Zondag is voor fietsers, niet voor drinkers
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Emmy
03 December 2012 | Ecuador, Quito
Het was me de reis wel zeg! Als ik een aantal zaken van tevoren had geweten, dan had ik, om te beginnen, in Amsterdam al een andere stoel voor mezelf in het vliegtuig gereserveerd.
Dan had ik namelijk niet 9 uur lang naast een jongen gezeten met zo´n enorme kegel dat ik er misselijk van werd. Hoewel het ontbijt de lucht weg nam, was de pret maar van korte duur omdat hij toen begon met het drinken van cognac en hier de rest van de vlucht in hoog tempo mee doorging. De alcohol-lucht was al snel niet meer te verdragen, evenals het feit dat hij steeds luidruchtiger en beweeglijker werd.
Ja joh, ga lekker tegen me aan leunen en stomp je elleboog maar regelmatig in mijn zij! Niet te spreken over het feit dat hij tot 3x toe de cognac heeft omgegooid.
"Sorry dushi, het zal niet meer gebeuren dushi. Vind je me vervelend dushi?"
Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik zijn "dushi" niet was en dat het misschien wijs was om te stoppen met drinken. Maar nee hoor, die paar glaasjes tot dusver stelden volgens hem niks voor, hij kon nog veeeeel meer hebben. En om het idee dat we in een vliegende kroeg zaten compleet te maken, ging hij nog even een peuk roken op de wc...
Tsja, hij is nou eenmaal een roker, was het excuus!
Toen hij tijdens het inzetten van de landing nog even moest plassen werd hij echter pas voor het eerst echt streng toegesproken door de verder zeer inlevende stewardessen. "Ga zitten, NU!!!"
Net op tijd trouwens, want hij zat net 3 seconden toen we met een boel geschud en gehobbel op de landingsbaan van Curacao terecht kwamen.
Eindelijk... EINDELIJK verlost van die gast, wat een kansloos figuur!
Vanaf Curacao had ik een paar uur later een volgende vlucht naar Bogota (Colombia), maar omdat het met een andere maatschappij was dan KLM, kon ik niet verder via de international transfers. Erg vervelend want dit betekende dat ik in die enorme rij voor immigratie moest gaan staan (2 grote vluchten waren tegelijkertijd aangekomen), een stempeltje moest halen, mijn bagae moest claimen om deze vervolgens 3 deuren verderop weer in te checken! Maar ach, echt haast had ik gelukkig niet dus dat scheelde.
"Welkom op Curacao, geniet van je verblijf mevrouw Muijsers!"
- "Dank u wel, dat gaat wel lukken voor die paar uur!" :-)
Na een kleine metamorfose op het toilet (ik had tenslotte mijn backpack net van de bagageband geplukt en dus toegang tot mijn garderobe) wilde ik buiten lekker met een drankje in de zon gaan zitten. Maar dit werd nog eventjes uitgesteld omdat ik eerst nog even op zoek moest naar verplegend personeel toen ik een vrouw voor mijn ogen van haar stokje zag gaan.
Bliksembezoek Curacao dus. Het wachten viel me alleszins mee en als snel zat ik op de vlucht naar Bogota. Eenmaal hier aangekomen had ik 4 uur te overbruggen. De reis tot dusver begon me inmiddels echter wel een beetje op te breken en ik wist van pure moeheid even geen raad met mezelf, of eigenlijk mijn lichaam. De luchtige kleding die ik in Curacao had aangetrokken, zorgden er nu voor dat ik het koud had. Mijn ogen prikten en branden van de slaap en al dat gezit was ik ook wel zat. Een houten kont is gewoon echt niet relaxed. Eigenlijk wilde ik nog maar 1 ding en dat was liggen! En dat deed ik dus ook maar, gewoon op de grond tussen de stoeltjes in de gate. Als ik dat op tv zie dan vind ik dat er altijd heel stom uitzien maar nu begreep ik het ineens... Ik was gewoon zo moe, ik wilde gewoon mijn ogen dicht doen en sla...zzzz....
Hoewel de kou er voor zorgde dat ik de slaap helaas niet echt volledig te pakken kreeg, waren die 4 uur wachten toch ineens redelijk snel voorbij. Het boarden voor de vlucht naar Quito kon elk moment beginnen!
Maar een half uur voor vertrek zaten we nog steeds met z´n allen in de gate!? Ik had blijkbaar een oproep gemist over dat de vlucht een half uur vertraagd was. Oh well... een half uur extra kan er ook nog wel bij!
Maar een half uur werd een uur en een uur werd anderhalf uur.
In de tussentijd zijn we tot 2x toe naar een andere gate gestuurd. En vergis je niet! Bogota heeft best een heul meuj maar vooral ook grote luchthaven. Twee marathons verder konen we dan eindelijk boarden...
