Expeditie Robinson DeLuxe

Bukkit Tinggi, 5 uur ‘s ochtends. Het taxi-busje stond al ongeduldig voor de entrée van ons guesthouse te toeteren. Poehhh, toch altijd vervelend om zo vroeg op te moeten staan, met zware tassen te moeten sjouwen en met een lege maag in een auto gepropt te worden met een mixaan geuren van eau de cologne en een overdaad aan aftershave.
Het rijgedrag van de bestuurder was ook niet bevorderlijk voor het rustig wakker worden. Hij gaf graag veel gas, om vervolgens bij elke hobble weer keihard op de rem te trappen. Na elke hobbel werd er uiteraard steeds weer flink opgetrokken. Goed, dat vliegveld zouden we op dezen manier in ieder geval op tijd halen, alhoewel…

Ergens onderweg werd de auto langs de kant van de weg stil gezet, naast een moskee waar op dat moment monotoom gezang via speakers naar buiten kwam en zich verspreidde over het nog in donker gehulde dorpje. De helft van de passagiers, inclusief de chauffeur, verliet de auto voor het ochtendgebed.
Tik, tik, tik, tik… de tijd verstreek langzaam eb Helga en ik probeerden er maar op te vertrouwen dat de chauffeur ons op tijd zou afleveren op Padang Airport.

Dat vertrouwen bleek terecht en we waren op tijd. Even snel inchecken en we konden gaan! Mits alles smooth zou verlopen, wat het niet deed…

Het was vandaag 19 februari, maar oorspronkelijk stond ons ticket geboekt voor 21 februari. I.v.m. een gewijzigd reisschema, hadden we de vlucht verzet naar 2 dagen eerder. De extra kosten hiervoo waren al de helft van de prijs van het oorspronkelijke ticket, maar goed… je wilt wat, dus doe maar!
Nu bleek echter, dat we duidelijk hadden moeten doorgeven dat we onze bagage OOK op een andere dag wilen inchecken. Ik weet niet, maar het lijkt mij vrij logisch dat als je je vlucht verzet, je ook je bagage wilt verzetten, maar zo werkt dat bij Air Asia schijnbaar niet. Aaarghhh!!!

Ik probeerde de jongen achter de balie nog uit te leggen dat baggage maar 1x mee kan in het vliegtuig, dus dat 2x betalen nergens op slaat. Maar helaas… Anton (zoals zijn naam luidt) kon niks veranderen aan deze vreemde regel van Air Asia. We besloten daarom eieren voor ons geld te kiezen en legden het geld op de balie.
Toen bleek alleen dat Helga’s tas het maximum gewicht ruimschoots overschreed….oooooowwwwww!!!!!! Dat ging WEER klauwen met geld kosten! Wat een toestanden allemaal op de vroege ochtend!
Maar een vriendelijke zakenman die het hele gebeuren al geruime tijd stond te aanschouwen, vertelde dat hij niet aan zijn maximum gewicht kwam en we konden nog 1 tas op zijn naam inchecken. Eigenlijk mag dit volgens de regels ook niet, maar Anton (die volgens mij wel een beetje met ons te doen had) knee peen oogje dicht. “Dank je Anton! En wel zullen thuis de aflevering van Anton en Ellen in Grenzeloos verliefd bekijken via uitzending gemist! ”

Al met al waren we inmiddels evenveel geld kwijt aan het verzetten van dit ticket als wanneer we gewoon een nieuwe hadden geboekt. Het had daarbij een hoop hassle gescheeld. Een wijze les voor een volgende keer.
Air Asia, leuk maken ze het niet en ook niet gemakkelijker…
“Fasten your seatbelts, we’re now descending voor Kuala Lumpur Airport”
Na een vlucht van ongeveer een uur waren we dan ineens in Maleisie.
Kuala Lumpur hadden we allebei al eens eerder gezien, dus we zochten direct een aansluitende bus (luxe en comfort!!!) naar het zuidelijker gelegen Malakka; een door Unesco beschermd stukje werelderfgoed is een klein schattig dorpje met overblijfselen uit de tijd dat de Portugezen en Nederlanders er zaten. Zo vind je er o.a. nog een oud Stadhuys en een kleine windmolen.

