De keuken van Laos uitgediept...
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Emmy
17 Januari 2010 | Laos, Vientiane
Hai evelybody! (engels op z'n laos...)
De laatste mail die ik stuurde kwam vanuit Luang Prabang. Volgens mij heb ik daarin nog niet verteld over die ochtend dat we monniken gingen voeren of wel? In het kort (ik doe mijn best Niels!) zal ik even vertellen over het hoe en waarom:
Ter ere van Boeddha gaan de monniken een paar keer per jaar 's ochtends vroeg de straat op om voedsel te collecteren. Ik heb het hier dan niet over een monnikje of 10... nee! Het gaat hier om HONDERDEN MONNIKEN die in 1 lange rij langs de straat lopen om 'sticky rice' en een speciaal soort koekjes te ontvangen van de 'normale burger'.
Zo ben ik de avond ervoor met Mitch (Australische vriend die al sinds Thailand met ons meereisde) op zoek gegaan naar deze speciale koekjes. Het vreemde aan het hele verhaal is dat de monniken met niks anders genoegen schijnen te nemen (dus geen krakelingen, choco-dips, lange vingers, etc...) maar dat er daarentegen in heeeeeeeeeeeeel Luang Prabang en omstreken geen 'speciale koekjes' te vinden zijn!!!! Uiteindelijk was er dan 1 kraampje in een achterafstraatje waar ze nog een paar van die stukken hondenvoer hadden liggen. Ik zeg hondenvoer, want meer kon ik er niet van maken... Om deze stukken hondenvoer te overhandigen (ik zou er niet blij mee zijn!) moesten we om 5.00 uur 's ochtends opstaan want om klokslag 5.45 uur begonnen de monniken aan hun optocht. Wat een drama zeg! We hadden maar een stuk of 20 van die gore koekjes en er kwamen hordes met monniken voorbij. We zijn er maar weer snel tussenuit geknepen en hebben ons bed weer opgezocht.
Later die dag zijn we wezen fietsen en hebben we rondgesnuffeld in het voormalige huis van de voormalige Koning van Laos. Een jaartje of 40 geleden is de koning samen met zijn familie verbannen naar een grot in het noorden van Laos waar ze volgens mij nooit meer uitgekomen zijn. In het museum zag je allemaal persoonlijke items en ook dure geschenken van beroemde mensen. Zo stond er een cadeau van president Nixon te pronken in een vitrinekast, bestaande uit een stukje vlag dat op de maan was geweest en 3 minuscule stukjes maanlandschap. Wel bijzonder hoor...
De dag erna zijn we vertrokken naar Vang Vieng. Vang Vieng is 1 of ander raar hippiedorp met veel kroegjes en dat soort dingen. Helga, Carolyn (meisje uit Amerika waar we heel veel mee
opgetrokken zijn) en ik zaten op een avond in een restaurant waar er wel erg rare dingen op het menu stonden. Je kon pizza bestellen met weed en drinken met weed ('happy shake' en meer van dat soort rare toestanden. Onder aan het menu stond:
Add 10.000 Kip (valuta) extra in order to get stoned!
Echt grappig. Net als al die uithangborden die je overal tegen kwam met daarop de tekst: "Give pizza a chance!" Waar slaat dat nou op! Echt weird! Nou ja, we hebben in ieder geval erg veel lol gehad daar in Vang Vieng. We zijn wezen " tuben" (met een rubber band van de rivier af) en onderweg kon je steeds aanmeren om biertjes te drinken, was wel leuk! Ook ben ik met Carolyn naar een cave geweest. We hebben daar ook gezwommen in super helder water dat er uit de grot kwam stromen. De pret was alleen snel over toen er ineens een kudde monniken aan kwam die een beetje rond bleef hangen rondom ons mini zwemparadijsje. We kregen de indruk dat ze ook wilden zwemmen en dit vermoeden werd al snel bevestigd toen ze hun oranje gewaden uit begonnen te trekken. Alles wat er over bleef waren oranje zwembroekjes. Wat zeg ik! Het waren gewoon katoenen luiers!!! Snel kwamen we het water uit want echt relaxed is anders als je zo ongeveer weg gekeken wordt! En ja hoor, we waren nog geen 3 seconden uit het water toen ze er met z'n allen in sprongen. En ik zei nog zo: "Geen bommetje!"