Als een zombie kwam ik aan in Quito. Ik weet nog dat ik tijdens de landing uit het raam keek en een vallei aan lichtjes zag dat nogal sprookjesachtig aandeed. Ik was geloof ik best onder de indruk van dit aangezicht, al had het net zo goed een droom kunnen zijn als ik terug denk aan hoe ik me toen voelde.
Ik kan me ook nog ergens vaag herinneren dat ik in een taxi zat en in slaapdronken toestand zelfs nog een paar woordjes Spaans heb gesproken met de chauffeur. Misschien was het Nederlands, ik weet het niet meer. Al staat me bij dat ik wilde weten wat het Spaanse woord voor vogel is, n.a.v. een stoplicht dat op groen sprong en het geluid maakte van een tsjilpende vogel :-)
De volgende dag, tegen het middaguur, ontwaakte ik uit een diepe en lange slaap. Het ontbijt had ik al gemist dus nam genoegen met een bak koffie. Vanaf het dakterras van The Secret Garden Guesthouse, gelegen op 2827 meter hoogte, zag ik voor het eerst hoe mooi het hier is! Quito ligt precies in het midden van een vallei en is daarmee dus volledig omringd met bergen, tegen de wanden volgebouwd met huisjes (de vallei aan lichtjes die ik zag vanuit het vliegtuig was dus geen droom!).
Het hostel waar ik verbleef bevindt zich in The Old Town van Quito en her en der steken er dan ook kerken en andere monumentale bouwwerken uit boven wat voor de rest vooral laagbouw is. Een mooi gezicht! De bewolking die bijna altijd rondom de bergtoppen hangt maakt het plaatje helemaal compleet.
Na mijn "ontbijt" heb ik mijn eerste schreden gezet buiten de deur van de Secret Garden (belachelijke zin, i know!).
Ik weet niet waarom, maar ik ben nog nooit zo onvoorbereid geweest op reis. Zelfs nu had ik eigenlijk nog geen idee waar ik heen zou lopen en wat er allemaal te zien zou zijn. Ik ben maar gewoon gaan wandelen en lukraak wat straatjes links en rechts ingeslagen. Ik zou wel zien wat er op mijn pad komt en ik geloof dat ik op deze manier toch de voornaamste hotspots gezien heb!
Ze zeggen dat Quito enige acclimatisatie vereist omdat het zo hoog ligt.
Zelf merkte ik hier in eerste instantie niks van en vond het maar een broodje aap verhaal. Maar ik ben er inmiddels op terug gekomen. Toen ik op weg naar een kathedraal een steile heuvel op moest, leek het wel alsof mijn longen gekrompen waren! Als een bejaarde kwam ik puffend, hijgend en ietwat licht in mijn hoofd de heuvel op, verschrikkelijk!
Sindsdien merk ik ook dat traplopen een ware uitputtingsslag is. Alles rustig aan dus...
De volgende dag wilde ik graag naar de grootste openluchtmarkt van de Andes. Melissa, een Amerikaans meisje waar ik mee aan de praat raakte, bleek dit plan ook te hebben en we besloten daarom samen de volgende dag naar Otavalo te gaan.
We ontmoetten elkaar de volgende ochtend om 8.00 uur op het noordelijk gelegen Carcelen busstation, vanwaar we samen onze weg vervolgden middels een 2 uur durende busrit over kronkelende wegen door een mooi berglandschap.
Otavalo...
Straten en pleinen vol met stalletjes. Kleden, schilderijen, sierraden, hoeden, poncho´s en ander handgemaakt spul in de meest bonte kleuren. Het puilde er van uit! Ik had natuurlijk niks nodig, maar je kunt zo´n markt onmogelijk verlaten zonder iets te kopen, dus heb ik een armbandje gekocht.
Na 3 uur struinen hadden we de markt wel gezien en wilden we naar de nabij gelegen Peguche waterval. Op weg er naartoe raakten we aan de praat met een man. Nou ja, Melissa praatte vooral want ik kom in het Spaans nog niet gek veel verder dan "si" en " gracias" hahahahaa!!
Die man bood vervolgens aan om ons met de auto te brengen, erg aardig!
De waterval was oke, de plotseling "out of the blue" opkomende buikkrampen iets minder :-(. Snel naar een wc gerend, waar je dan vervolgens van de toiletjuffrouw 3 velletjes plee-papier in je hand gedrukt krijgt. Uhhh... ik haat dat! Hang gewoon een rol op IN de wc, dat scheelt mij weer een awkward moment waarop je om meer papier moet vragen...
