Sawadee Kaa
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Emmy
17 Januari 2010 | Thailand, Bangkok
Het onderwerp van deze mail betekent zoveel als: "Goedendag" Leek me voor de verandering wel een leuke openingszin, dus bij deze nogmaals:
SAWADEE-KAA (of als je een man bent: sawadee-kaP) Ik heb de afgelopen dagen niet bijster veel gedaan maar schrijf toch ff een update-je omdat ik op dit moment ook niet veel beters te doen heb. Ja, een luizenleven heb ik hier hoor! Maar... het gaat niet altijd over rozen!
Vrijdag 30 mei zijn we vertrokken vanuit Khorat (waar ik die dag eerst nog de nodige frustraties heb opgedaan omtrent het verzenden van een aantal foto’s...) naar Ayuthaya, een plaats iets noordelijk van Bangkok.Volgens mij heb ik verteld dat dit de eerste hoofdstad van Thailand was. Dit klopt niet, ik heb me vergist met Sukothai. Ayuthaya is wel de hoofdstad geweest maar is meer interessant vanwege de tempelruïnes die hier staan. De Burmanezen hebben hier een paar eeuwen geleden wat rotzooi getrapt en het resultaat valt nu te bewonderen, met andere
woorden: tempeltje links, tempeltje rechts, tempeltje hier, tempeltje daar, tempeltje, tempeltje, TEMPELTJE!!!! Veel tempels dus!
Maar ik wil eerst eigenlijk wat meer vertellen over de reis van Khorat naar Ayuthaya.
We zijn per trein gegaan (nog geen euro voor een 5-uur durende reis, kan de NS een voorbeeld aan nemen...) Maar wat een beleving zeg! Het begon al op het perron toen er een trein kwam binnenrijden. Ze hebben hier zeg maar een eigen interpretatie van "railcatering". Zodra er een trein het perron binnenkomt, komen er 80 Thai-people met eten, drinken en ander vreemd uitziend voedsel op de trein afgestormd. Met een boel geschreeuw proberen ze hun waar te verkopen. Aangezien alle woorden in Thailand zo ongeveer eindigen met "ai" of "aa" klonk het alsof ik zat opgesloten in een fabriekshal vol met eenden! Ik werd er echt helemaal gek van! Maar het ergste moest nog komen...
Toen onze trein kwam binnenrijden begon daar hetzelfde tafereel. Maar ach, je hebt zoiets van: "Als de trein eenmaal vertrekt zijn we ervan af..."
NIET DUS!!!!! Die mensen reizen gewoon mee! Tijdens de 5 uur durende reis hebben we alleen maar naar dat gekakel moeten luisteren en de stank moeten ruiken van die raar uitziende kippen op een stokje. Die mensen eten ook echt alles hè? Serieus... Je ziet gewoon het hoofd en de poten nog zitten en ze smullen ervan! Tot op het bot wordt alles weggekluifd, getver! Maar goed, ieder zijn eigen smaak.
En achteraf snap ik ook waarom die reis zo vreselijk lang duurde... het was een stoptrein. Elke 5 minuten stond de trein weer stil op een perron waar het dan 10 minuten bleef staan. Het stond dus verhoudingsgewijs langer stil dan dat het in beweging was. En waarom? Zodat de railcatering afgelost kon worden! De lading van het vorige perron gaat eruit, en een nieuwe lading stapt de trein weer in. Echt raar. Maar wat ik ook raar vond, en erg frustrerend ook, is dat de mensen hier blijkbaar niet inzien dat Thailand heel veel mooie natuur heeft waar je zuinig op moet zijn. Alles gaat uit het raam namelijk! Er zat een meisje tegenover mij die echt een heel warenhuis uit het raam heeft gegooid zo ongeveer! Ze had een bakje met fruit gekocht. Het fruit was op, dus hup... bakje uit het raam! Haar fles met water was leeg, dus hup... uit het raam! Het zakje met chips was leeg, dus hup... uit het raam! Echt idioot! Eerst dacht ik nog dat het meisje misschien geen fatsoen had, maar bij nadere inspectie bleek iedereen in de trein het te doen, ik blijf erbij... echt raar!