De rest van de dag ge-chilled aan de waterkant met Bob Marley op de achtergrond en een flinke hoosbui op de voorgrond. Het regenseizoen is volop ingetreden dus hebben we meteen maar ff een paraplu gekocht (oké, dit is echt overbodige informatie maar goed, het staat er nu toch al...)
Vanuit Vang Vieng zijn we uiteindelijk vertrokken naar de hoofdstad van Laos, namelijk Vientiane. Helaas betekende dat ook dat we afscheid moesten nemen van Carolyn. We reisden al sinds de oversteek van Thailand naar Laos met haar samen en het was echt een leuk mens! Maar ja, Vientiane dus...
In Vientiane wachtte ons weer nieuw gezelschap op. Pear, (een meisje dat een vriend van Helga tijdens zijn reis had ontmoet) komt uit Thailand maar werkt en woont in Laos. Via de vriend van Helga hadden we een ontmoeting met haar geregeld en ze had ons uitgenodigd om het
weekend bij haar te komen logeren.
Nou zijn de mensen over het algemeen vrij arm in deze streek maar dat kon je van haar niet zeggen. Ze woont in een hartstikke mooi huis (voor Aziatische begrippen) en ze geeft geld uit alsof het water is. De eerste avond hebben we op haar kosten gegeten. Jullie willen trouwens niet weten hoe dat er aan toe ging! Ze wilde ons wat meer bekend maken met de keuken van Laos dus bestelde ze ongeveer de helft van alles wat er op het menu stond. Aan het eind van de avond stond de hele tafel vol met eten, het zag er echt belachelijk uit! Vooral toen ze even van tafel wegliep en Helga en ik met z'n tweeën achterbleven aan die tafel. Mensen moeten gedacht hebben dat we gek waren!
's Avonds heeft ze ons meegenomen naar een discotheek waar het allemaal wel oké was, geen bordeel dit keer. De muziek was redelijk hip en zo ook de mensen daar. Veel locals (voornamelijk homo) maar ook enkele westerse mensen die in Laos wonen en natuurlijk backpackers. Zo hebben we een heel weekend doorgebracht met haar. We zijn naar de markt geweest, we hebben wat interessante gebouwen gezien (waaronder een tweede Arc de Triomphe... hoe schrijf je dat in godsnaam!!!) en we hebben weer Laos-food gehad. De laatste dag van het weekend gingen we barbecuen bij een vriend van haar. Die man woont in een megagrote villa met de Mekong en Thailand in de achtertuin (Mekong is de natuurlijke grens tussen Thailand en Laos). Niet te geloven zeg! Echt gaaf was het! Iets minder waren de eieren die ze aten als lekkernij bij de barbecue. Het waren eieren die 3 maanden hebben liggen conserveren in een speciaal soort vloeistof waardoor ze helemaal zwart worden! Echt goor! De buitenkant zag eruit als zwarte gelatine en het 'eigeel' was zwarte drap. Er werd me gevraagd of ik een hapje wilde proeven dus met hazetanden heb ik een minuscuul stukje gegeten. Helga kreeg daarentegen een vork onder haar neus waar een heel groot stuk op lag. Ik dacht dat ze het niet zou doen maar tot mijn verbazing verdween de vork in Helga's mond. "Mmm, it's not that bad" zei ze... maar achteraf hoorde ik van haar hoe goor het was! Tsja, smaken verschillen zeg ik altijd, maar ik geloof toch niet dat ik echt een liefhebber ben van de Aziatische keuken.
Maar goed, ik moet er weer mee stoppen want we moeten Marlon (vriendin van Helga) wakker maken. Marlon is vanochtend aangekomen in Vientiane vanuit Nederland. Zij reist vanaf nu 5 weken met ons mee en gaat daarna weer terug naar Nederland. Ook gaan we even langs een guesthouse want we hebben daarnet een mailtje gehad van Carolyn en ze is ook in Vientiane!!!!!