Gelukkig bleef het bij dit ene incident (waarom schrijf ik dit eigenlijk allemaal??) en na een lange reis terug naar Quito zijn we nog even een hapje wezen eten op een dakterras midden in the old town van Quito. Prachtig! Helemaal omringd door de eerder genoemde vallei der lichtjes :-). Matthijs & Nicole... a must go! Vista Hermosa heet het (nr 59 op blz 52 van de nieuwste uitgave van de eenzame planeet). Wel even 5 verdiepingen de trap op met piepende ademhaling, maar verder echt de moeite waard!
Na het eten namen Melissa en ik afscheid. Op het dakterras van het hostel heb ik de dag afgesloten met een heerlijk glas goedkope rode wijn. Salud!
Dag 3, zondag 2 december.
Ik heb een busticket gekocht voor mijn volgende bestemming: Canoa.
Deze keer geen Melissa die me uit de brand helpt als ik niks begrijp van wat er allemaal tegen me gezegd wordt, maar met enig geploeter is het me dan toch gelukt! Trots momentje :-)
En zo vertrek ik vanavond (inmiddels is het 3 december) per nachtbus naar de kust, de Ecuadoriaanse kust hihi.
Dit wordt de eerste keer dat ik echt ga reizen in Ecuador en heb toch even rondgevraagd hoe veilig het eigenlijk is als dame alleen. Iedereen is het er gelukkig wel over eens dat dit gewoon prima te doen is, wat me wel gerust stelt. Wel schijnen berovingen vaak voor te komen in bussen, dus dat betekent dat ik de hele handel gewoon op schoot moet houden. Dat gaat wel lukken :-)
Diefstal is eigenlijk ook het enige negatieve geluid dat ik tot dusver over Ecuador heb gehoord. Ik ben dan op straat ook al een paar keer door locals aangesproken die me op het hart drukten dat ik mijn tas op mijn buik moet dragen en niet op mijn rug. Ik doe het wel zoveel mogelijk, maar voel me soms tochg net een hoogzwangere vrouw met zo´n bult op mijn buik.
Anyhow, mijn tijd in Quito zit er bijna op. Vandaag nog even de Teleferiqo opgweest, een kabelbaan die je naar 4100 meter hoogte brengt. Vanaf daar heb je een spectaculair uitzicht over het bergachtige landschap van Quito. Het was inderdaad mooi.
En nu ben ik uitgetypt! :-)
Ben alleen vergeten uit te leggen wat het onderwerp van deze mail betekent. Nou ff snel dan: op zondag worden de wegen voor auto´s afgesloten tussen 9 en 14 uur, zodat iedereen lekker kan fietsen door de stad. En dat doen ze dan ook in grote getale. Ik wilde ook met een fietstour mee, maar had me in de tijd vergist dus helaas...
Op zondag mag er geen alcohol gedronken worden. Dat is bij wet vastgelegd.
Adios! (al zeggen ze hier trouwens overal Ciao...)
-
03 December 2012 - 23:05
Helgje:
Leuk! Leuk! Leuk! Ik moest wel lachen bij deze zin:
Straten en pleinen vol met stalletjes. Kleden, schilderijen, sierraden, hoeden, poncho´s en ander handgemaakt spul in de meest bonte kleuren. Het puilde er van uit! Ik had natuurlijk niks nodig, maar je kunt zo´n markt onmogelijk verlaten zonder iets te kopen, dus heb ik een armbandje gekocht.
WAT KLOPT HIER NIET?!
(hint; denk aan ons poncho gesprek op de bank tijdens je afscheid....remember? ;)))
Anyway: hasta la vista, safe trip, take care en los ballos my dear.
Ik blijf je volgen!
x -
04 December 2012 - 02:43
Dees:
Heeey Emmes,
As usual zeer entertaining je verhalen. Ge wel dig. Xx -
04 December 2012 - 09:15
Danielle:
Hoi Emmy,
Wat een mooie begin van je reis. Geniet ervan!
Enne ik heb tegen je plantjes gepraat en ze water gegeven.
Groetjes Danielle -
04 December 2012 - 09:16
Danielle:
Hoi Emmy,
Wat een mooie begin van je reis. Geniet ervan!
Enne ik heb tegen je plantjes gepraat en ze water gegeven.
Groetjes Danielle -
04 December 2012 - 09:16
Danielle:
Hoi Emmy,
Wat een mooie begin van je reis. Geniet ervan!
Enne ik heb tegen je plantjes gepraat en ze water gegeven.
Groetjes Danielle -
04 December 2012 - 09:16
Danielle:
Hoi Emmy,
Wat een mooie begin van je reis. Geniet ervan!
Enne ik heb tegen je plantjes gepraat en ze water gegeven.
Groetjes Danielle -
04 December 2012 - 09:16
Danielle:
Hoi Emmy,
Wat een mooie begin van je reis. Geniet ervan!
Enne ik heb tegen je plantjes gepraat en ze water gegeven.
Groetjes Danielle -
04 December 2012 - 19:23
Mama:
Ik ben trots op je. Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley