It;s getting better and better and better!

NB: foto's behorende bij dit verslag zal ik proberen op deze site te uploaden omdat er een probleem is met mijn picasa account. Ik probeer dit asap te verhelpen.


(jingle bells)

“ Jungle trek, jungle trek,
In Bukit Lawang...
See the monkey, see the birds,
See orang oetan!”

Met dit nummer werden wij verwelkomd in het “Indah Guesthouse” in Bukit Lawang.

Vanuit Medan (waar de 1e blog vandaag kwam) hadden we een auto geregeld samen met 2 meisjes uit Duitsland (Miriam en Yasmien). We waren de stad nog niet uit toen de auto het begaf en we het ding zelf aan moesten duwen om het van de weg af te krijgen. Het stond namelijk precies vooraan bij het stoplicht, waardoor er bij groen licht steeds een lange rij toeterende auto’s achter ons vast kwam te staan... woopsie! ;-) Maar geen paniek! Een vervangende wagen was binnen een half uur geregeld zodat we onze reis konden vervolgen.

Bukit Lawang is een klein plaatsje in het Geunung Leuser National Park, midden in de jungle van Sumatra.
Dit is, naast Borneo, de enige plek ter wereld waar orang oetans in het wild leven en te zien zijn. D.m.v. meerdaagse trekkings diep de jungle in, maak je de beste kans om ze te zien. Wij hebben, samen met Miriam en Yasmien, gekozen voor de 2-daagse variant.

Na een lange nacht (met veel herrie van zingende locals die overigens wel erg muzikaal zijn en zelfs “Het is een nacht” van Goes Meewoes van A tot Z kunnen zingen in gebrekkig Nederlands) begonnen we de volgende ochtend fris en fruitig aan onze jungle-tocht. Wij vieren en 2 gidsen.
Het was nog redelijk koel en het eerste stuk ging prima. Al snel zagen we de eerste aap, die er overigens nogal apart bijhing; met z’n benen gespreid tussen 2 bomen in geklemd, wat niet zo’n aantrekkelijk gezicht was, maar goed... daar is het een aap voor denk ik dan maar ;-)

Niet veel later hadden we onze 1e ontmoeting met een een orang oetan... wow! Hij zat vanuit de boom naar ons te kijken en wij keken naar hem. Hij deed ondertussen een plasje...

Onze gids had van tevoren gezegd onze camera’s alvast uit de tas te halen, omdat apen op je af komen als je voor hun neus in je tas zit te wroeten. Ze denken dan dat je eten hebt.
De gids van een andere groep had dit blijkbaar niet vermeld, zo bleek toen we zelf ergens rustig zaten te lunchen en er ineens een hele groep mensen in paniek aan kwam rennen, omdat ze achterna gezeten werden door een orang oetan!

Maar zo maakt iedereen z’n spannende momenten mee. Reeds tijdens het begin van de trekking sneed onze gids met een scherp mes in zijn vinger toen hij probeerde 1 of andere noot open te krijgen. Het bloed gutste er behoorlijk uit, maar gelukkig zijn Miriam en Yasmien verpleegsters en legden een mooi verbandje aan en adviseerden de gids om zijn vinger omhoog te houden voor een snellere stolping van het bloed. Vanaf dat moment liepen we achter een witte wijsvinger aan door de jungle :-)

Dat we steeds dieper de jungle in gingen werd langzaamaan duidelijk. In het begin waren de paadjes nog enigszins te onderscheiden, maar na verloop van tijd waren dit alleen nog maar boomwortels waar we onszelf soms letterlijk aan op moesten trekken om verder te komen. Steile klim omhoog, maar soms ook weer steile klim omlaag. Ieder van ons, zelfs de gidsen, heeft wel een uitglijder gemaakt.
Maar het was hoe dan ook erg gaaf en dit werd alleen maar beter toen we bij een helder stromende rivier uitkwamen.

Aan de overkant van de rivier zagen we rook opstijgen vanuit een klein in elkaar geflanst keukentje, waarvan al snel bleek dat dit onze overnachtingsplek zou worden.
Met rubber banden werden we 1 voor 1 naar de overkant van de rivier gebracht waar we onder het genot van een bakje koffie eens goed konden bekijken waar we terecht waren gekomen...

Adembenemend! Direct aan de rivier, zittend op dekzeil, omringd door tropisch groene bossen, aapjes die van tak tot tak sprongen en een kampvuurtje in de maak.
Hoewel dit laatste bedoeld was voor het geven van warmte en licht, gebruikten Helga en Yasmien dit vuur om hun, door de oversteek van de rivier natgeworden ondergoed, boven te drogen. Best een hilarisch gezicht, 2 van die meiden die een onderbroek aan een stok boven het vuur houden ;-)

De nacht zijn we door gekomen met Indonesische spelletjes en raadseltjes. Hoewel het best vermakelijk was, hadden de gidsen zelf geloof ik nog de meeste lol hihi.Tijd om naar bed te gaan!

Vijf dunne matjes op een rij, zo dun dat je al je botten voelde, ongeacht hoe je ging liggen. Het was een redelijk zware nacht, maar al met al heb ik toch nog wat slaap kunnen pakken om de volgende ochtend heerlijk te douchen in een nabijgelegen watervalletje. Als ik een afgetraind lichaam en een fles Palmolive-shampoo had gehad, was de commercial compleet geweest!

Na een snelle lunch konden we kiezen hoe we terug wilden naar ons guesthouse; via een 3 uur durende wandeling door de jungle of 1 uur raftend over de rivier.
Wij kozen het laatste en als snel dreven we af in 4 aan elkaar gemaakte rubber banden. Vanaf de rivier zagen we hoe apen onze overnachtingsplek over namen, op zoek naar restanten voedsel.

Na nog een laatste, wederom met gitaarmuziek en gezang gevulde nacht, vertrokken we de volgende ochtend met z’n vieren per auto naar Parapat, alwaar we de ferry namen naar Samosir; een eiland gelegen in het Tobameer.
Na een hele dag zweten in de auto was dit een hele verademing, het is prachtig hier!!
We zitten in een hele mooie homestay genaamd Parnas, gerund door een heel vriendelijk echtpaar.dat overigens ook erg lekker kan koken!! Yammie, yammie... alles is verrukkelijk! En dat weten ze zelf ook...

Helga had vis besteld en liet de kop liggen omdat dat vooral bot en ogen bevat.
“You no eat head?” vroeg de gastvrouw nieuwsgierig? En voor we het wisten graaide ze het van Helga’s bord om het lekker op te peuzelen, evenals de rijst die over was.
Ach, geef haar eens ongelijk... ze had het tenslotte zelf gekookt, maar in Nederland is het echt niet voor te stellen dat de kok aan je tafel komt zitten en jouw restanten op eet waar je bij zit!

Vandaag is onze eerste volle dag op Samosir en we doen het rusig aan.
Beetje rondwandelen, wellicht een duik in het meer en morgen staat een tourtje over het eiland in de planning. Daarover een volgende keer meer!

Liefs uit Indonesie!!