Zand tussen mijn tenen.

Nieuwe fotos zijn weer te vinden op:
http://picasaweb.google.com/emmmy30/India2010?feat=directlink

Onderaan staan de laatst toegevoegde fotos.

Dag 8: 21 feb 2010

Zweten, zweten, zweten…dat is wat we doen sinds we zijn afgedaald naar de zuidwest kust van India, waar het behoorlijk tropisch is en douchen geen enkele zin heeft (maar ik doe het wel hoor! ;-)

Kochi, onze bestemming na het koeler en hoger gelegen Ooty, is ooit een kolonie geweest van in chronologische volgorde Portugal, Nederland en Engeland.
Deze natuurlijke haven strekt zich uit langs verschillende (schier-)eilanden en is een belangrijk handelscentrum voor 40% van alle peper ter wereld. Ooit werd vooral teakhout, ivoor, goud en pauwenveren verorderd voor het hof van koning salomon. De Egyptenaren kregen grondstoffen voor het balsemen van hun Farao’s.

Dag 9: 22 feb 2010

Lekker rondgestruind door Kochi, een uber -toeristisch oord, propvol met handicraft winkeltjes en restaurants. Toch wel genoten hoor, van die pizza en de spaghetti carbonara ;-)

We hebben, zoals een echte tourist betaamd, alle hotspots bekeken; een synagogue, de vissershaven en de Dutch Palace. Dit laatste vond ik eigenlijk best heel saai en ik kon bovendien niks Nederlands ontdekken behalve de dakpannen. Maar verder is Kochi een prima plek om, al dan niet met zweetplekken onder de oksels, te relaxen. Toch nog 1 nadeel… al die westerse gezinnetjes met krijsende kinderen! Ook bedenk ik me trouwens dat er nog een mannetje op me zit te wachten bij een winkeltje met prullaria. Hmmm… hij zei nog (6 dagen geleden): “ Don’t keep me waiting too long, it’s hot outside!” Ben benieuwd hoe het nu met hem is…

Dag 10: 23 feb 2010

We zijn naar de film geweest! Een 3d film genaamd: “ On the road from Kochi to Allepey” De film duurde twee uur en was levensecht! Het ging over een busrit waarbij je het idée krijgt helemaal voorin te zitten en de meest angstaanjagende momenten mee maakt. De chauffeur rijdt op volle snelheid over wegen waarop van alle kanten verkeer komt als in een soort computerspel: “ Kijk uit, een brommer op links!” … je raast er nog net langs terwijl je uit het raam de brommerrijder in de berm ziet verdwijnen. “ Ho! Een tuktuk op rechts!” Pfff… dat gaat maar net goed.
Het spannendste aan de 3d film vond ik eigenlijk nog de koplampen van de bussen die uit tegenovergestelde richting steeds dichterbij kwamen… op onze weghelft! Op het moment dat je denkt dat het game over is, gaat het toch weer net goed! Ook was ik erg onder de indruk van de geluidseffecten; net echt al dat getoeter. Het gekke was alleen wel dat ik geen 3d-bril op bleek te hebben en het getoeter gewoon doorging toen de film al afgelopen was…

Allepey: ook wel het Venetie van het Oosten genoemd (omdat er toevallig 1 grachtje door de stad loopt???), maar wat vooral interessant is als vertrek- of eindpunt van de boottochten door de Backwaters van Kerala”.

Op het busstation van Allepey werden we aangeklampt door een klein opdondertje die door het leven gaat onder de naam Saiju. Dun en iel, een staartje in zijn nek en naar eigen zeggen eigenaar van een homestay met de naam “ Dream Nest”.
Baat het niet dan schaadt het niet dus we zijn een kijkje gaan nemen. Zag er allemaal prima uit (voor Indiase begrippen) dus een kamer geboekt.

Het “ Dream Nest” begon daarna echter meer op een nachtmerrie te lijken. Saiju, het kleine onderkruipsel met de prop haar in zijn nek was ineens niet zo aardig meer en keek ons niet eens aan als we met hem praatten. Terwijl wij probeerden te onderhandelen over de prijs van een tour over de Backwaters, pleegde hij ondertussen een telefoontje en liep daarna gewoon weg! Ehh… hadden we nu iets geregeld of niet?
Na enig aandringen bleken we dan toch voor de volgende dag iets geregeld te hebben. Een 8 uur durende tocht door de kanalen van de backwaters inclusief bezoek aan enkele dorpjes, lunch, een mooie wandeling en een langere stop om even te relaxen.

Dag 11: 24 feb 2010

Feitelijk gezien zaten we 8 uur lang in een kano die door een oude man zonder tanden werd geroeid die bovendien geen engels sprak. Het enige dat we kregen volgens afspraak was een lunch; rijst met allerlei verschillende prutjes (thali).
Omdat we in eerste instantie geen bestek kregen, hebben we dit met de handen gegeten (zoals de Indiers zelf ook doen), maar ben daar geloof ik toch niet zo’n ster in want vond later allemaal rijstkorrels terug op mijn broek, die door het met de benen over elkaar zitten allemaal lekker in de stof gedrukt waren :-(

Na de 8 uur durende boottocht in de fikkende zon, kwam Saiju ons weer ophalen en guess what? Hij was naar de kapper geweest en had ineens geen staart meer! Oja, we kregen korting op de tour omdat het niet was zoals afgesproken. Desondanks was het wel heel erg mooi hoor!
Om af te koelen zijn we ‘s avonds nog naar de zonsondergang gaan bekijken vanaf het strand van Allepey.

Dag 12: 25 feb 2010

“ Time to leave the Dreamnest!” Op een ferry zijn we wederom 8 uur lang over de backwaters gevaren met als eindbestemming Kollam, vanaf waar we nog naar Varkala moesten zien te komen. Helga, ik en onze Franse vriend Nicolai, warden vergezeld door een Brits stel dat ook op weg was naar het strand van Varkala. Ergens on the road, in een plaatsje genaamd Kallambarambambam (ofzoiets, hihi)warden we uit de bus geschopt en moesten we overstappen. Een taxi klampte ons aan en zo kwam het dat we niet veel later met z’n vijven opgepropt in een oude Engelse Ambassador zaten.
Ik zat samen met Nicolai voorin en kreeg regelmatig de versnellingspook in mijn dij gedrukt tijdens het schakelen, maar ach… we made it!

We zitten nu boven op een klif die uitkijkt over het prachtige strand van Varkala (even de bergen met lege flessen in de berm weg denkend...) Het is hier op een aangename manier toeristisch. We hebben hier alles wat ons hartje begeert en het is ook heel relaxed.

We zitten hier nu 2 dagen en blijven nog een dag extra voor we onze tweede helft van de India-tour vervolgen.

Groetjes Emmy en bedankt voor de reacties op deze site!