en daarin stond een 5-sterren hotel beschreven waar je ook goed kon eten. Nou, 5 sterren was het hoor!!!
Tsjemig, we kwamen echt in een soort paradijs terecht. Voelde me een beetje misplaatst in mijn backpackers-outfit, maar ach...
Eerst zijn we wezen kijken naar Thaise dans maar mijn oog viel al snel op een dikke vette pad die er voorbij kwam en alle insecten die rond mijn hoofd vlogen, dus we zijn snel opgestapt, op zoek naar eten. Jippie de pippie! Een lopend buffet met salades, gebakken aardappels (rijst en noodles komen al een beetje onze keel uit, bij Helga soms ook letterlijk...) en wijn en en en en... het was gewoon geweldig! Zitten schransen daar! En gelukkig hadden ze ook normale wc's want opeens begon mijn maag weer op te spelen! Oh, vreselijk, het koude zweet brak me aan alle kanten uit! Maar na het bezoek aan de wc ging het wel weer.
We wilden nog een potje pool ergens spelen en werden daarvoor verwezen naar een soort pub vlakbij het hotel. Nou, ik weet niet hoor, als je het mij vraagt was het gewoon een hoerentent! Alleen maar schaars geklede Thaise vrouwen en blanke mannen. In het begin twijfelden we nog een beetje maar toen we een down-syndroompje heel intiem zagen doen met een halfnaakte Thaise schone, wisten we dat er iets niet in de haak was! Na het potje pool ook maar meteen weer vertrokken en lekker gaan slapen.
Zo meteen gaan we met de bus richting Khao Yai. Ben erg benieuwd wat we daar gaan beleven, jullie horen het allemaal wel weer. Nu ga ik stoppen anders wordt het veel te duur, het internetten kost maar liefst 15 Baht (oftwel 30 euroCENT) per uur!
Nou, tot mails maar weer en veel liefs van Emmy!
(Had ik die anekdote eigenlijk al eens verteld dat we tegen een heuvel opreden en dat we bijna niet vooruit kwamen? Echt spannend was het hoor! Echt, we deden van alles om er maar tegenop te komen: voorover leunen en ik maar schreeuwen "MEER GAS, MEER GAS!" en Helga terugschreeuwen "IK GEEF OOK GAS!" wat bleek? Had ze de rem ingedrukt! Hahahahaha!!!!! Echt lachen!)
Maar goed, weten jullie hoe vervelend het is om dagen achter elkaar maar een beetje op een matje te zitten, Yahtzee te spelen (waarbij ik overigens 1x gewonnen heb van de 10.000 keer dat we het gedaan hebben, grrr) en maar een beetje fruitcocktails te drinken? Heel vervelend! Ik had toch pijn aan mijn kont, dat willen jullie niet weten! Hoe ik ook ging zitten, het voelde aan als een overrijpe banaan waar een olifant ook nog eens 20 keer overheen gelopen heeft. Beurs dus...
Maar goed wij dus op de motorbike voor de afwisseling. Alleen niet bij stilgestaan dat je ook op een motorbike moet ZITTEN!!! Hadden we ook nog bedacht dat het wel leuk zou zijn om het eiland rond te rijden... oftewel... TWEE UUR ZITTEN ACHTER OP EEN MOTORBIKE!!!
Ik dacht dat ik dood ging! Maar gelukkig waren Ben en Toi thuis, waar we nog afscheid van wilden nemen. Deze keer zijn we verwend met gin-tonic en wederom een schijfje lemon.
Ja, het leven is mooi... Nog ff op de foto en snel weer op de motorbike gesprongen (lees: met zuchten, steunen en een boel gevloek) want we hadden nog een afspraak staan…
We zouden namelijk met "Eelco de Gluiperd" gaan koken bij hem thuis. (Lees: paar houten palen met een rieten dak erop.) Het werd 'Sweet and sour chicken with oystersauce'. Echt lekker, heb het recept opgeschreven dus als ik weer in Nederland ben zijn jullie allen uitgenodigd om bij mij te komen eten (Mam: is wel goed toch? hihihi). Na het eten vertrokken we naar de ´Jah Bar´ waar we hebben gepoold. Daarna hadden we genoeg van Eelco de Gluiperd en zijn we naar huis gegaan.
