Chickenz in the mist & a dog named Foxy

(Fotos bij onderstaand verslag volgen spoedig!)

Dag 4: 17 feb 2010

Het eerste verslag kwam uit Mysore (spreek uit: Maisor). Eigenlijk ook weer een stad zoals er zo veel zijn in India. We hebben hier dan ook niet meer gedaan dan een bezoekje aan het voormalige paleis van de Maharadja.
Het paleis is herbouwd nadat de Engelsen er begin 1900 per ongeluk een bom op hadden laten vallen. Het is groot en mooi en absoluut een bezoek waard, maar eigenlijk was ik meer geobsedeerd door de Indiers om ons heen.Het lijkt alsof de Zuid-Indiers, in tegenstelling tot de Indiers in het noorden, hier bijna meer geinteresseerd zijn in ons dan wij in hen.

Zo werden wij in de paleistuin omsingeld door een enorm grote familie die erg graag met ons op de foto wilde. En zo geschiedde...
Er zijn wel tig foto's gemaakt in tig verschillende opstellingen. De grootmoeder kwam naast me staan en leunde ongegeneerd op mijn schouder aslof we elkaar al jaren kenden, terwijl mijn linkerarm ondertussen om de schouder van kleinzoon werd gedrappeerd (he, waar gaat dat heen met mijn arm!?). Onder instemmend gelach en een " you look good together" werd dan eindelijk de laatste foto genomen... klik!

In het paleis zelf kwam er een schoolklas voorbij waarvan het meisje dat voorop liep spontaan op me afstapte en me een hand gaf. Uiteraard kwam de rest van de klas er vervolgens achteraan en stond ik als een bezetene handen te schudden. Ik voelde met net de vrouw van de maharadja herself en heette iedereen dan ook van harte welkom in het paleis ;-)

Wat ik trouwens ook nog steeds een bijzonder fascinerend gegeven vind is de onderlinge aanrakerigheid van de mannen hier. Niet zelden lopen ze hier met de arm om elkaars schouders heen over straat, vaak ook hand in hand. Dat zie ik bij "ons" toch niet zo snel gebeuren.

Tot slot wil ik over de mannen nog kwijt dat ik vind dat ze zich wel iets kleurrijker mogen kleden; bruin en beige zijn nou niet bepaald de meest fascinerende kleuren die ik kan verzinnen. Maar goed, het paleis van Mysore dus ;-)

Met een bus, of iets dat daarvoor doorgaat, zijn we doorgereisd naar Bandipur National Park, alwaar we overnachting vonden in iets dat deed denken aan een soort gevangenis.
De veranda van onze kamer was rondom voorzien van ijzeren gaas en voorzien van deuren met sloten.' s Avonds mochten we alleen onder begeleiding naar buiten om te eten in het " restaurant" op het terrein.
Oke, het klinkt erger dan het was hoor, want dit alles was puur voor onze eigen veiligheid omdat er zoveel wilde dieren zitten in dit park. Op de dag van onze aankomst was er nog een tijger gesignaleerd! Helaas hebben wij dit geluk niet gehad tijdens onze jeepsafari.

Dag 5: 18 feb 2010

's Ochtends vroeg, rond 6.45 uur zijn we de nevelige jungle in gegaan waar het dierenrijk al volop tot leven kwam.
Het getjilp van de vogels galmde door de lucht, een ree keek ons van tussen de bomen aan, twee kippen (!) staken het zandpad over, apen slingerden van de ene tak naar de andere, eekhoorntjes zaten elkaar achterna, verse sporen verraadden de aanwezigheid van olifanten (helaas ook niet gezien) en een bont gekleurde pauw rende voor onze jeep uit, wat erg lachwekkend was omdat dat beest een heel raar loopje had (volgens Helga die van een dinosaurus). Maar van de tijger dus helaas geen enkel spoor...
Al met al was het een mooie tocht en ik heb me daarna nog prima vermaakt met de aapjes die overal om ons heen liepen, echt lief!

