Baan gezocht...
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Emmy
17 Januari 2010 | Australië, Melbourne
Hallo beste vrienden, familie, etc, etc!
Hoe vergaat het mij tot dusver in het jaar 2004?
Nou, na het uitslapen van onze roes zijn Helga en ik op 1 januari weer naar Bernadette gegaan; die soort van tante van Helga. We gingen ergens pizza eten in een leuke en daarom ook superdrukke tent. Het was allemaal heel ontspannen en gezellig totdat de zus van Bernadette opbelde.
Een superrijke vrouw die samen met haar vriendin samenwoont in een keet van een huis. Zij hadden nog wat gasten uit Amerika over de vloer (ook allemaal superrijk) en met z'n allen wilden ze ons komen vergezellen. Bernadette meteen in de stress natuurlijk want zo'n tent als waar wij zaten was ver beneden het niveau van een sjiek restaurant. Hier moest je zelf je eten afhalen en als je steak wilde moest je die zelf gaan bakken.
De hele avond heeft er aan onze tafel geen fatsoenlijk gesprek plaats gevonden, alles draaide om het eten: "Wij willen alleen de duurste wijn", "Die pizza was beter geweest als...", "Die oesters zijn dan nog wel aardig", "Er moet nu water op tafel komen!", "Dit drankje smaakt anders dan ik gewend ben...", blablabla. Nadat het eten op was (wat erg lang duurde omdat die Amerikaanse gasten alles van het menu bestelden) verlieten we het restaurant/pub.
Toen alle 'rijke mensen' nog geen 3 seconden uit het zicht verdwenen waren zei Bernadette opeens (op een leuk Engels-Nederlands accent): "Hey, waarom stay-en wij now aikenluk weer outside? Come, we go snel weer naar binnen and drink some wijn!"
En dat deden we en we hebben dit gedrink later nog voortgezet in haar huis. Het werd erg laat dus uiteindelijk bleven we slapen.
NB: Marian, echt superbedankt trouwens voor je pakketje! De dropjes waren heerlijk! Waar heb je die foto's gemaakt! Echt mooi! En wat een prachtig stel is dat toch hè die Willem en Maxima!! (Moest erg lachen dat je dat kaartje gestuurd had, hihi!!)
De volgende dag was dan het moment daar... ik vertrok 's avonds met een bus naar Melbourne... alleen. Wel een beetje raar om na 8 maanden ineens 'los te gaan' maar toch ook wel leuk hoor.
Twaalf uur lang zat ik in een bus en ja hoor, ook in Australië hebben ze die vreselijke airco! Had er van tevoren nog wel over nagedacht maar was te lui om mijn hele tas weer open te maken alleen voor een sweater. Gelukkig zat er een aardige Koreaan naast me die zijn strandlaken wel met me wilde delen. Het valt me trouwens op dat ze hier vrij streng zijn in bepaalde dingen. Veel regeltjes! De buschauffeur heeft 10 minuten liggen lullen over alles wat wel en niet mag in en omtrent de bus. Er zitten zelfs gordels in! Het niet dragen van gordels kan je 500 Australische dollar kosten! Je mag ook niet meer dan twee tassen meenemen in de bus of je moet bijbetalen. Je moet dit, je moet dat...
En ik moet dringend een baan hebben! Het wil tot op heden nog niet echt lukken maar echt gemotiveerd ben ik ook niet. Ik vind het geloof ik zonde om vast te zitten op 1 en dezelfde plek terwijl Australië zo groot is en er zoveel te zien valt. Toch probeer ik het wel hoor; zo had ik laatst een training in 1 of ander callcenter waar ik telefoonconnecties zou moeten
gaan verkopen aan zakenmensen. In de break besloot ik al dat ik niet meer terug wilde komen om de rest van de training uit te zitten. Het duizelde aan alle kanten. Ik dacht eerst dat het misschien te maken had met het feit dat ik geen native English speaker ben maar ik was samen met een Iers meisje en die snapte er ook de ballen van. Al met al vond ik het niet zo erg... die tent stonk vreselijk naar uien.
