Help, we zijn in Sydney...
Door: Emmy
Blijf op de hoogte en volg Emmy
17 Januari 2010 | Australië, Sydney
Dag lieve mensen die mij niet op de hoogte hebben gehouden van het feit dat ons koninklijke liefdeskoppel een kind heeft gekregen met de prachtige naam Amalia blablabla van Oranje.
Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Na bijna 8 maanden hebben we afscheid moeten nemen van Azië, het voelt wel een beetje vreemd moet ik zeggen.
De maanden zijn voorbij gevlogen maar als ik denk aan het moment dat ik op schiphol in het vliegtuig stapte lijkt het eeuwen geleden!
4 Mei 2003 kwamen we aan in Bangkok; een compleet nieuwe wereld. Ik kan me nog herinneren hoe raar we werden aangestaard toen we voor het eerst een klein salamandertje zagen. Hysterisch en vol verwondering stonden we naar het beestje te kijken. Nu vallen ze me niet eens meer op...
En ik moet denken aan die keer dat we gezellig gingen wandelen in de jungle maar er niet veel later met een noodsnelheid weer uit kwamen rennen omdat we onder de bloedzuigers zaten! Achteraf kan ik er wel om lachen, net als om dat ongeluk met de motorbike in de bergen van noord Thailand!
Vanuit Thailand zijn we de grens met Laos overgestoken. Mooie natuur daar! Maar ook de franse baguettes, la vache qui rit, la vache qui rit, la vache qui... oké, lekkere franse kaas dus op een lekker stuk Frans brood. Dit moesten we met iemand delen en niet veel later landde Marlon op het vliegveld van Vientiane.
Pittige tante hoor! In krap 5 weken tijd kropen we door grotten, sprongen we van hoge kliffen, sloegen we te pletter tegen rotsen tijdens een leuk dagje kajakken, bevonden we ons op de bovenste etage van een crapy hotel in een kamer met zóveel ongedierte dat er vast wel iets zeldzaams tussen zat en begon het keihard te onweren en te regenen en bleek het dak lek te zijn waardoor we binnen no time onze kamer uitdreven!
We vonden dit hondenweer zo leuk dat we besloten dat het misschien ook wel interessant was om in deze bizarre weersomstandigheden te verdwalen. Om het extra spannend te maken deden we dit op een eiland in de Mekongrivier waar geen elektriciteit was en waar je dus geen hand voor ogen zag. Lachen, gieren, brullen!!!
Even bijkomen in Thailand op Ko Samet (tropisch eiland) en door naar Cambodja.
Geweldig mooi land, vreselijke geschiedenis, kuilen in de weg en ook veel kuilen in de weg.
Cambodja heeft veel indruk op me gemaakt; de S-21 gevangenis, de Killingfields, de Angkor Wat, de mensen... Wat me vooral bijstaat is die keer dat we van guesthouse wilden veranderen en het personeel zo ongeveer begon te huilen! Zo arm zijn die mensen...
Maar zij waren niet de enigen die gedag moesten zeggen. Wij namen in Siem Reap afscheid van Marlon, zij ging weer terug naar Nederland. Was wel even slikken.
Cambodja bracht steeds meer triestigheid met zich mee dus zijn Helga en ik snel vertrokken naar Vietnam.
In Vietnam hebben we 3 dagen op een motor door de centrale hooglanden gescheurd, was heel erg leuk. We hebben veel geleerd over Vietnam en met name over het communisme. Het was wel even schrikken toen we dachten dat onze 'chauffeurs' er met onze tassen vandoor waren gegaan! Maar paniek om niks, het waren echt hele aardige mannen.
De keuken van Vietnam is trouwens ook wel aardig. Ik heb nog een stuk salamander gegeten maar de slang is er niet meer van gekomen. Tegen alle kippenpoten en krekels op een stokje heb ik altijd een aversie gehad.
Maar waar heb ik het over? Aversie???
Pas in China leerden we de échte betekenis van dit woord kennen! China is raar, China is vies, China is bah, China is getverderrie, China is China en op is niet op!
Duizenden Chinezen die zich verdrongen om de grootste Boeddha ter wereld te kunnen zien waardoor wij steeds maar achteraan in de rij bleven staan. Duizenden Chinezen die het liefst in groepsverband reizen met herkenbare petjes en vlaggetjes. Duizenden Chinezen die al smakkend en rochelend door het leven gaan. Duizenden Chinezen die het niet meer dan normaal vinden om allemaal op 1 grote hoop te poepen en te piesen. Duizenden Chinezen die het leuk vinden om voor elke grasspriet te gaan staan poseren in de meest uitdrukkingsloze houding die je maar kunt bedenken. Duizenden Chinezen die er voor zorgen dat er geen eind komt aan dit verhaal...