Verder hebben we niet zo veel meer gedaan op het eiland. De laatste dag zijn we gaan zwemmen nadat we eerst een Thaise massage hadden genomen. Heerlijk hoor midden op het strand! Ik had gekozen voor een voetmassage maar Helga had "all-in" zeg maar. Erg grappig kan ik jullie vertellen: als ik soms opzij keek zag ik hoe Helga's benen 3x om haar nek werden
gevouwen en hoe de masseuse er vervolgens met haar volle gewicht aan ging hangen. Ze liep nog net niet over Helga heen! Maar een voetmassage is heerlijk hoor...
20 Mei zijn we dan vertrokken uit Ko Chang. Het heeft 12 uur geduurd om in Khorat te komen, waar we nu zitten te internetten.
* Een uur met de boot van Ko Chang naar het vasteland.
* Met een taxi naar het busstation van Trat een uur verderop.
* Daar een uur wachten tot de bus vertrekt.
* Twee uur in de bus naar Chantaburi.
* In Chantaburi weer een uur wachten.
* En tot slot nog een 6 uur durende rit naar Khorat!
Wat een hel! Vooral voor Helga, ze had echt klompvoeten bij aankomst in Khorat. Pas nu, na twee dagen, zijn ze weer bijna terug tot het normale formaat. En alsof het nog niet erg genoeg is zijn we ook nog eens allebei aan de schijterij, waarschijnlijk iets verkeerds gegeten.
Gisteren zijn we Khorat een beetje gaan verkennen. Welgeteld vier blanken gezien! Dit is de 1 na grootste stad van Thailand maar geen toerist te vinden! Niet dat wij daar naar op zoek zijn maar het is toch opvallend. Alles staat hier ook in Thai beschreven dus de weg naar het postkantoor
heeft ons enkele uren gekost. Maar goed, veel beters hadden we toch niet te doen.
Pakketje naar huis gestuurd, wasje gedaan en de foto’s van Ko Chang laten ontwikkelen... GAAF!!!!! Verder ons leven meerdere malen op het spel gezet doordat we af en toe een straat over moesten steken. Beetje hetzelfde probleem als in Bangkok, het is zo druk met verkeer hier!!! Op een gegeven moment was het zo erg dat we bijna 10 minuten aan de kant van de weg stonden te wachten totdat we konden oversteken, maar het lukte gewoon niet!!! Er bleven maar auto’s komen! Iets links van ons stond een schoolklasje (te herkennen aan het wit met blauwe kostuum, gefabriceerd begin jaren 30 als je het mij vraagt...) en we besloten het klasje te schaduwen... Zodoende is het gelukt om al "bumperklevend" aan de overkant te komen...
Het ergste van de dag kwam nog... het avondeten. Aangezien ze hier nergens ingespeeld zijn op de westerse wereld werden we aangewezen op "eten van de straat". Aangezien we allebei aan de schijterij waren, leek ons dat geen slim idee. "Eenzame planeet" erbij gepakt en daarin stond een 5-sterren hotel beschreven waar je ook goed kon eten. Nou, 5 sterren was het hoor!!!
Tsjemig, we kwamen echt in een soort paradijs terecht. Voelde me een beetje misplaatst in mijn backpackers-outfit, maar ach...
Eerst zijn we wezen kijken naar Thaise dans maar mijn oog viel al snel op een dikke vette pad die er voorbij kwam en alle insecten die rond mijn hoofd vlogen, dus we zijn snel opgestapt, op zoek naar eten. Jippie de pippie! Een lopend buffet met salades, gebakken aardappels (rijst en noodles komen al een beetje onze keel uit, bij Helga soms ook letterlijk...) en wijn en en en en... het was gewoon geweldig! Zitten schransen daar! En gelukkig hadden ze ook normale wc's want opeens begon mijn maag weer op te spelen! Oh, vreselijk, het koude zweet brak me aan alle kanten uit! Maar na het bezoek aan de wc ging het wel weer.
We wilden nog een potje pool ergens spelen en werden daarvoor verwezen naar een soort pub vlakbij het hotel. Nou, ik weet niet hoor, als je het mij vraagt was het gewoon een hoerentent! Alleen maar schaars geklede Thaise vrouwen en blanke mannen. In het begin twijfelden we nog een beetje maar toen we een down-syndroompje heel intiem zagen doen met een halfnaakte Thaise schone, wisten we dat er iets niet in de haak was! Na het potje pool ook maar meteen weer vertrokken en lekker gaan slapen.
Zo meteen gaan we met de bus richting Khao Yai. Ben erg benieuwd wat we daar gaan beleven, jullie horen het allemaal wel weer. Nu ga ik stoppen anders wordt het veel te duur, het internetten kost maar liefst 15 Baht (oftwel 30 euroCENT) per uur!
Nou, tot mails maar weer en veel liefs van Emmy!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