Maar goed, nog steeds jobless dus. Na een kleine inzinking besloot ik de dag erna weer vol goede moed op zoek te gaan. Restaurant in, winkel uit, bakkerij in, supermarkt uit.. 10x niks!!! Hier en daar mocht ik dan nog wel wat gegevens achterlaten. En toen begon het ook nog een keertje te regenen. Ik moest noodgedwongen terug naar het basiskamp (mijn guesthouse) om voorbereidingen te treffen voor plan B.
Plan B hield in: uitprinten van mijn cv want is toch wel handig als je baan zoekt. Daarna in hartje Melbourne de uitgaanscentra afstruinen omdat ze daar vaak mensen nodig hebben. Helaas zat bijna alles dicht om 1 of andere vage reden en voor de rest konden ze geen mensen gebruiken.
Tijd voor plan C: terug naar het guesthouse om me nuttig te maken aan de pooltafel, hihi!
Dit leverde me uiteraard geen baan op dus begon ik aan plan D: in de bar van het guesthouse hangen en biertjes drinken. Dit heeft me uiteindelijk iets opgeleverd. Ik mag de keuken schoonmaken in ruil voor gratis overnachting. Nou, is in ieder geval al iets toch? De tijd die ik overhoud per dag (het kost me max 2 uurtjes) kan ik gebruiken om er nog een ander baantje bij te zoeken.
Ik mis Azie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Maar toch heb ik het hier steeds meer naar mijn zin. Ik heb al heel veel mensen ontmoet en ben al een paar keer wezen stappen enzo. Ook ben ik gisteren met een jongen uit Duitsland gaan sightsee-en. Ik had nog niet meer van Melbourne gezien dan de binnenkant van restaurantjes en dat soort dingen dus werd wel eens tijd.
We zijn eerst naar het strand geweest (st Kilda beach) en daarna hebben we in het gras gelegen in de Botanic Gardens. 's Avonds heb ik gepoold en alleen maar verloren maar ach, ik heb lol gehad. Er loopt hier ook steeds een knakker rond die vrij bekend schijnt te zijn in Australië maar ik ken hem niet. Nou ja, wat boeit het ook. Ik ben geloof ik nu wel klaar met vertellen. De volgende keer zal ik een wat meer educatiever mail sturen en het 1 en ander vertellen over de historie van Australië.
Nou ja, tot snel dan maar weer!
Liefs Emmy.
Hoe vergaat het mij tot dusver in het jaar 2004?
Nou, na het uitslapen van onze roes zijn Helga en ik op 1 januari weer naar Bernadette gegaan; die soort van tante van Helga. We gingen ergens pizza eten in een leuke en daarom ook superdrukke tent. Het was allemaal heel ontspannen en gezellig totdat de zus van Bernadette opbelde.
Een superrijke vrouw die samen met haar vriendin samenwoont in een keet van een huis. Zij hadden nog wat gasten uit Amerika over de vloer (ook allemaal superrijk) en met z'n allen wilden ze ons komen vergezellen. Bernadette meteen in de stress natuurlijk want zo'n tent als waar wij zaten was ver beneden het niveau van een sjiek restaurant. Hier moest je zelf je eten afhalen en als je steak wilde moest je die zelf gaan bakken.
De hele avond heeft er aan onze tafel geen fatsoenlijk gesprek plaats gevonden, alles draaide om het eten: "Wij willen alleen de duurste wijn", "Die pizza was beter geweest als...", "Die oesters zijn dan nog wel aardig", "Er moet nu water op tafel komen!", "Dit drankje smaakt anders dan ik gewend ben...", blablabla. Nadat het eten op was (wat erg lang duurde omdat die Amerikaanse gasten alles van het menu bestelden) verlieten we het restaurant/pub.
Toen alle 'rijke mensen' nog geen 3 seconden uit het zicht verdwenen waren zei Bernadette opeens (op een leuk Engels-Nederlands accent): "Hey, waarom stay-en wij now aikenluk weer outside? Come, we go snel weer naar binnen and drink some wijn!"
En dat deden we en we hebben dit gedrink later nog voortgezet in haar huis. Het werd erg laat dus uiteindelijk bleven we slapen.
NB: Marian, echt superbedankt trouwens voor je pakketje! De dropjes waren heerlijk! Waar heb je die foto's gemaakt! Echt mooi! En wat een prachtig stel is dat toch hè die Willem en Maxima!! (Moest erg lachen dat je dat kaartje gestuurd had, hihi!!)
