Eindelijk diarree-vrij!!! (klop, klop)

Ja, eindelijk, na een hele lange week aan de dunne ben ik er dan vanaf! Misschien een beetje onsmakelijk nieuws om mee te beginnen maar voor mij toch zeer belangrijk aangezien het veel invloed heeft op de manier waarop je een reis ervaart. De lol was er net een klein beetje vanaf aan het gaan maar... goed nieuws… DE LOL IS WEER HELEMAAL TERUG!!!

Het begon eigenlijk al de avond van de laatste dag in Ayuthaya, de dag waarop jullie mijn voorgaande mailtje ontvangen hebben. Helga en ik gingen samen met Lennard uit eten bij The Pizza Company. (Ja, ik weet het... maar hadden we gewoon ff zin in) Allemaal leuk en aardig maar, punt 1: mijn spaghetti heb ik nooit gekregen en punt 2: Helga's pizza smaakte (naar haar zeggen) naar de champignonnensoep van de dag ervoor. Die champignonnensoep (raar woord
eigenlijk) was niet te vreten. Conclusie... Helga's pizza was niet te vreten! Hoe goor het ding was bleek nog eens, toen er 5 honden met afkeer aan de pizza snuffelden (die Helga speciaal voor ze had meegenomen in een "Doggy-bag" en vervolgens keihard wegrenden! We hebben gelachen joh!

Diezelfde avond nog zijn Helga en ik met de nachttrein van Ayuthaya naar Chiang Mai gereisd. Ik was bang dat het weer zo'n vreselijke nachtmerrie zou worden met schreeuwende mensen etc maar het viel mij alleszins mee! Relaxte stoelen en een redelijk comfortabel bed. Van de 12 uur durende reis heb ik denk ik 8 uur geslapen dus dat schoot lekker op! Erg grappig om te zien hoe de omgeving in 12 uur tijd kan veranderen: ik had een geweldig uitzicht vanuit de trein op uitgestrekte stukken bos en bergen waar de nevel omheen hing! Het raam stond open waardoor ik ook nog eens kon genieten van die geur die tropische bossen met zich meebrengen!

Bij aankomst in Chiang Mai was het meteen duidelijk dat we in toeristisch gebied terecht waren gekomen: de tuktuk-drivers vlogen ons aan alle kanten om de oren en bouwden letterlijk een muur! We zijn er maar gewoon met "de knop op nul" doorheen gebanjerd om vervolgens neer te ploffen bij een restaurantje om even op adem te komen. Een Brits stel had hetzelfde idee en
zodoende zijn we met z'n vieren terecht gekomen in "Lanna's guesthouse". Het Britse meisje had namelijk ergens gehoord dat het daar leuk was, vandaar...
We werden ontvangen door iets wat in eerste instantie een "Catoi" (oftewel Lady-boy) leek maar het blijkt dus toch echt gewoon een vrouw te zijn genaamd Julie. Tof mens, zo gek als een deur, maar erg gezellig! Zij heeft ons overgehaald om mee te doen aan een 3-daagse trekking die wekelijks vanuit het guesthouse georganiseerd wordt. Van die trekking zijn we vandaag terug gekomen en het was gaaf!!!

We zijn 5 juni vertrokken vanaf het guesthouse. (De avond ervoor zijn we trouwens naar de film geweest met een Engelse jongen. Het heette: "How to lose a guy in ten days" Hele foute film maar eigenlijk heb ik stiekem best wel in de scheur gelegen!)

We waren in totaal met 10 man en we werden met z'n allen achter in een pick-up gepropt. Twee uur later kwamen we aan in de jungle ergens vlakbij de grens met Birma. Ik dacht dat ik jungle gezien had op Ko Chang of in Kao Yai... maar dit was toch wel de jungle onder de jungles als je het mij vraagt! Eerst geluncht en daarna met z'n allen boven op een olifant. Hadden Helga en ik natuurlijk ook al wel eens gedaan maar nog niet in de jungle der jungles! Leuk, leuk, leuk! Helga en ik hebben trouwens nog in de scheur gelegen om twee jongens uit de groep. Twee types a la John Lennon, maar dan erger, de hele dag zo stoned als weet ik veel wat, zaten samen als een stel zombies op een olifant... het zag er niet uit!!!! Helga heeft stiekem nog een foto genomen, dus die volgt snel!
We werden midden in de jungle van de olifant afgeschopt om vervolgens te beginnen aan een trek. Nou, een trek was het hoor! We liepen over bomen, over gladde rotsen in de rivier, over smalle paadjes met uitkijk op enorme dieptes maar vooral... OMHOOG!!! Mijn God wat een boel spieren heb ik daar in die jungle gekweekt zeg! Maar ff serieus, zoiets zwaars heb ik van mijn
leven nog niet gedaan volgens mij. Stel je voor dat je een steile bult oploopt maar dan 20 minuten achter elkaar: ik dacht dat mijn benen eraf zouden vallen! Op een gegeven moment voelde ik zelfs niet meer dat ik liep maar leek het alsof de automatische piloot aan stond. Gelukkig hielden we af en toe pauze.
Na ruim 3 uur kwamen we aan bij een village. Dit zou onze eerste overnachtingsplek worden. We bevonden ons temidden van een bergvolk genaamd "Lahu". Deze mensen leven eigenlijk heel hun leven in deze kleine gemeenschap en zien verder niks van de buitenwereld. Heel primitief dus allemaal maar daarom niet minder gezellig! Alle kinderen uit het dorp hebben speciaal voor ons staan zingen. Sommigen hadden zelfs hun mooiste klederdracht uit de kast gehaald! Voor wat hoort wat, dus zo kwam het dat wij met z'n allen "Jingle Bells" aan het zingen waren en dat Helga en ik "Altijd is kortjakje ziek" op ons allerbest hebben geperformd! (schaam, schaam... niet meer over praten) Na een Thaise massage lekker gaan slapen...

