Fisherman’s-friend

Hé mensen,

Nou, ik ben veilig aangekomen hoor! Maar wat een reis zeg! Iets wat me wel meeviel was dat ik deze keer geen enkele last van mijn oren had... HELEMAAL NIETS!!!
Helga had ook nergens last van en we ontdekten dat het waarschijnlijk kwam doordat we allebei een Fishermans-friend aan het eten waren tijdens de landing in Londen. Het waren helaas de laatste twee, dus besloten we om op het vliegveld nieuwe te halen.
Helaas kennen ze in Engeland geen Fishermans-friend dus moesten we het op weg naar Bangkok zonder doen... dachten we. Wat bleek nou; Helga had nog een klein cadeautje van een vriendin in haar tas zitten die ze pas onderweg mocht uitpakken, dus dat deed ze. Jullie raden NOOIT wat het cadeautje was..... FISHERMANS-FRIEND!!!! Echt te bizar voor woorden, maar goed, misschien dat jullie liever willen weten hoe de reis verder verlopen is…
We hebben 3 uur moeten wachten op Heathrow voordat we de jumbojet 747-400 betraden.
Ja, als echte vliegtuigjunkie kon mijn lol niet op. Maar het werd alleen nog maar beter... het was me toch een potje lux!!! Iedereen had een eigen tv-scherm waarop je ook spelletjes kon doen en radio kon luisteren en weet ik veel wat. We kregen onderweg ook steeds cadeautjes, zoals bijvoorbeeld een pakketje met een tandenborstel en tandpasta en een lapje die je voor je ogen kan doen als je wilt slapen, erg handig dus! Jammer alleen dat mijn maag ineens begon op te spelen, ik weet niet wat er precies aan de hand was maar ik ben om de 3 seconden naar de wc gerend! Het was wat dat betreft een erg lange en vermoeiende vlucht, vooral met die trombosebenen van mij, maar goed... ze zitten er gelukkig nog aan!

Rond een uurtje of twee vanmiddag kwamen we dan aan in Bangkok (voor jullie een uurtje of 8 zondagochtend). Het is hier echt tropisch warm, niet te geloven! 1 stap buiten het vliegveld en je komt in een sauna terecht! Maar wel gaaf. In het begin had ik ff zoiets van "o jee".
Ja, we stonden daar maar een beetje, waar moesten we heen? Maar uiteindelijk zijn we samen met een man uit Korea in een taxi gestapt en 15 minuten later stonden we ergens in een drukke straat vol met winkeltjes, kraampjes en... de BURGERKING!!! Ja ja, niet bepaald een kenmerk van de Thaise keuken maar goed, we hadden honger en dorst en waren vooral erg moe.
Daarna zijn we op zoek gegaan naar een leuk hostel. En dat hebben we gevonden in een heel leuk sfeervol iets. Tsja, beetje vaag maar het is hier allemaal een beetje vaag maar dat komt misschien omdat ik nog in een soort van roes zit. Het is een soort dorpje met allemaal hostels en terrasjes en internetcafeetjes zoals deze. Helga en ik hebben net een cocktailtje gedronken en we gaan zo slapen omdat we eigenlijk best moe zijn. Maar mensen, hoe zenuwachtig ik ook was van tevoren... het is hier echt een paradijsje... niet te geloven gewoon!!

Ik laat snel weer iets van me horen, voorlopig doen we het nog even rustig aan om te akulimatizeerun.

Heel veel liefs Emmy!

- Bart: heb je mijn mailtje nog gehad vanuit Londen? Ik wilde iedereen er 1 sturen maar dat apparaat deed zo raar dat uiteindelijk alles weg was. Ik had nog 30 seconden over en jij was de enige waarvan ik in de gauwigheid het emailadres kon bedenken...
- Mam: bedankt voor je smsje! Ik heb er 1 teruggestuurd maar bedacht me later dat je het waarschijnlijk niet ontvangen hebt aangezien ik het netnummer van Nederland niet voor je mobiele nummer heb gezet.
- Iedereen die mee was naar Schiphol: gaaf dat jullie er waren, vond het wel een beetje moeilijk maar had het niet willen missen (hebben jullie trouwens nog gezien dat ik gefouilleerd werd?)
Tot mails!!!