Criminele knuffels.

De Taj Mahal was erg indrukwekkend, zowel met zonsopgang als met zonsondergang. Wel een streng deurbeleid echter! Niks mag mee naar binnen: geen water, geen eten en zelfs geen knuffels. Ze lijken zo lief maar ondertussen zijn die pluizige beestjes geharde terroristen!
Eigenlijk mag je alleen jezelf meenemen en je camera, alhoewel snoertjes weer niet mee naar binnen mogen... wat denken ze dat ik daar mee ga doen?! Inpluggen in de Taj Mahal ofzo???

Naast dit bijzondere bouwwerk "in the name of love" is Agra niets meer dan een smerige, ranzige, vieze, vuile, stinkende puinzooi (wat niet in India vraag ik me wel eens af, haha!)
We hebben nog een poging gedaan om iets moois te ontdekken door ons met een tuktuk ergens af te laten zetten en te gaan wandelen maar toen we eigenlijk alleen maar werden lastig gevallen door alle typen Indiers die ons van ons geld wilden scheiden hebben we rechtsomkeert gemaakt en hebben ons genesteld in de omgeving van het guesthouse. Maar ook daar kan er een wereld voor je open gaan!

Tegenover ons guesthouse zat een bazaar en eenmaal op de bazaar verdwaalden we in de grote hoeveelheid aan kleine steegjes met overal stalletjes waar echt van alles gebeurt. Zonder het zelf in de gaten te hebben waren we vanuit de bazaar terecht gekomen in een woonwijkje/bewoonde vuilnisbelt waar hordes kinderen als vliegen op stront op ons af kwamen. Die vliegen hadden ook 1 woordje engels geleerd en zodoende hebben we 2 uur lang niks anders gehoord dan "hello, hello, hello, hello!"
Ach... is weer eens iets anders dan "money, money, money!"

Vanuit Agra zijn we per sleepertrain naar Varanasi gegaan. Best relaxte manier van reizen aangezien je het grootste deel slapend door brengt.
's Ochtends vroeg arriveerden we op het treinstation van Varanasi en hebben we wederom een hectische rit met een rickshaw overleefd naar het oude stadsgedeelte. Na een zwerftocht per voet door nog smallere steegjes dan we tot nu toe gewend waren kwamen we aan bij het Alka Hotel; een goed guesthouse aan de rivier de Ganges met een mooi uitzicht over de talloze ghats; trappetjes die doorlopen tot aan de oever van de rivier.

De meeste van de ghats worden door de Indiers gebruikt om zich in te wassen (en die rivier is zooooo schoon...)maar ook en aantal ghats wordt gebruikt voor lijkverbrandingen.
Zo'n 80 mensen vanuit heel India worden hier per dag in het openbaar gecremeerd. Varanasi wordt door de Indiers gezien als een hele heilige plek en de ziel van een overleden persoon gaat direct naar het hiernamaals als het stoffelijk overschot hier wordt verbrand... de cirkel van wedergeboorten is dan beindigd.

Helga en ik hebben zo'n burning-ghat bezocht. Indiers zien de dood als iets alledaags en vinden het daarom ook niet storend als buitenstaanders, zoals wij, deelgenoot zijn van dit verbrandingsritueel.

Terwijl de brandstapel wordt opgebouwd wordt het lijk, gehuld in goudkleurige folie en oranje bloemetjes in de Ganges gedompeld. De oudste zoon van de overleden man of vrouw wordt ondertussen kaalgeschoren en wikkelt zich in een wit laken.
Terwijl het lijk op de brandstapel wordt gelegd loopt de oudste zoon naar het heilige vuur om wat sprokkelhout mee aan te steken.(Dat heilige vuur schijnt overigens al 4500 jaar non-stop te branden waardoor ik de neiging kreeg mijn fles water er over leeg te gieten...)
Na 5 rondjes om het lijk, die de 5 elementen symboliseren, wordt de brandstapel aangestoken...

Na enige tijd gekeken te hebben naar het brandende geheel vervolgden Helga en ik onze wandeltocht en kwamen zodoende in een tempel terecht.
Daar zagen we hoe de Indiers hun religieuze beoefenen; biddend en knielend voor beelden van Hindu-goden onder begeleiding van hypnotiserende tromslagen en klokkengeluid. Kreeg daar een beetje kippenvel van, heel apart.

Onze volgende stop was bij 1 of andere guru in een klein donker kamertje met kleden aan de wand.. Al zittend op de vloer aan een klein tafeltje heb ik daar mijn asrologische verleden, heden en toekomst laten analyseren. Ik zag het als een dolletje en dat is misschien maar beter ook... ;-)

Oja, ben hier nog een meisje tegen gekomen die ik nog ken uit de periode dat ik in Rotterdam woonde. Pas nadat we een hele avond met haar op stap waren drong het tot me door, grappig toch? De wereld is echt klein!

Vaochtend zijn we om 6 uur met een bootje over de Ganges langs alle ghats gevaren om te zien wat daar allemaal al gebeurt op de vroege ochtend. Mensen die zich wassen met dat smerige water en het zelfs drinken(!), mensen die bidden, mensen die de was doen... Erg mooi om te zien. Varanasi vind ik tot nu toe de meest bijzondere plek die ik gezien heb in India. Maar vanavond moeten we alweer verder. We gaan weer met een sleepertrain, dit keer naar Delhi.
Overmorgen vliegen we vanuit Delhi naar Goa!!! Nog even een paar dagen aan het strand relaxen om onze vakantie mee af te sluiten...