Ik ga dus maar snel door naar Tibet... o nee, stom!!! Is natuurlijk óók China!
Toch zie ik Tibet liever als een afzonderlijk iets, want dat is het...
Lhasa, de heilige stad met vooral veel heiligen. Zo heilig dat ik niet nog eens de moeite neem om uit te leggen hoe heilig precies.
Tibet was onbeschrijfelijk mooi; het hoogtepunt van mijn reis. Af en toe vreselijk afzien, dat wel. Maar de bijna-dood-ervaringen, de kou en de hoogteziekte waren het waard hoor!
We hebben 6 hele indrukwekkende dagen gehad met 2 gekke Canadezen en als toetje de Mount Everest. Tibet was gaaf en de sterren erg mooi. (Wat ik jullie trouwens al heel lang wilde vragen: hebben jullie in Nederland ook wekenlang Mars kunnen zien???)
Maar goed, zonder dat we er erg in hadden zaten we ineens in Nepal. Was mooi maar alleen een beetje jammer van de Maoïsten.
Veel wilde dieren gezien waaronder de manager van het guesthouse die met z'n personeel op de vuist ging.
Kathmandu was een erg leuke stad en ook Richard Gere ziet er niet slecht uit in het echt.
Het hindoeïsme was ook wel eens een leuke afwisseling.
Na 3 geweldige weken zaten we ineens weer in de soepachtige lucht van Bangkok.
Thailand voor de 3e en laatste keer. Via de zeebodem van het zuiden zijn we afgezakt naar Maleisië waar allerlei verschillende culturen in harmonie met elkaar samenleven. We zijn er vanwege het regenseizoen in 5 dagen doorheen gescheurd om ons vervolgens in Singapore blauw te betalen aan van alles en nog wat en 'bestuurd' te worden als een stel robots door allerlei uit de muur komende stemmetjes die je vertellen wat je allemaal wel en niet mag
doen.
En toen zaten we in Indonesië. We hadden maar 3 weken en zijn dus redelijk snel van het ene naar het andere eiland gehopt. Bali, Java, Lombok en weer terug naar Bali. Nog een paar laatste dagen doorgebracht tussen het "hello-take-a-look-please-buy-and-want-massaaaaas-volk" om op 21 december officieel afscheid te nemen van Azië.
Vanochtend zijn we na een 6 uur durende vlucht geland in Sydney. Heel raar, echt! Geen mensen die meteen op je komen afgestormd zodra je 1 teen buiten de deuren van het vliegveld zet, geen mensen die aan je mouw trekken en je koste wat kost hun guesthouse in willen krijgen, geen stinkende eetstalletjes aan de kant van de weg, geen bedelende mensen... compleet anders.
We zaten in een busje op weg naar het guesthouse en ik zag een westerling lopen langs de kant van de weg. Pas na enige seconden drong het tot me door dat het HIER niet bijzonder is om een westerling te zien. En het guesthouse... Zo raar om een muffe, stinkende kamer binnen te lopen waar wat mensen nog liggen te slapen. Ik moest eerst een hele berg rotzooi passeren om bij mijn bed te komen... plof! Helga en ik keken elkaar aan en fluisterend (omdat er nog mensen sliepen) vroegen we ons af of we hier wel zin in hebben 4 maanden lang. Mijn god, wat een verschil!
We zijn gewend aan een eigen kamer met eigen badruimte en al dat soort dingen voor maar 3 euro per nacht, vaak ook nog inclusief ontbijt. Nu betalen we ineens 12 euro per nacht (en dat schijnt nog goedkoop te zijn) voor een kamer waar nog 8 andere mensen in moeten slapen. Alles is hier belachelijk duur dus het goedkoopste is om zelf boodschapjes te doen, te koken en af te wassen. Dan nog ben je duurder uit dan wanneer je uit eten gaat in Azië waar alles voor je gedaan wordt!
Een aardige kamergenoot heeft ons uitgelegd wat er allemaal moet gebeuren voordat je aan het werk kan. Ik moet een bankrekening gaan openen, een mobiele telefoon aanschaffen (deze jongen had er nog 1 over dus die kan ik voor een spotprijs over kopen...), ik moet allerlei instellingen gaan bezoeken om me in te schrijven, etc, etc om dan uiteindelijk beloond te worden met 1 of andere flutbaan waar je geen rooie cent mee verdient.
Maar goed, het zal allemaal wel wennen.
Hoe negatief ik ook overkom… ik heb er toch best wel zin in hoor om Australië te gaan verkennen. Mensen zijn hier erg vriendelijk en makkelijk in de omgang heb ik al gemerkt dus het zal voornamelijk erg gezellig worden denk ik! Het echte werken gaat pas beginnen na 1 januari. Eerst nog ff de beest uithangen met de feestdagen!!!