De volgende ochtend weer vroeg uit de veren. Vanaf dat moment hadden we er twee reisgenoten bij, namelijk 2 honden. Deze twee honden zijn ons vanaf dat moment twee dagen blijven volgen! Echt schattig! We gingen deze keer gelukkig iets minder up-hill dan de eerste dag maar het was al met al erg vermoeiend weer! Onderweg gestopt bij een ander bergvolkje: de Karen. Helga vond tot haar verbazing een leeche in haar broek wat haar er toe deed komen om een gratis striptease-act weg te geven. Erg leuk weer!
Ik heb nog even staan kijken hoe ons avondeten gevangen werd en had er eigenlijk ook bij willen zijn als het geslacht werd maar dat heb ik gemist. Klinkt misschien beetje raar maar het leek me eigenlijk wel eens een keer goed om te zien wat er met een kip gebeurt voordat het op mijn bord verschijnt. Helga was er op tegen en daardoor hebben ze het waarschijnlijk ergens achteraf gedaan. Jammer, was erg benieuwd naar hoe ik erop zou reageren. Alleen het vangen van de kip vond ik al moeilijk om naar te kijken. Het beest werd met een katapult achterna gezeten. Toen ze het gevangen hadden bonden ze de poten en vleugels aan elkaar vast. De gids heeft er mee lopen zeulen tot aan het derde dorp, waar we de tweede nacht zouden doorbrengen. Na een heerlijke douche in de nabijgelegen waterval, zijn we ons kippetje gaan verorberen. Een hele ervaring zover maar het werd nog vreemder...

Het was echt heel gezellig met de groep. We zaten aan een lange tafel met kaarsjes en water en natuurlijk weer een heeeeleboel weed! Er zaten een paar jongens in de groep die de hele dag letterlijk niks anders deden dan de ene joint na de andere roken. Het spul werd zelfs verkocht door mensen van het bergvolk. Maar goed, we hadden gehoord dat die bergvolk-mensen
graag opium roken dus een uur later zaten we met de hele groep in een klein hutje om de opiumpijp. Er hing echt een raar sfeertje want het is echt streng verboden. Er mochten
geen namen genoemd worden en er werd ons verteld dat we er na terugkomst in het guesthouse met niemand over mochten praten etc. Nou ja, we wilden het allemaal wel proberen maar het was de vraag: wie begint er? Uiteindelijk was iedereen ongeveer geweest en ik wist niet of ik het wel wilde maar toen ik bevestiging kreeg van anderen dat het geen kwaad kon heb ik het ook maar gedaan. Resultaat: ik heb er geen bal van gemerkt! De meesten van ons niet overigens op een enkeling na. Hier of daar werd er gesproken van een "relaxed gevoel" of "een beetje zware benen". Alleen Matti, die Britse jongen waarmee we ook naar die lache-film zijn geweest,
vertelde achteraf dat hij ineens zin kreeg om iedereen te knuffelen enzo. Nou ja, het was waarschijnlijk slecht spul... Misschien dat ik nog eens in de gelegenheid kom om het te doen. (PS: papa en mama...maak jullie geen zorgen: het is een natuurlijke drug, het doet niet zo heel veel met je, het werkt hoogstens 10 minuten en bovendien let ik erg goed op mezelf dus NO
WORRIES!!! Ik rook ook nog steeds niet dus ik kan mezelf heel goed in de hand houden)

Heerlijk geslapen weer die nacht. Jammer alleen van die lekkage boven Helga’s hoofd. En wederom de volgende ochtend vroeg uit de veren! Van het dorp liepen we naar een rivier. Onderweg, midden in de jungle, op onbegaanbare paden kwamen we ineens een wilde olifant tegen!!!!! Niet te geloven gewoon! Het beest was met zijn oren aan het klapperen en zover ik begrepen heb, betekent dat zoiets als: RENNEN!!! De gids voorop, wij erachteraan, spannend hoor! De olifant had gelukkig geen zin om ons achterna te komen. Eenmaal bij de rivier (ik heb echt veel gedaan, de mail wordt steeds langer, sorry) hebben we onszelf in reddingsvesten gehesen en zijn we gaan raften. Echt leuk! Dat wil ik nog wel vaker doen en wat langer dan dit want we moesten al heel snel de bootjes weer uit om vervolgens per bamboo-vlot een beetje verder te dobberen. Was niet zo spectaculair maar wel erg genoten van de omgeving waar we ons in bevonden! Na dit alles zijn we teruggekeerd naar Chiang Mai, waar we niet veel meer
gedaan hebben dan douchen, (was echt nodig!!!) eten en internetten. Jullie begrijpen dat ik daarmee aangekomen ben bij het einde van mijn verslag tot zover.

Het is nu 23.46 uur en mijn bed begint te roepen. Het waren 3 geweldige dagen en 2 geweldige nachten en ik hoop dat ik het een klein beetje heb kunnen overbrengen met deze mail! Zo niet, dan heb ik deze vreselijke lange mail voor niks zitten typen!

Tot snel maar weer. Ik kan jullie nog niet vertellen wat onze plannen nu zijn want dat weten we nog niet. We gaan morgen waarschijnlijk een visum regelen voor Laos en beslissen wat we in de aankomende dagen zullen doen.

Jullie horen het wel weer!

Heel veel liefs Emmy!