Tot snel allemaal!!!!!
Liefs Emmy.
De laatste mail die ik stuurde kwam vanuit Luang Prabang. Volgens mij heb ik daarin nog niet verteld over die ochtend dat we monniken gingen voeren of wel? In het kort (ik doe mijn best Niels!) zal ik even vertellen over het hoe en waarom:
Ter ere van Boeddha gaan de monniken een paar keer per jaar 's ochtends vroeg de straat op om voedsel te collecteren. Ik heb het hier dan niet over een monnikje of 10... nee! Het gaat hier om HONDERDEN MONNIKEN die in 1 lange rij langs de straat lopen om 'sticky rice' en een speciaal soort koekjes te ontvangen van de 'normale burger'.
Zo ben ik de avond ervoor met Mitch (Australische vriend die al sinds Thailand met ons meereisde) op zoek gegaan naar deze speciale koekjes. Het vreemde aan het hele verhaal is dat de monniken met niks anders genoegen schijnen te nemen (dus geen krakelingen, choco-dips, lange vingers, etc...) maar dat er daarentegen in heeeeeeeeeeeeel Luang Prabang en omstreken geen 'speciale koekjes' te vinden zijn!!!! Uiteindelijk was er dan 1 kraampje in een achterafstraatje waar ze nog een paar van die stukken hondenvoer hadden liggen. Ik zeg hondenvoer, want meer kon ik er niet van maken... Om deze stukken hondenvoer te overhandigen (ik zou er niet blij mee zijn!) moesten we om 5.00 uur 's ochtends opstaan want om klokslag 5.45 uur begonnen de monniken aan hun optocht. Wat een drama zeg! We hadden maar een stuk of 20 van die gore koekjes en er kwamen hordes met monniken voorbij. We zijn er maar weer snel tussenuit geknepen en hebben ons bed weer opgezocht.
Later die dag zijn we wezen fietsen en hebben we rondgesnuffeld in het voormalige huis van de voormalige Koning van Laos. Een jaartje of 40 geleden is de koning samen met zijn familie verbannen naar een grot in het noorden van Laos waar ze volgens mij nooit meer uitgekomen zijn. In het museum zag je allemaal persoonlijke items en ook dure geschenken van beroemde mensen. Zo stond er een cadeau van president Nixon te pronken in een vitrinekast, bestaande uit een stukje vlag dat op de maan was geweest en 3 minuscule stukjes maanlandschap. Wel bijzonder hoor...
De dag erna zijn we vertrokken naar Vang Vieng. Vang Vieng is 1 of ander raar hippiedorp met veel kroegjes en dat soort dingen. Helga, Carolyn (meisje uit Amerika waar we heel veel mee
opgetrokken zijn) en ik zaten op een avond in een restaurant waar er wel erg rare dingen op het menu stonden. Je kon pizza bestellen met weed en drinken met weed ('happy shake' en meer van dat soort rare toestanden. Onder aan het menu stond:
Add 10.000 Kip (valuta) extra in order to get stoned!
Echt grappig. Net als al die uithangborden die je overal tegen kwam met daarop de tekst: "Give pizza a chance!" Waar slaat dat nou op! Echt weird! Nou ja, we hebben in ieder geval erg veel lol gehad daar in Vang Vieng. We zijn wezen " tuben" (met een rubber band van de rivier af) en onderweg kon je steeds aanmeren om biertjes te drinken, was wel leuk! Ook ben ik met Carolyn naar een cave geweest. We hebben daar ook gezwommen in super helder water dat er uit de grot kwam stromen. De pret was alleen snel over toen er ineens een kudde monniken aan kwam die een beetje rond bleef hangen rondom ons mini zwemparadijsje. We kregen de indruk dat ze ook wilden zwemmen en dit vermoeden werd al snel bevestigd toen ze hun oranje gewaden uit begonnen te trekken. Alles wat er over bleef waren oranje zwembroekjes. Wat zeg ik! Het waren gewoon katoenen luiers!!! Snel kwamen we het water uit want echt relaxed is anders als je zo ongeveer weg gekeken wordt! En ja hoor, we waren nog geen 3 seconden uit het water toen ze er met z'n allen in sprongen. En ik zei nog zo: "Geen bommetje!"