Tot snel!
Liefs Emmy.
Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. Na bijna 8 maanden hebben we afscheid moeten nemen van Azië, het voelt wel een beetje vreemd moet ik zeggen.
De maanden zijn voorbij gevlogen maar als ik denk aan het moment dat ik op schiphol in het vliegtuig stapte lijkt het eeuwen geleden!
4 Mei 2003 kwamen we aan in Bangkok; een compleet nieuwe wereld. Ik kan me nog herinneren hoe raar we werden aangestaard toen we voor het eerst een klein salamandertje zagen. Hysterisch en vol verwondering stonden we naar het beestje te kijken. Nu vallen ze me niet eens meer op...
En ik moet denken aan die keer dat we gezellig gingen wandelen in de jungle maar er niet veel later met een noodsnelheid weer uit kwamen rennen omdat we onder de bloedzuigers zaten! Achteraf kan ik er wel om lachen, net als om dat ongeluk met de motorbike in de bergen van noord Thailand!
Vanuit Thailand zijn we de grens met Laos overgestoken. Mooie natuur daar! Maar ook de franse baguettes, la vache qui rit, la vache qui rit, la vache qui... oké, lekkere franse kaas dus op een lekker stuk Frans brood. Dit moesten we met iemand delen en niet veel later landde Marlon op het vliegveld van Vientiane.
Pittige tante hoor! In krap 5 weken tijd kropen we door grotten, sprongen we van hoge kliffen, sloegen we te pletter tegen rotsen tijdens een leuk dagje kajakken, bevonden we ons op de bovenste etage van een crapy hotel in een kamer met zóveel ongedierte dat er vast wel iets zeldzaams tussen zat en begon het keihard te onweren en te regenen en bleek het dak lek te zijn waardoor we binnen no time onze kamer uitdreven!
We vonden dit hondenweer zo leuk dat we besloten dat het misschien ook wel interessant was om in deze bizarre weersomstandigheden te verdwalen. Om het extra spannend te maken deden we dit op een eiland in de Mekongrivier waar geen elektriciteit was en waar je dus geen hand voor ogen zag. Lachen, gieren, brullen!!!
Even bijkomen in Thailand op Ko Samet (tropisch eiland) en door naar Cambodja.
Geweldig mooi land, vreselijke geschiedenis, kuilen in de weg en ook veel kuilen in de weg.
Cambodja heeft veel indruk op me gemaakt; de S-21 gevangenis, de Killingfields, de Angkor Wat, de mensen... Wat me vooral bijstaat is die keer dat we van guesthouse wilden veranderen en het personeel zo ongeveer begon te huilen! Zo arm zijn die mensen...
Maar zij waren niet de enigen die gedag moesten zeggen. Wij namen in Siem Reap afscheid van Marlon, zij ging weer terug naar Nederland. Was wel even slikken.
Cambodja bracht steeds meer triestigheid met zich mee dus zijn Helga en ik snel vertrokken naar Vietnam.
In Vietnam hebben we 3 dagen op een motor door de centrale hooglanden gescheurd, was heel erg leuk. We hebben veel geleerd over Vietnam en met name over het communisme. Het was wel even schrikken toen we dachten dat onze 'chauffeurs' er met onze tassen vandoor waren gegaan! Maar paniek om niks, het waren echt hele aardige mannen.
De keuken van Vietnam is trouwens ook wel aardig. Ik heb nog een stuk salamander gegeten maar de slang is er niet meer van gekomen. Tegen alle kippenpoten en krekels op een stokje heb ik altijd een aversie gehad.
Maar waar heb ik het over? Aversie???
Pas in China leerden we de échte betekenis van dit woord kennen! China is raar, China is vies, China is bah, China is getverderrie, China is China en op is niet op!
Duizenden Chinezen die zich verdrongen om de grootste Boeddha ter wereld te kunnen zien waardoor wij steeds maar achteraan in de rij bleven staan. Duizenden Chinezen die het liefst in groepsverband reizen met herkenbare petjes en vlaggetjes. Duizenden Chinezen die al smakkend en rochelend door het leven gaan. Duizenden Chinezen die het niet meer dan normaal vinden om allemaal op 1 grote hoop te poepen en te piesen. Duizenden Chinezen die het leuk vinden om voor elke grasspriet te gaan staan poseren in de meest uitdrukkingsloze houding die je maar kunt bedenken. Duizenden Chinezen die er voor zorgen dat er geen eind komt aan dit verhaal...
Ik ga dus maar snel door naar Tibet... o nee, stom!!! Is natuurlijk óók China!