Maar we hebben het gehaald naar Ayuthaya, waar we nu alweer 2 dagen zitten. Vanavond vertrekken we met de nachttrein naar Chiang Mai, het noorden van Thailand. Het is een reis
van ongeveer 12 uur maar gelukkig is het een slaapcoupe. We blijven dan nog ongeveer een maand (3 of 4 weken) in Thailand en dan gaan we de grens over naar Laos. Het is inmiddels zeker dat Marlon (vriendin van Helga) langs gaat komen. 10 juli vertrekt zij vanuit Nederland naar Bangkok en we zullen elkaar treffen in Laos. Ze zal Ongeveer 5 weken met ons meereizen.
Maar goed, Ayuthaya dus... Eigenlijk hebben we hier niks gedaan. De eerste dag hebben we al die tempelruïnes bekeken samen met een Nederlandse jongen die we in het guesthouse tegenkwamen. De tweede dag was ik ziek. Ik stond op met een misselijk gevoel en dat gevoel is in de loop van de dag toegenomen. Het ging gepaard met diarree, (waar ik net 2 dagen vanaf was na ruim een week...) overgeven, koorts en hoofdpijn. Heb dus een groot deel van de dag op bed gelegen. Helga en Lennard (zo heet die jongen) hebben de hele dag pool gespeeld. Later op de dag ben ik ook maar naar dat café gegaan waar ik de rest van de avond op de bank gelegen heb. Aan het eind van de avond voelde ik me al iets beter en vandaag is het eigenlijk helemaal weg. Vraag me echt af wat er aan de hand was, misschien iets verkeerds gegeten? Nou ja, maakt ook niet uit. Nou, dit was het tot zover weer. Ik hoop dat jullie mijn verhalen nog niet zat zijn want er zullen er nog velen volgen!
Heel veel liefs Emmy!
SAWADEE-KAA (of als je een man bent: sawadee-kaP) Ik heb de afgelopen dagen niet bijster veel gedaan maar schrijf toch ff een update-je omdat ik op dit moment ook niet veel beters te doen heb. Ja, een luizenleven heb ik hier hoor! Maar... het gaat niet altijd over rozen!
Vrijdag 30 mei zijn we vertrokken vanuit Khorat (waar ik die dag eerst nog de nodige frustraties heb opgedaan omtrent het verzenden van een aantal foto’s...) naar Ayuthaya, een plaats iets noordelijk van Bangkok.Volgens mij heb ik verteld dat dit de eerste hoofdstad van Thailand was. Dit klopt niet, ik heb me vergist met Sukothai. Ayuthaya is wel de hoofdstad geweest maar is meer interessant vanwege de tempelruïnes die hier staan. De Burmanezen hebben hier een paar eeuwen geleden wat rotzooi getrapt en het resultaat valt nu te bewonderen, met andere
woorden: tempeltje links, tempeltje rechts, tempeltje hier, tempeltje daar, tempeltje, tempeltje, TEMPELTJE!!!! Veel tempels dus!
Maar ik wil eerst eigenlijk wat meer vertellen over de reis van Khorat naar Ayuthaya.
We zijn per trein gegaan (nog geen euro voor een 5-uur durende reis, kan de NS een voorbeeld aan nemen...) Maar wat een beleving zeg! Het begon al op het perron toen er een trein kwam binnenrijden. Ze hebben hier zeg maar een eigen interpretatie van "railcatering". Zodra er een trein het perron binnenkomt, komen er 80 Thai-people met eten, drinken en ander vreemd uitziend voedsel op de trein afgestormd. Met een boel geschreeuw proberen ze hun waar te verkopen. Aangezien alle woorden in Thailand zo ongeveer eindigen met "ai" of "aa" klonk het alsof ik zat opgesloten in een fabriekshal vol met eenden! Ik werd er echt helemaal gek van! Maar het ergste moest nog komen...
