Good on ya, it's all good!

Hoi lieve mensen! Hier 1 van de laatste verslagen die ik schrijf...

Sinds de laatste mail zijn we de hele zuid- en westkust van het Zuidereiland van Nieuw Zeeland afgereisd. Weer met z'n vieren: Ines, Anja, Helga en ik. Met een zwaar beladen auto reden we door bergen maar ook langs de kust waar de zee met veel kracht het strand binnenrolt en tegen de rotsen kapot slaat. Een spoor van schuimt blijft achter...

Nuggetpoint, Purpoise, Jack's Blowhole, Milford Sound. We hebben de zeldzame Hector-dolfijn gezien, een wilde zeeleeuw op 3 meter afstand, veel roofvogels en duizenden dode possums op de weg. Ik vraag me af wanneer ik eens een levende ga zien. Uiteraard doen we de hele dagen niks anders dan schapen tellen want daar stikt het hier van!!! We zijn op het zuidelijkste punt van het Zuidereiland geweest en daarmee op +/- 4100 km bij de Zuidpool vandaan... de evenaar was op zo'n 5000 km afstand. (Vond het zelf wel een interessant feitje)

En toen... toen was het opeens Pasen. DE tijd van het jaar waarop alle Kiwi's (inwoners van NZ) er op uit trekken: DE tijd van het jaar waarop elk guesthouse, motel, farmstay, homestay en caravanpark vol zit.. VOL!!!!! Daar hadden wij eigenlijk niet echt rekening mee gehouden: stom, stom, stom!!!

We zaten in Queenstown op het moment. We hadden al 15 slaapmogelijkheden gebeld maar steeds was het antwoord "Sorry, we're fully booked" klik...
Maar goed, mensen in nood worden creatief dus niet veel later hadden we de volgende opties bedacht: onszelf laten opsluiten in een beddenspeciaalzaak, aankloppen bij het leger des heils of de kerk OF... een 'te koop staand huis' testen op de slaapcondities. Aha, goed idee of goed idee?!
Al snel vonden we een grote villa waar op dat moment 'open huis' plaats vond. Vastberaden liep ik naar binnen om 4 wanhopige meisjes aan een slaapplek te helpen maar toen ik zag dat er mensen serieus aan het onderhandelen waren ben ik toch maar weer stilletjes uit het zicht
verdwenen...

O nee! Wat moesten we nu??? Het idee van een kartonnen doos begon steeds meer vorm te krijgen totdat we ons opeens iets realiseerden... NICK!!!! (ja Saskia, je leest het goed...)
Nick, de jongen die ons in Christchurch in zijn soort van Cabrio had rondgereden had ons destijds verteld over 'wat vrienden in Queenstown'.
Aha! Hadden we zijn nummer nog ergens? Ja, gevonden!!! Na wat belletjes over en weer was het geregeld hoor! Twee van ons konden in Queenstown slapen en twee van ons in Arrowtown, zo'n 20 minuten verderop.

We spraken met Nick en 2 van zijn vrienden af voor het postkantoor en 5 minuten later waren ze daar: 3 enorme sukkels op een rijtje! Ik weet het, ik mag het eigenlijk niet zeggen maar dat was serieus de eerste indruk die je kreeg: Een jongen met een enorme bos zwarte krullen en een bril, een jongen met een jas zo oranje dat het gewoon pijn deed aan je ogen en een Nick, die hele dagen niks anders weet te zeggen dan "Good on ya" en "It's all good".
Hele vermoeiende jongen die al vanaf het eerste moment alle energie die ik nog over had uit me slurpte. Het gezicht van Anja en Ines sprak boekdelen, maar goed, het was maar voor
1 nacht...
We zijn 's avonds wezen stappen met 'the guys' en eigenlijk was het allemaal best heel gezellig. Het waren stuk voor stuk hele aardige jongens en ontzettend gastvrij; zonder hen was het inderdaad een kartonnen doos geworden...

De volgende morgen zijn we doorgereden naar Wanaka. In Wanaka besloot Anja om niet meer met ons mee te reizen dus toen waren we nog maar met 3. Maar de plek van Anja was al snel weer opgevuld toen we onderweg een lifter oppikten. Johannes was een aardige knul die met ons meereed tot aan Fox Glacier.

Huppakee, de volgende middag de spikes onder gebonden en de gletsjer beklommen. Was heel bijzonder om over zo'n dikke laag ijs te lopen en ook erg mooi om te zien. Helga heeft het nog een stukje spectaculairder (huh, is dat een woord?) aangepakt door zich met een helikopter boven op de berg af te laten zetten. Was heel mooi als ik haar moet geloven!

Wegens tijdgebrek hebben we eigenlijk al die tijd in Nieuw Zeeland erg snel gereisd. Van Fox Glacier zijn we naar Punakaiki vertrokken (met een nieuwe lifter genaamd Matthew) waar we de hele speciale pancake-rocks hebben bewonderd. Je snapt niet hoe het kan maar het zijn grote rotsen in de zee bestaande uit duizenden hele dunne lagen boven op elkaar gestapeld. Niemand schijnt precies te weten hoe die krengen ontstaan zijn.
Maar goed, de volgende ochtend weer snel verder van Punakaiki naar 'Hanmer Springs' waar we een paar uurtjes heerlijk hebben gebadderd in natuurlijke hotsprings aangevuld met wat extra water anders is het natuurlijk veeeeeel te heet allemaal. Toen de hitte ons naar het hoofd steeg zijn we weer in de auto gesprongen en doorgeknald naar Kaikoura, waar we ons tot op heden nog steeds bevinden!

Vandaag heb ik iets gedaan waarvan ik altijd al gezegd heb dat ik dat tijdens mijn reis wilde doen. Het was er nog niet eerder van gekomen en ik ging er eerlijk gezegd al vanuit dat het ook niet meer zou gebeuren... Maar 1 van mijn dromen is dan toch uitgekomen: ik heb vandaag met dolfijnen gezwommen!!! O wat was dat gaaf zeg! 400 stuks nog wel!!!
Met een bootje gingen we de zee op en al snel zagen we overal in de verte de sierlijke bewegingen van dolfijnen boven het water uitkomen. Enkelen van hen maakten salto's... de ene na de andere! Al snel kwam de boot tot stilstand en gingen we het water in... overal!!! OVERAL zwommen ze om je heen! Je mocht ze in principe niet aanraken maar ze zwommen zo dichtbij dat ze jou haast aanraakten... soms zwommen ze met z'n zessen tegelijk om je
heen! Eentje kwam er rechtstreeks op me af gezwommen en keek me recht in mijn gezicht aan.. wauw! Of ze zwemmen rondjes om je heen. Als ik met mijn hoofd boven water kwam dan was het gewoon een gekkenhuis... echt overal dolfijnen!!!! Ja, het was echt een geweldige ervaring om je tussen die beesten te bevinden! (Het betrof trouwens de Dusky Dolfijn voor de dolfijnenkenner onder ons)
Op de terugweg naar het vaste land hebben we nog enkele albatrossen gezien.
Hun vleugels hebben een spanwijdte van 3,5 meter! Als ze willen vliegen rennen ze eerst letterlijk over het water totdat hun vleugels lucht vangen. Was ook heel indrukwekkend om te zien! Het deed me een beetje denken aan die "KLM-reclame" die ze ooit hadden (of nog steeds hebben).

Over vliegtuigen gesproken... over 13 dagen ben ik weer thuis.

Liefs Emmy.

PS: Jochem... je armbandje heeft het net niet gehaald tot aan het einde van het jaar. Shit hè? Het is vorige week geknapt!