De volgende dag was dan het moment daar... ik vertrok 's avonds met een bus naar Melbourne... alleen. Wel een beetje raar om na 8 maanden ineens 'los te gaan' maar toch ook wel leuk hoor.
Twaalf uur lang zat ik in een bus en ja hoor, ook in Australië hebben ze die vreselijke airco! Had er van tevoren nog wel over nagedacht maar was te lui om mijn hele tas weer open te maken alleen voor een sweater. Gelukkig zat er een aardige Koreaan naast me die zijn strandlaken wel met me wilde delen. Het valt me trouwens op dat ze hier vrij streng zijn in bepaalde dingen. Veel regeltjes! De buschauffeur heeft 10 minuten liggen lullen over alles wat wel en niet mag in en omtrent de bus. Er zitten zelfs gordels in! Het niet dragen van gordels kan je 500 Australische dollar kosten! Je mag ook niet meer dan twee tassen meenemen in de bus of je moet bijbetalen. Je moet dit, je moet dat...
En ik moet dringend een baan hebben! Het wil tot op heden nog niet echt lukken maar echt gemotiveerd ben ik ook niet. Ik vind het geloof ik zonde om vast te zitten op 1 en dezelfde plek terwijl Australië zo groot is en er zoveel te zien valt. Toch probeer ik het wel hoor; zo had ik laatst een training in 1 of ander callcenter waar ik telefoonconnecties zou moeten
gaan verkopen aan zakenmensen. In de break besloot ik al dat ik niet meer terug wilde komen om de rest van de training uit te zitten. Het duizelde aan alle kanten. Ik dacht eerst dat het misschien te maken had met het feit dat ik geen native English speaker ben maar ik was samen met een Iers meisje en die snapte er ook de ballen van. Al met al vond ik het niet zo erg... die tent stonk vreselijk naar uien.
Maar goed, nog steeds jobless dus. Na een kleine inzinking besloot ik de dag erna weer vol goede moed op zoek te gaan. Restaurant in, winkel uit, bakkerij in, supermarkt uit.. 10x niks!!! Hier en daar mocht ik dan nog wel wat gegevens achterlaten. En toen begon het ook nog een keertje te regenen. Ik moest noodgedwongen terug naar het basiskamp (mijn guesthouse) om voorbereidingen te treffen voor plan B.
Plan B hield in: uitprinten van mijn cv want is toch wel handig als je baan zoekt. Daarna in hartje Melbourne de uitgaanscentra afstruinen omdat ze daar vaak mensen nodig hebben. Helaas zat bijna alles dicht om 1 of andere vage reden en voor de rest konden ze geen mensen gebruiken.
Tijd voor plan C: terug naar het guesthouse om me nuttig te maken aan de pooltafel, hihi!
Dit leverde me uiteraard geen baan op dus begon ik aan plan D: in de bar van het guesthouse hangen en biertjes drinken. Dit heeft me uiteindelijk iets opgeleverd. Ik mag de keuken schoonmaken in ruil voor gratis overnachting. Nou, is in ieder geval al iets toch? De tijd die ik overhoud per dag (het kost me max 2 uurtjes) kan ik gebruiken om er nog een ander baantje bij te zoeken.
Ik mis Azie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Maar toch heb ik het hier steeds meer naar mijn zin. Ik heb al heel veel mensen ontmoet en ben al een paar keer wezen stappen enzo. Ook ben ik gisteren met een jongen uit Duitsland gaan sightsee-en. Ik had nog niet meer van Melbourne gezien dan de binnenkant van restaurantjes en dat soort dingen dus werd wel eens tijd.
We zijn eerst naar het strand geweest (st Kilda beach) en daarna hebben we in het gras gelegen in de Botanic Gardens. 's Avonds heb ik gepoold en alleen maar verloren maar ach, ik heb lol gehad. Er loopt hier ook steeds een knakker rond die vrij bekend schijnt te zijn in Australië maar ik ken hem niet. Nou ja, wat boeit het ook. Ik ben geloof ik nu wel klaar met vertellen. De volgende keer zal ik een wat meer educatiever mail sturen en het 1 en ander vertellen over de historie van Australië.
Nou ja, tot snel dan maar weer!
Liefs Emmy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