De rest van de dag ge-chilled aan de waterkant met Bob Marley op de achtergrond en een flinke hoosbui op de voorgrond. Het regenseizoen is volop ingetreden dus hebben we meteen maar ff een paraplu gekocht (oké, dit is echt overbodige informatie maar goed, het staat er nu toch al...)
Vanuit Vang Vieng zijn we uiteindelijk vertrokken naar de hoofdstad van Laos, namelijk Vientiane. Helaas betekende dat ook dat we afscheid moesten nemen van Carolyn. We reisden al sinds de oversteek van Thailand naar Laos met haar samen en het was echt een leuk mens! Maar ja, Vientiane dus...
In Vientiane wachtte ons weer nieuw gezelschap op. Pear, (een meisje dat een vriend van Helga tijdens zijn reis had ontmoet) komt uit Thailand maar werkt en woont in Laos. Via de vriend van Helga hadden we een ontmoeting met haar geregeld en ze had ons uitgenodigd om het
weekend bij haar te komen logeren.
Nou zijn de mensen over het algemeen vrij arm in deze streek maar dat kon je van haar niet zeggen. Ze woont in een hartstikke mooi huis (voor Aziatische begrippen) en ze geeft geld uit alsof het water is. De eerste avond hebben we op haar kosten gegeten. Jullie willen trouwens niet weten hoe dat er aan toe ging! Ze wilde ons wat meer bekend maken met de keuken van Laos dus bestelde ze ongeveer de helft van alles wat er op het menu stond. Aan het eind van de avond stond de hele tafel vol met eten, het zag er echt belachelijk uit! Vooral toen ze even van tafel wegliep en Helga en ik met z'n tweeën achterbleven aan die tafel. Mensen moeten gedacht hebben dat we gek waren!
's Avonds heeft ze ons meegenomen naar een discotheek waar het allemaal wel oké was, geen bordeel dit keer. De muziek was redelijk hip en zo ook de mensen daar. Veel locals (voornamelijk homo) maar ook enkele westerse mensen die in Laos wonen en natuurlijk backpackers. Zo hebben we een heel weekend doorgebracht met haar. We zijn naar de markt geweest, we hebben wat interessante gebouwen gezien (waaronder een tweede Arc de Triomphe... hoe schrijf je dat in godsnaam!!!) en we hebben weer Laos-food gehad. De laatste dag van het weekend gingen we barbecuen bij een vriend van haar. Die man woont in een megagrote villa met de Mekong en Thailand in de achtertuin (Mekong is de natuurlijke grens tussen Thailand en Laos). Niet te geloven zeg! Echt gaaf was het! Iets minder waren de eieren die ze aten als lekkernij bij de barbecue. Het waren eieren die 3 maanden hebben liggen conserveren in een speciaal soort vloeistof waardoor ze helemaal zwart worden! Echt goor! De buitenkant zag eruit als zwarte gelatine en het 'eigeel' was zwarte drap. Er werd me gevraagd of ik een hapje wilde proeven dus met hazetanden heb ik een minuscuul stukje gegeten. Helga kreeg daarentegen een vork onder haar neus waar een heel groot stuk op lag. Ik dacht dat ze het niet zou doen maar tot mijn verbazing verdween de vork in Helga's mond. "Mmm, it's not that bad" zei ze... maar achteraf hoorde ik van haar hoe goor het was! Tsja, smaken verschillen zeg ik altijd, maar ik geloof toch niet dat ik echt een liefhebber ben van de Aziatische keuken.
Maar goed, ik moet er weer mee stoppen want we moeten Marlon (vriendin van Helga) wakker maken. Marlon is vanochtend aangekomen in Vientiane vanuit Nederland. Zij reist vanaf nu 5 weken met ons mee en gaat daarna weer terug naar Nederland. Ook gaan we even langs een guesthouse want we hebben daarnet een mailtje gehad van Carolyn en ze is ook in Vientiane!!!!!
Tot snel allemaal!!!!!
Liefs Emmy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