Toen onze trein kwam binnenrijden begon daar hetzelfde tafereel. Maar ach, je hebt zoiets van: "Als de trein eenmaal vertrekt zijn we ervan af..."
NIET DUS!!!!! Die mensen reizen gewoon mee! Tijdens de 5 uur durende reis hebben we alleen maar naar dat gekakel moeten luisteren en de stank moeten ruiken van die raar uitziende kippen op een stokje. Die mensen eten ook echt alles hè? Serieus... Je ziet gewoon het hoofd en de poten nog zitten en ze smullen ervan! Tot op het bot wordt alles weggekluifd, getver! Maar goed, ieder zijn eigen smaak.
En achteraf snap ik ook waarom die reis zo vreselijk lang duurde... het was een stoptrein. Elke 5 minuten stond de trein weer stil op een perron waar het dan 10 minuten bleef staan. Het stond dus verhoudingsgewijs langer stil dan dat het in beweging was. En waarom? Zodat de railcatering afgelost kon worden! De lading van het vorige perron gaat eruit, en een nieuwe lading stapt de trein weer in. Echt raar. Maar wat ik ook raar vond, en erg frustrerend ook, is dat de mensen hier blijkbaar niet inzien dat Thailand heel veel mooie natuur heeft waar je zuinig op moet zijn. Alles gaat uit het raam namelijk! Er zat een meisje tegenover mij die echt een heel warenhuis uit het raam heeft gegooid zo ongeveer! Ze had een bakje met fruit gekocht. Het fruit was op, dus hup... bakje uit het raam! Haar fles met water was leeg, dus hup... uit het raam! Het zakje met chips was leeg, dus hup... uit het raam! Echt idioot! Eerst dacht ik nog dat het meisje misschien geen fatsoen had, maar bij nadere inspectie bleek iedereen in de trein het te doen, ik blijf erbij... echt raar!
Maar we hebben het gehaald naar Ayuthaya, waar we nu alweer 2 dagen zitten. Vanavond vertrekken we met de nachttrein naar Chiang Mai, het noorden van Thailand. Het is een reis
van ongeveer 12 uur maar gelukkig is het een slaapcoupe. We blijven dan nog ongeveer een maand (3 of 4 weken) in Thailand en dan gaan we de grens over naar Laos. Het is inmiddels zeker dat Marlon (vriendin van Helga) langs gaat komen. 10 juli vertrekt zij vanuit Nederland naar Bangkok en we zullen elkaar treffen in Laos. Ze zal Ongeveer 5 weken met ons meereizen.
Maar goed, Ayuthaya dus... Eigenlijk hebben we hier niks gedaan. De eerste dag hebben we al die tempelruïnes bekeken samen met een Nederlandse jongen die we in het guesthouse tegenkwamen. De tweede dag was ik ziek. Ik stond op met een misselijk gevoel en dat gevoel is in de loop van de dag toegenomen. Het ging gepaard met diarree, (waar ik net 2 dagen vanaf was na ruim een week...) overgeven, koorts en hoofdpijn. Heb dus een groot deel van de dag op bed gelegen. Helga en Lennard (zo heet die jongen) hebben de hele dag pool gespeeld. Later op de dag ben ik ook maar naar dat café gegaan waar ik de rest van de avond op de bank gelegen heb. Aan het eind van de avond voelde ik me al iets beter en vandaag is het eigenlijk helemaal weg. Vraag me echt af wat er aan de hand was, misschien iets verkeerds gegeten? Nou ja, maakt ook niet uit. Nou, dit was het tot zover weer. Ik hoop dat jullie mijn verhalen nog niet zat zijn want er zullen er nog velen volgen!
Heel veel liefs Emmy!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