‘s Nachts geeft Malakka licht… Je kunt het zo gek niet verzinnen of er hangt wel iets fluoriserend knipperends in. De fietstaxi’s zijn helemaal erg. Deze zijn van onder tot boven gepimpt met de meest kitscherige aankleding die je maar kunt vinden. Uiteraard ook weer voorzien van een scala aan lichtjes en niet te vergeten de ingebouwde geluidsinstsallatie met subwoofer waarmee hard dreunende muziek gegenereerd kan worden. Wat een kermis zeg!
Al met al lijkt Malakka wel een sort miniatuur stukje Disney-land, dat je na 1 dag ook wel weer gezien hebt. Daarbij hadden wij nog het geluk dat we in het weekend aan kwamen en nog iets van leven hebben weten te ontdekken.
Op maandag was Malakka zo goed als uitgestorven…

Het was dan ook best genant toen wij ‘s avonds op het terras zaten van een restaurant en samen met slechts 5 andere gasten met glazige ogen zaten te kijken naar het optreden van een 2-mans formative die duidelijk tijd had gestoken in het samen stellen van een repertoire bestaande uit zemelige love-songs uit grootmoeders tijd. Celine Dion is nooit mijn favorite geweest…
De pause-act, bestaande uit 6 rondrennende Indianen die op ballonnen schoten, heeft me ook niet kunnen beroeren .

Snel door naar onze hoofdbestemming in Maleisie; een tropisch paradijs genaamd Tioman!

Met de bus vertrokken we naar het oostelijk gelegen kustplaatsje Mersing, alwaar de ferry vertrekt naar Tioman. Deze gaat echter maar 2x per dag i.v.m. de getijden en helaas misten wij de 2e ferry waardoor we genoodzaakt waren 1 nacht in Mersing te overnachten. We vonden “Omars guesthouse”, waar we bij binnenkomst een notitie aantroffen:

“Hi, I’m not here. Please take a room. See you later!”

We gooiden onze spullen in een 2-persoons kamer en besloten samen met Roland en Femke (die we in Malakka al hadden ontmoet) een hapje te eten.
Op weg naar de zo genoemde “bistro” zagen we een giftshop waar in grote letters de naam OMAR boven stond. Hmmm… toch even vragen en ja hoor! Het was dezelfde Omar als van ons guesthouse… “ Hi Omar, we just checked in ;-)”

Omar doet het goed; een guesthouse, een giftshop EN de grote alles organiserende man op locatie voor het tv-programma Expeditie Robinson. We kregen zelfs nog wat foto’s te zien van opnames. Toch gek om Ernst Paul Hasselbach daarop te zien staan, wetende dat hij niet meer leeft.

Tioman is het grootste eiland van de eilandengroep die als locatie dient voor Expeditie Robinson. Wij hebben het hier gelukkig een stuk beter gehad dan de deelnemers aan dit programma ;-)

Met de ferry lieten we ons afzetten bij het noordelijk gelegen ABC-strand. Het seizoen moest nog beginnen dus het was er nog heerlijk rustig. Al zagen we met de dag het aantal toeristen toenemen.

Met onze nieuwe Poolse vriendin Iwona zijn we de 1e dag gaan snorkelen vanaf de kust. Hoewel dit al erg mooi was, besloten we de volgende dag een snorkeltrip te maken van 3 uur waarbij we Soyak Bay, Monkey Bay en Renggis aan zouden doen. Dit laatste was wel echt de beste plek van de 3… al snorkelend hebben we daar zelfs meerdere black tip reefsharks gespot!

Ik had me voorgenomen om in Tioman te gaan duiken, maar na het zien van zoveel moois (grote schildpadden, stingrays) bedacht ik me dat duiken me niet meer zou opleveren. Daarbij ben ik tijdens het snorkelen enorm verbrand van mijn billen tot en met mijn kuiten….auwwaaaaa!! Ik kan met niet heugen wanneer ik voor het laatst zo enorm verbrand ben geweest!! (behalve 1x op de middelbare school, toen was ik zelfs paars!).

Maar goed, geen duik meer voor mij, al hoorde ik achteraf van duikers dat het koraal en de onderwaterwereld bij Coral Bay wel echt heeeeel erg mooi was.
Ai, toch een beetje spijt nu .

Maar goed, de tijd op Tioman zat er na 5 dagen toch echt op en vanochtend zijn we met het opkomen van de zon per ferry weer terug gereisd naar Mersing, alwaar we een directe bus hadden naar Singapore… “Home sweet home!” Althans… soort van . We zijn weer terug waar we begonnen waren en verblijven nog 2 dagen bij Jacq thuis voordat we woensdag weer terug vliegen naar Nederland. De reis is weer teneinde… De tijd is voorbij gevlogen, maar toch heb ik ook het idee dat ik eeuwen ben weg geweest omdat je zoveel meemaakt onderweg.

Het weer is heerlijk en de natuur is prachtig. De mensen waren allemaal erg life, maar toch kijk ik er ook wel weer naar uit om naar huis te gaan.
Tot over een paar dagen, tot in Nederland!

Liefs Emmy