Rare vogels...

Een ongeluk zit in menig hoekje, zo ontdekten we op weg met onze prive taxi van Jaisalmer naar Jaipur.
Een omgevallen truck, een smeulende truck in de berm, een nog rijdende truck waarvan de passagiersplek een gapend gat bleek...
Een vogel tegen onze voorruit, een berg ingewanden op de weg van iets dat voorheen een hond was...

Dat wij de 12 uur durende rit heelhuids zijn doorgekomen mag een wonder genoemd worden; we hebben menigmaal een groot gevaarte op ons af zien komen wanneer we aan het inhalen waren en nog niet terug konden naar de eigen weghelft. Maar onze chauffeur bleek erg behendig!
Een hele vriendelijke jongen (waarschijnlijk de enige in India) die met dit baantje een heel gezin moest zien te onderhouden. Zijn vader was overleden tijdens een busongeluk en ook zijn broer was bij een busongeluk betrokken en zit nu thuis met ernstig letsel. Let wel: vader en zoon zaten NIET in dezelfde bus!!!

Een geruststellende mededeling tussendoor: Helga en ik doen vanaf nu alles alleen nog met de trein.

In Jaipur, de hoofdstad van de staat Rajasthan, zijn we naar het treinstation gegaan om daar alle benodigde tickets te kopen voor de rest van onze reis. Wat een gedoe zeg!

Er is een speciaal loket voor toeristen maar daar helpen ze je pas verder als je eerst een aantal formuliertjes hebt ingevuld met daarop de datum en bestemming etc...
Deze formuliertjes liggen bij een ander loket; een loket met een hele lange rij Indiers ervoor! Ja daaaag!!! Ik ga toch zeker niet een eeuwigheid in de rij staan om een paar van die rottige formuliertjes te bemachtigen?! Nou, dat hoefde dus ook niet! Vrouwen hebben schijnbaar voorrang en daar heb ik dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. De hele rij wachtenden bestond uit mannen en ik was dan ook meteen als eerste aan de beurt, hahaha!!!

Helga, die nog in de rij stond bij het toeristenloket (wat ook allemaal lang duurde omdat het personeel met lunchpauze was...)vulde de door mij veroverde formuliertjes in en deze bracht ik dan vervolgens wederom naar het loket met de lange rij Indiers ervoor. Want, daar checken ze dan eerst weer of er genoeg plek is in de trein en welk treinnummer we moeten hebben.
Weer was ik als eerste aan de beurt maar eigenlijk voelde ik me toch een beetje ongemakkelijk over het feit dat ik daar als klein westers onderkruipsel voor stond te dringen. Maar geen ziel die zich daar aan leek te storen geloof ik dus ach...
Uiteindelijk hebben we 4 tickets gehaald voor maar 50 euro! En dan heb ik het iet over van die kleine rotstukjes die wij in Nederland afleggen.

De eerste treinreis was al meteen de volgende ochtend van Jaipur naar Barathpur. Bij het binnenlopen van de stationshal leek het wel of we op een enorme slaapzaal terecht waren gekomen. Stel je Hoog Catharijne eens voor met allemaal slapende mensen op de vloer, zoiets was het!

De reis duurde maar 4 uurtjes maar dat is lang als je de hele reis op een keiharde bank moet zitten!!! Ik was dan ook blij toen we in Baratphur aankwamen en, na veel gedoe met rickshaw-drivers op het station, aankwamen in een leuk, gezellig en vooral RUSTIG guesthouse. Ik ben het inmiddels een beetje zat aan het worden om elke keer aangeklampt te worden door Jan en alleman. Als je ook maar 1 teen buiten de perken van je guesthouse steekt staan er vaak al een clubje mannen om je heen die allemaal geld aan je willen verdienen. Wat dat betreft zijn we gewoon wandelende geldmachines.

In Baratphur hebben we een bezoek gebracht aan het Keoladeo vogelreservaat, de attractie van de deze plaats.
We zijn vroeg opgestaan om het leven aldaar te zien ontwaken.
Onze aandacht werd al meteen getrokken door iets drijvends in een meer. We hebben een kwartier staan discussieren over of het nou een krokodil, nijlpaard of een drijvende stuk stront was. Het bleek uiteindelijk om een schildpad te gaan...
We hebben veel mooi gekleurde vogels gezien waaronder de kingfisher, zo ongeveer het symbool van India. Naast vogels (ook uilen en adelaars) zagen we eekhoorntjes, een vos, herten, een aap en veel dikke mieren.
Omdat de zon al snel erg heet wordt zijn we rond het middaguur weer terug gegaan naar het guesthouse waar we bijna de hele middag hebben liggen slapen.

De volgende dag zijn we met een paar aan elkaar gesoldeerde stukken roest (= bus)naar Agra gegaan.
Agra ligt onder Delhi en hier vindt men de Taj Mahal; een bouwwerk gemaakt uit liefde wat vooral met zonsopgang erg mooi moet zijn. Helga en ik staan morgen dan ook vroeg op. Ik hoop dat mijn inmiddels opgekomen buikproblemen dan over zijn.

Twee weken lang is het goed gegaan maar dat was misschien ook allemaal te mooi om waar te zijn?! Ik heb zojuist wat Norit genomen dus we zullen het wel weer merken!

Tot mails!