Aangezien er verder niet zo heel veel meer te beleven was en je niet voor je lol een nacht bijboekt om in een bed te slapen dat zo hard is dat je je botten breekt als je er iets te enthousiast induikt, zijn we per bus doorgereisd naar Ooty.

Ooty (in de volksmond ook wel: Udhagamandalam) ligt op 2240 meter hoogte in de Nilgiri Hills en is daarmee een stuk koeler. Zeg maar gerust: ernstig fris! Vooral 's avonds...

Dag 6: 19 feb 2010

De eerste dag in Ooty hebben we het relaxed aan gedaan; beetje rondgestruind op zoek naar een tourist-office voor info over wat er zoal te doen is in dit gebied. Al pratende kwam ter sprake dat er tijgers geteld zouden gaan worden in een nabij gelegen national park en wij kregen het idee om daarbij te helpen dus zijn doodleuk het wildlife-office binnen gestapt om onze expertise op het gebied van tijgers tellen aan te bieden. We werden enigszins raar aangekeken toen we met dit aanbod kwamen, maar volgens mij vonden ze het ook wel weer grappig. Echter duurde het tellen 6 dagen en dat hebben we toch maar aan ons voorbij laten gaan. ook geloof ik dat ze niet echt op ons zaten te wachten haha!

Ook in Ooty hebben we, net als in Bangalore, een bezoek gebracht aan de Botanical Gardens. Deze vond ik echter veeeeel mooier! Ik heb er wel geleerd dat het leven van een beroemdheid niet over rozen gaat, want zo voelde ik me af en toe.
Ik weet niet hoe vaak Helga en ik op de foto zijn gezet en handen hebbeb geschud, maar achter elke botanische struik stond wel weer een clubje jongens verscholen met camera's in de aanslag. We probeerden ze steeds te ontwijken maar dat bleek een mission impossible!

Dag 7: 20 feb 2010

Ook wij hebben een sportieve kant, zoals bleek tijdens de trekking in de Nilgiri Mountains. Berg op, berg af met onderweg theeplantages en mooie vergezichten. Ook hebben we een heerlijke lunch genoten in een aftandse toko, waar ze de tafels heel mooi voor ons hadden gedekt met krantenpapier. Wat dat betreft ben ik weer helemaal bij als het om het Indiase nieuws gaat :-)
Na de lunch zijn we tot grotere hoogten gestegen, de hele weg vergezeld door een hond genaamd Foxy, echt geinig!
Het was heel mooi dar boven op die berg, maar allememaggies... wat een hitte zeg! Mijn handen en zelfs mijn oren zijn die dag verbrand!

Dag 8: 21 feb 2010

Voor dag en dauw opgestaan om te vertrekken richting een nog door ons niet vastgestelde bestemming. Beetje vreemd wellicht, maar de afstanden zijn hier groter dan je steeds denkt, wat het moeilijk maakt om in te schatten hoe lang je er over doet om van A naar B te komen. We zijn dus maar gewoon gegaan met het idee dat we wel zouden zien waar we zouden eindigen.
Maar uiteindelijk hebben we in 1x de bestemming bereikt die we op langere termijn voor ogen hadden: Kochi
Eerst een busrit van Ooty naar een plaats genaamd Coimbatore, alwaar we zijn overgestapt op de rechtstreekse trein naar Kochi, die we heel toevallig net gehaald hebben. Waren we 10 minuten later op het station aangekomen dan hadden we moeten wachten op de nachttrein... (het was 13.05 uur toen wij op het station aan kwamen).
We zijn een hele dag onderweg geweest maar zijn nu neergestreken in een gezellig plaatsje aan de westkust van India.
Hierover later meer!

Groetjes Emmy

PS: het internetcafe gaat over 5 minuten sluiten dus het lukt me niet meer om vandaag fotos te uploaden. Dit zal ik morgen proberen te doen!