Toch zie ik Tibet liever als een afzonderlijk iets, want dat is het...
Lhasa, de heilige stad met vooral veel heiligen. Zo heilig dat ik niet nog eens de moeite neem om uit te leggen hoe heilig precies.
Tibet was onbeschrijfelijk mooi; het hoogtepunt van mijn reis. Af en toe vreselijk afzien, dat wel. Maar de bijna-dood-ervaringen, de kou en de hoogteziekte waren het waard hoor!
We hebben 6 hele indrukwekkende dagen gehad met 2 gekke Canadezen en als toetje de Mount Everest. Tibet was gaaf en de sterren erg mooi. (Wat ik jullie trouwens al heel lang wilde vragen: hebben jullie in Nederland ook wekenlang Mars kunnen zien???)
Maar goed, zonder dat we er erg in hadden zaten we ineens in Nepal. Was mooi maar alleen een beetje jammer van de Maoïsten.
Veel wilde dieren gezien waaronder de manager van het guesthouse die met z'n personeel op de vuist ging.
Kathmandu was een erg leuke stad en ook Richard Gere ziet er niet slecht uit in het echt.
Het hindoeïsme was ook wel eens een leuke afwisseling.
Na 3 geweldige weken zaten we ineens weer in de soepachtige lucht van Bangkok.
Thailand voor de 3e en laatste keer. Via de zeebodem van het zuiden zijn we afgezakt naar Maleisië waar allerlei verschillende culturen in harmonie met elkaar samenleven. We zijn er vanwege het regenseizoen in 5 dagen doorheen gescheurd om ons vervolgens in Singapore blauw te betalen aan van alles en nog wat en 'bestuurd' te worden als een stel robots door allerlei uit de muur komende stemmetjes die je vertellen wat je allemaal wel en niet mag
doen.
En toen zaten we in Indonesië. We hadden maar 3 weken en zijn dus redelijk snel van het ene naar het andere eiland gehopt. Bali, Java, Lombok en weer terug naar Bali. Nog een paar laatste dagen doorgebracht tussen het "hello-take-a-look-please-buy-and-want-massaaaaas-volk" om op 21 december officieel afscheid te nemen van Azië.
Vanochtend zijn we na een 6 uur durende vlucht geland in Sydney. Heel raar, echt! Geen mensen die meteen op je komen afgestormd zodra je 1 teen buiten de deuren van het vliegveld zet, geen mensen die aan je mouw trekken en je koste wat kost hun guesthouse in willen krijgen, geen stinkende eetstalletjes aan de kant van de weg, geen bedelende mensen... compleet anders.
We zaten in een busje op weg naar het guesthouse en ik zag een westerling lopen langs de kant van de weg. Pas na enige seconden drong het tot me door dat het HIER niet bijzonder is om een westerling te zien. En het guesthouse... Zo raar om een muffe, stinkende kamer binnen te lopen waar wat mensen nog liggen te slapen. Ik moest eerst een hele berg rotzooi passeren om bij mijn bed te komen... plof! Helga en ik keken elkaar aan en fluisterend (omdat er nog mensen sliepen) vroegen we ons af of we hier wel zin in hebben 4 maanden lang. Mijn god, wat een verschil!
We zijn gewend aan een eigen kamer met eigen badruimte en al dat soort dingen voor maar 3 euro per nacht, vaak ook nog inclusief ontbijt. Nu betalen we ineens 12 euro per nacht (en dat schijnt nog goedkoop te zijn) voor een kamer waar nog 8 andere mensen in moeten slapen. Alles is hier belachelijk duur dus het goedkoopste is om zelf boodschapjes te doen, te koken en af te wassen. Dan nog ben je duurder uit dan wanneer je uit eten gaat in Azië waar alles voor je gedaan wordt!
Een aardige kamergenoot heeft ons uitgelegd wat er allemaal moet gebeuren voordat je aan het werk kan. Ik moet een bankrekening gaan openen, een mobiele telefoon aanschaffen (deze jongen had er nog 1 over dus die kan ik voor een spotprijs over kopen...), ik moet allerlei instellingen gaan bezoeken om me in te schrijven, etc, etc om dan uiteindelijk beloond te worden met 1 of andere flutbaan waar je geen rooie cent mee verdient.
Maar goed, het zal allemaal wel wennen.
Hoe negatief ik ook overkom… ik heb er toch best wel zin in hoor om Australië te gaan verkennen. Mensen zijn hier erg vriendelijk en makkelijk in de omgang heb ik al gemerkt dus het zal voornamelijk erg gezellig worden denk ik! Het echte werken gaat pas beginnen na 1 januari. Eerst nog ff de beest uithangen met de feestdagen!!!
Tot snel!
Liefs Emmy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
